Think Before You Act

Σήμερα καθώς διάβαζα κάτι παλιές σημειώσεις μου σε ένα τετράδιο βρήκα ένα τεράστιο κείμενο που έλεγε πόσο πολύ μισώ ένα άτομο. Χμ... Μισώ... Μεγάλη κουβέντα... Όχι, δεν το μισώ αυτό το άτομο. Το σιχαίνομαι, γιατί το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να νομίζει πως παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή των άλλων, ενώ στην πραγματικότητα είναι απλά ενοχλητικό.

Πιστεύω πως όλοι έχουμε ζήσει κάτι τέτοιο... Ίσως το συνηθισμένο " Φίλοι φίδια " λέει κάτι .
Είναι ο κλασσικός τύπος φίλου - παρτάκια που τον ενδιαφέρει μόνο πως θα περάσει εκείνος καλά για να πιστέψει πως είναι κάποιος, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα τίποτα . Γνωστή η ιστορία νομίζω.

Αυτό το άτομο λοιπόν όπως είπαμε και πιο πριν κάνει τα πάντα για να νιώσει πως ζει. Τα πάντα όμως! Μέχρι και να προσπαθεί να καταστρέψει τους άλλους για να νιώσει χαρούμενος! Πως έκανε κάτι στον κόσμο μας! " Γιου χουυυυυ!! Δείτε με! Μόλις κατέστρεψα μια ακόμα ζωή! Είμαι ευτυχισμένος! ". Μλκας είσαι βασικά.

Τέλος πάντων, είχα λοιπόν τη τιμή να έχω ένα τέτοιο άτομο στη ζωή μου. Που νομίζει πως νοιάζεται αλλά στην πραγματικότητα σε έχει γραμμένο, που νομίζει πως σε αγαπάει αλλά δεν έχει ιδέα τι είναι η αγάπη, που λέει πως θα έκανε τα πάντα για σένα και το μόνο που κάνει όλη την ώρα είναι να σου σπάει τα νεύρα, να προσπαθεί να σε κάνει χάλια, να είναι μίζερο, να λέει ψέμματα, να θέλει επιβεβαίωση πως όλα είναι χάλια ( FML style ) και πως ωχ αμάν(!) δε μπορούμε να σωθούμε με τίποτα από το μαύρο σκοτάδι που θα μας καταπιεί στο επόμενό μας βήμα (2012 style) . Ή θα πετάμε στα ουράνια, ή θα κάνουμε τις σκύλες ή θα είναι όλα χάλια. Ε, λοιπόν δεν είναι έτσι αν θες να ξέρεις. Απεχθάνομαι τα μίζερα άτομα... Αρκετά μελαγχολική μπορώ να γίνω κι από μόνη μου. Ένας φίλος είχε πει πως είμαι emo με μορφή trendy ( δεν είμαι λέμε :| ) . Δε θέλω άλλους να μου σπάνε τα νεύρα ή να μου λένε πως ο κόσμος μας θα καταστραφεί λόγω της αμυαλοσύνης μας. Τα ξέρω κι από μόνη μου.

Αυτό που θέλω είναι... πφφφ... αν ήξερα τι είναι θα έλεγα....

Και αυτό για την επόμενη φορά που θα επιλέγω "φίλους" :

Χρόνια πολλά!

Καλά Χριστούγεννα! :D
Άντε να έρθει και η Πρωτοχρονιά να τελειώνουμε. :Ρ


Μάλλον είναι τα πιο ωραία Χριστούγεννα που ever φέτος...
Ησυχία, στο σπίτι, με τα ξαδέρφια μου και de facto από το youtube... + νέα επιτραπέζια...!!! Μόνο που είναι από σοκολάτα. :Ρ Άρα πρέπει να μπουν στο ψυγείο... Νομίζω... Πρέπει;
Τέλος πάντων, χρόνια πολλά σε όλους!

^__^

" Αυτάααα..."

Όλοι μετρούν τις μέρες για τα X-mas. Μάλλον μόνο εγώ μετρώ τις μέρες για να κλείσει το σχολείο. :P
Αυτή η ανάρτηση όπως και οι περισσότερες δεν είναι τίποτα. Υπάρχει απλά για να υπάρχει.

Λοιπόοον, για να δούμε πόσο καήκαμε αυτές τις μέρες...

Το καλύτερο ήταν το meeting :P Παγωτόοοοοοοοοο <333333333333333333333333333333
Μετά πάει ο καυγάς με την καθηγήτρια! Αχ! Επιτέλους!!! Έπειτα το τρελό φαν κλαμπ της κολλητής μου! Όλα τα λεφτά! xD Χμμ... Τι άλλο...; Έδωσα για το lower... Περίμενα τους άλλους να τελειώσουν το GVR για 35 λεπτά... omg... Βαρετόοοο... Αλλά σίγουρα κόπηκα. Λογικό είναι. :Ρ Τέλος, έμαθα αρκετές νέες τεχνικές για το tkd... Α, ναι! Σήμερα έκανα το πρώτο μάθημα για το prof! Αρκετά εύκολο... Για να δούμε πως θα είναι μετά... Επίσης έφαγα γλυκό. Επιμένω πως είναι χάλια.

"Αυτάααα" που λέει και η γιαγιά μου όταν δεν έχει τίποτα να πει. :Ρ

Να μην ξεχάσω 3 πράγματα :

• Μου τη σπάει να μιλάω γαλλικά στα μωρά.
• Η καθηγήτρια της Ιστορίας τα σπάει.-
• Ο διευθυντής είναι διχασμένη προσωπικότητα
  

Μπι μπι!
^__^

All I want for Xmas is...

Καλό μήνα έστω και 4 μέρες μετά... Αν και για να πω την αλήθεια δεν έχω καταλάβει καθόλου Δεκέμβρη φέτος... Αλλά ok, νωρίς είναι ακόμα! :D

Ο μήνας μου μπήκε πάρα πολύ ωραία! Διαγωνίσματα, διαγωνίσματα, διαγωνίσματα και διαγωνίσματα . 5ωρα αγγλικών, γαλλικών κλπ κλπ, προετοιμασία για το πτυχίο της άλλη βδομάδας και έχασα τις εξετάσεις... Τώρα πρέπει να περιμένω 5 μήνες... fml...

Και τώρα το δώρο που θέλω από τον Άγιο Βασίλη - δε φαντάζομαι να πειράζει που δεν πίστεψα ποτέ σε εκείνον...; -

Λοιπόοοον, για φέτος θέλω:

1. Νέο κινητό. Αυτό που έχω δε με αντέχει άλλο.
2. Τύχη - άσχετο που ούτε στη τύχη πιστεύω αλλά ούτε κι αυτό μας πειράζει - .
3. Άλλο λάπτοπ. Ή να στείλεις ένα βιβλίο στη μαμά μου για το πως χρησιμοποιούν τους υπολογιστές.
4. Άλλη καθηγήτρια στα μαθηματικά. ( Ξέρεις εσύ, τον κ. Π. θέλουμε εμείς. :Ρ )
5. Νέο μυαλό στην αδερφή μου. Μπας και μου λύσει καμιά άσκηση όταν βαριέμαι.
6. Να πατήσεις με το έλκηθρο 2-3 σπαστικούς.
7. Και για το τέλος παγκόσμια ειρήνη , αγάπη και ό,τι άλλο λένε όσοι θέλουν να το παίξουν καλοί. Έπρεπε να το πω, αν και ξέρω πως δε μπορείς να κάνεις θαύματα. :Ρ

Θεϊκή λίστα ε; :D Τι να κάνουμε, παιδί είμαι ακόμα. Ό,τι να 'ναι.:Ρ
Εσείς τι θέλετε να σας φέρει; Παιδιά όλου του blogοκοσμου ενωθείτε :Ρ xD

Άκυρα

Αν δεν έχετε όρεξη να διαβάσετε μλκίες βγείτε από το blog :

Κάθομαι αυτές τις μέρες και παρατηρώ τους πάντες γύρω μου. Χωρίς να λέω τίποτα... Ησυχία, όπως υποσχέθηκα...
Αν και ξέρω πως οι άνθρωποι δεν μπαίνουν σε καλούπια, κάποια χαρακτηριστικά κάποιων μου τη σπάνε τόσο πολύ, σε βαθμό να θέλω να τους βρίσω υπερβολικά πολύ!

Ας αρχίσω :

Κάποια άτομα είναι μονίμως χαρούμενα! Δε λέω, τέλειο! Πραγματικά, μακάρι να μπορούσα να είμαι πάντα χαρούμενη, αλλά δυστυχώς είναι έτσι ο χαρακτήρας μου που δε μπορώ να έχω πάντα ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά. Δε με ενοχλεί που είναι χαρούμενα αυτά τα άτομα, αλλά που έχουν πάντα, (ό,τι ώρα και να είναι!) όρεξη να μλκιστούν και δεν καταλαβαίνουν πως θέλω να κάτσω να ηρεμήσω!

Κάποιοι άλλοι αρχίζουν να κάνουν μια λίστα από αυτά που θα άλλαζαν σε σένα. Λένε, λένε, λένε, λένε... Κάθε μέρα τα ίδια!
"Θα άλλαζα την τσάντα σου! Είμαστε σοβαροί; Ολόκληρη κοπέλα κι έχεις λευκή τσάντα με νεκροκεφαλές;;;!!" Ναι ρε! Αυτή μου αρέσει! Η επόμενη όμως, μόνο για σένα, θα είναι hello kitty! ;)
" Θα άλλαζα το γούστο σου στη μουσική! Τι χαζομάρες είναι αυτές που ακούς; Δεν κολλάνε καθόλου! Από τη μια Yiruma , από την άλλη WT και τέλος οι άκυροι Panik!" Ok, την επόμενη φορά που θα έρθετε σπίτι θα βάλω σκυλάδικα (χωρίς παρεξήγηση σε όσους ακούνε) ! :D
" Θεέ μου! Αυτήν την μουσική θα πρεπε να παίζουν σε κηδείες! " Ναι, να πάω σε κηδεία , να μου βάλουν Nox Arcana και τίποτα άλλο! xD
" Τώρα αυτή είναι ταινία; Έλεος! Φλωρογαλλικές ταινίες και ψευτοαμερικανιές!" Πόσες φορές να δει ένας άνθρωπος τους 2 ξένους;;;!!! '.'
"Θα άλλαζα τα γούστα σου στα ρούχα! Πώς βγαίνεις έτσι έξω; Βάλε κάτι καλύτερο!" Αν δε σ' αρέσουν τα ρούχα να μην τα κοιτάς! Δε θα ντύνομαι κάθε μέρα σαν Μπάρμπι για σένα! xD
" Θα σου άλλαζα χόμπι! Όταν ήσουν μικρούλα , ήσουν μια χαρά παιδάκι! Χορός, ξένες γλώσσες, ζωγραφική και πιάνο! Τώρα τι σε έπιασε με το taekwondo?! Ολόκληρη κοπέλα είναι δυνατόν να πηγαίνεις εκεί μέσα; Ευτυχώς που δεν έχεις αφήσει το πιάνο και τις ξένες γλώσσες!" χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!! Εμ, σοβαρά τώρα, περιμένετε να σταματήσω να κάνω αυτό που μου αρέσει γιατί εσείς φοβάστε μη σπάσετε τα νύχια σας; ο_Ο
" Επιτέλους! Σταμάτα να βλέπεις αυτά τα anime! Vampire knight, death note, shaman king, naruto και όλες τις άλλες βλακείες!" Και γιατί παρακαλώ; Ναι ρε, είμαι otaku , τραβάς κάνα ζόρι; -^

Ρε σεις, αφού δε γουστάρετε το χαρακτήρα μου και ξέρετε πως με τις μλκίες σας δε θα προσπαθήσω καν να αλλάξω, γιατί τα λέτε αυτά; Τι περιμένετε να κάνω; Να σας δω σαν σωτήρες μου και να πω " Αχ! Αυτοί οι άνθρωποι μου αλλάζουν τη ζωή! Με κάνουν καλύτερο άνθρωπο! Είναι ανώτερα όντα! Είναι οι Σωτήρες μου!"; Συγγνώμη αλλά δε θα το κάνω. Δεν πιστε'υω πως υπάρχουν ανώτερα όντα, όχι μόνο γιατί είμαι ψώνιο, αλλά γιατί αυτό έχω μάθει να πιστευώ! Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Και δε λυπάμαι καθόλου που σας χαλάει. Πραγματικά καθόλου.


Κάποιοι άλλοι ασχολούνται μόνο με εκείνους! Αν είναι ωραίοι, πόσοι τους την έπεσαν σήμερα, τι να βάλουν στο πάρτυ κλπ κλπ

πχ.
- Πώς είμαι;
- Καλημέρα και σε σένα. Μια χαρά είσαι.
- Α, ναι. Καλημέρα! [ Εντάξει είναι η μάσκαρα; ( αν είναι κορίτσι) ] - [ Πάει η ζακέτα με τη ζώνη; ( αν είναι αγόρι) ]

Ναι, οκ, δε χαλαρώνετε λίγο;


Αχ, αυτά για σήμερα! Είπα τα άκυρά μου και ηρέμησα!
Ζητώ συγγνώμη σε όποιον/α άτυχο/η έκατσε να τα διαβάσει μέχρι το τέλος!

Άλλη μια τέλεια Κυριακή! :D

Έγινε θαύμααα!! Ναιιιιι! Βγήκα πάλι με την κολλητή μου :Ρ
Τι θα πει αυτό; Χα! Η χάλια διάθεση που είχα έφυγεεε! Ώρα να αρχίσω και πάλι τα παλιά, καλά , καμμένα! Δεν πειράζει ε; Βασικά πειράζει λίγο αλλά οκ :Ρ

Αφού δεήσαμε να βγούμε και να γελάσουμε, πήγαμε village και επειδή δεν είχε τίποτα την ώρα που πήγαμε, καθίσαμε για καφέ. Μετά φωνάξαμε τον ξάδερφο της κολλητής μου (Sam) κ ένα συμμαθητή μας ( Γιώργος) και είπαμε τις βλακείες χωρις να γίνουμε ρεζίλι! Wow!
Είχαμε και το Γιώργο να φωνάζει "Συνοδεύομαι!!" χαχαχαχα Αλλά κανείς δεν ήθελε να κάνει πατινάζ (εκτός από το Γιώργο με τις πατερίτσες :Ρ) με αποτέλεσμα να μην κάνω ούτε κι εγώ -.- Τς τς τς... Δε γλυτώνουν την άλλη Κυριακή! χαχα!

Καιρό είχα να περάσω τόσο καλά! Να γιατί λατρεύω τους φίλους μου! Είναι από τα πολυτιμότερα πρόσωπα για εμένα σε όλον τον κόσμο!Κι ας μην έρχονται για πατινάζ :Ρ

Αυτά για σήμερα !
καληνύχτα!

Α, Βίλμα, τι θέλαμε να ακούσουμε και δεν έπαιζε με τίποτα; :Ρ

You probably also have a sleepless night...

Άλλη μια νύχτα που δεν μπορώ με τίποτα να κοιμηθώ... Με τίποτα όμως... Δε παίζει αυτό το πράγμα... Για να κοιμηθώ κάθε βράδυ θέλω κάποιον να μου βάλει μουσική, να μιλήσουμε λίγο και τέλος, μου πει καληνύχτα... Λες και έγινα πάλι 5 χρονών... Τι φοβάμαι τόσο πολύ; Δε νομίζω να μάθω... Μες το σκοτάδι που κυριαρχεί στο δωμάτιο φαίνεται το φως από την οθόνη του κινητού.

- Hey, κοιμάσαι;
- Τσουκ... Δε μπορώ πάλι... Αϋπνία...
- Καλά να πάθεις :Ρ Πλακίτσα ! Είσαι για village αύριο;
- Γελάς ε...; You probably also have a sleepless night... Why...?
- Χεχε, δε θα αναλύσουμε τώρα τα προβλήματά μου μικρή . Άλλη φορά. Sleepless night huh? Απορώ που τα βρίσκεις όλα αυτά και τα λες...
- Σε εικόνες ρε, αυτό 'ναι από VK...
- You probably also have a sleepless night...
- Yeap...
- Καλά εγώ πάω να κοιμηθώ... 'νυχτα μικρή!
- Tonight, I 'll show you a sweet dream ;)


Τι λέμε ρε συ μες το βράδυ; Δεν πάμε καλά τελικά... Καθόλου καλά...
Καληνύχτα κι όνειρα γλυκά σε όσους μπορούν να κοιμηθούν... Εγώ δεν τα καταφέρνω με τίποτα πάντως...

Tonight, I 'll show you a sweet dream...

Tonight, I 'll show you a sweet dream...
Why love someone who loves no more...
A lonely soul that has no core...
A person whose heart once loved and cherished...
Now that feeling has long since perished...

Now dead inside and no feelings to share...

A heart that has no power to care...
To love, to feel, it's a heart that can't bear...
The warmth of a lover's stare...

:)

ΥΓ. Άλλη φάση σήμερα...

Sleeping Beauty

Κάθομαι τόση ώρα μπροστά στην οθόνη και προσπαθώ να βρω έναν καλό τρόπο να αρχίσω... Μια καλή εισαγωγή... Αλλά δεν είμαι καλή σε αυτό κι ούτε πιστεύω πως θα γίνω ποτέ.
Νυστάζω πάρα πολύ (πρωτότυπο ε; :Ρ ) και θέλω να πάω στον όμορφο κόσμο των ονείρων μου πάλι... Αλλά όχι. Όχι ακόμα. Όχι μέχρι κάποιος να μου πει ένα παραμύθι. Χαζό ε;


Μισώ τα παραμύθια. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί ποτέ δε συμπαθούσα τις κακόμοιρες πριγκίπισσες, τους ηρωικούς πρίγκιπες και όλην την μελό ιστοριούλα τους.

Μόνο ένα μου άρεσε. Sleeping Beauty. Ο λόγος; Το Sleeping φυσικά! :Ρ

Ok, σοβαρά τώρα ( huh? σοβαρά; οΟ ) , δεν έχω ιδέα γιατί μου αρέσει.

Μου τη σπάει που συνέχεια τραγουδάει μες το δάσος και που είναι παρέα με ένα σορό ζώα που δε ζουν καν σε αυτό το περιβάλλον. Μου τη δίνει που στο τέλος πεθαίνει η κακιά μάγισσα - δράκος. Μου τη σπάει που το κοράκι γίνεται φλαμπέ στο σπιτάκι στο δάσος από τις νεράιδες. Με εκνευρίζει το φόρεμα που αλλάζει χρώμα. Από μπλε, ροζ, από ροζ, μπλε και συνέχεια το ίδιο. Μου τη δίνουν οι μωβ φουσκάλες που υποτίθεται πως βγαίνουν από το στόμα των μεθυσμένων καλεσμένων της γιορτής για τη γέννηση της Αυγής. Μου τη σπάει το όνομα Αυγή.

Έλεος, κάθομαι και λέω πόσο μου τη σπάει ένα παιδικό... Και δε λέω για τη Ντόρα ή τα Τελετάμπις;

Μπααα... Θα τα κράξω άλλη φορά αυτά, όπως και όλα τα άλλα παιδικά/ anime/ manga κλπ κλπ κλπ.


Και πίσω στο θέμα μου. Τελικά μου τη σπάει τόσο πολύ το αγαπημένο μου παραμύθι. Αλλά επειδή είναι το αγαπημένο μου ( χωρίς να ξέρω το γιατί - δε νομίζω να μάθω ποτέ) μου αρέσει υπερβολικά πολύ να το ακούω... Να βλέπω την ταινία και να διαβάζω το βιβλίο.
Ε, ρε τρέλα...

Sleeping Beauty, hein?
Ό,τι να 'ναι...

Χαζή Ωραία Κοιμωμένη... Τώρα ξαναβλέπω μια σκηνή στο youtube. Εκεί που τραγουδάει το once upon a dream... Ξεβαμμένο ξανθό μαλλί και ροζ δέρμα... Ζντουκ.

Χα, να κι ο πρίγκιπας. Τι χάπατο, Θεέ μου! Δωροδοκεί το άλογο του και μετά πέφτει στο ποτάμι... Η άλλη ακόμα τραγουδάει με τα πουλιά και τους λαγούς ή ό,τι άλλο έχει εκεί.
Μόλις έδειξε το παλάτι. Ό,τι πιο χάλια έχω δει σε παιδικό. Και η πριγκίπισσα έχει σπαστική φωνή και χάλια ρούχα ( τι καλή που είμαι σήμερα...). Τώρα τα ζώα κλέβουν τα ρούχα του πανέξυπνου πρίγκιπα και ντύνονται σαν αυτόν. ( btw, χάλια ρούχα κι αυτός).
Μόλις το πήρε χαμπάρι, άρχισε και τα κυνηγά.. Χα, τώρα τραγουδάει μαζί με την άλλη... Όλοι παθαίνουν σοκ, εκτός από αυτόν. Δε λέει να την πέφτει στην Αυγή και να μένει Ο_Ο όπως όλοι οι άλλοι..

Τέλος... Οι φωνές σταματούν ... Το video τελείωσε... Άντε στα Ελληνικά τώρα. Ωχ, δεν το αντέχω!! Χάλια...! Δε πιστεύω πως το άκουγα στα Ελληνικά αυτό...




Άλλο video... Η Μαγγούφισσα (Maleficent) υπνωτίζει την Αυγούλα ( Aurora) για να να τσιμπήσει το δάχτυλο της! Πωπω... Όλοι τρόμαζαν με τη μάγισσα, εγώ με το βλέμμα της πριγκίπισσας . Και να η Αυγή στο πάτωμα... Από ένα απλό τσίμπημα.. Και η Μαγγούφισσα να λέει " Ω μα τι αμυαλοσύνη! Θα νικούσατε εμένα;! Εμένα;! Τη διεξοτέχνη του κακού;!!"
Τα σπάει... Γι' αυτό είναι από τις αγαπημένες μου κακές! :D
Κι επιστρέφουμε στην Αυγούλα... Είναι στο πάτωμα με τα μαλλιά της σαν σφουγγαρίστρα και οι νεράιδες την λένε Ρόζα... Ζτόινγκ.




Άλλο τώρα ! Η Μαγγούφισσα πρώτη πρώτη...! Ααααχχχ!! Κακία στο φουλ! :D

- Αααα...! Η Μαγγούφισσα!
- Τι θέλει εδώ αυτή; -.- ( Αυτή είναι η αγαπημένη Μαριγούλα με τις φοβερές ατάκες :Ρ)
- Σσσσσσς!
- Μπα; Λαμπρή δεξίωση βασιλιά Στέφανε! Βασιλείς! Ευγενείς! Αριστοκράτες! Και...χαχα.. Ακούς εκεί... Ο συρφετός!
- Οοοοοο ( Πάλι η Μαριγούλα :Ρ)
- Ένιωσα λιγάκι άβολα που δε με καλέσατε..
- Αχρείαστη να 'σαι -.-
- Ώστε.. χαχα...τι δυσάρεστη κατάσταση... κι εγώ ήλπιζα πως με ξεχάσατε απλώς! Αφού είναι έτσι... θα πρέπει να πηγαίνω..!
- Και... χωρίς ... κακία Υψηλοτάτη;
- Καθόλου Μεγαλειοτάτη ! Κι αφού δε σας κρατώ κακία ., θα κάνω ένα προσωπικό δώρο στο παιδί. Ακούστε καλά όλοι σας ! Η μικρούλα σας θα έχει όντως ομορφιά και χάρη ( πότερ; :Ρ ) που θα γοητεύει όλους γύρω της. Μααα... προτού να κλείσει τα 16 της χρόνια θα τσιμπήσει το δάχτυλο της στο αδράχτι μιας ανέμης... ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΆΝΕΙ! Χαχαχαχαχαχαχα
- Συλλάβετε την!
- Πίσω ανόητοι! Χαχαχαχαχαχαχα

Πω πω... Απίστευτη ειρωνεία.. Τελείως χαλαρή... Ανέκφραστη... Απίστευτη! Ακόμα τη φοβάμαι. -.-

Αχ, τι λέω πάλι; Ζντουκ!! Λες και θα 'ρθει στον ύπνο μου ...

Τελικά είδα και σήμερα το παραμύθι μου... Έγινα για λίγο 6 πάλι... Χαχαχα!
Καληνύχτα κι όνειρα γλυκά και παραμυθένια!
Α, περιμένω ακόμα κάποιον/α να μου πει ένα παραμύθι =/

ΥΓ. Μη με παρεξηγείτε, φάση είναι, θα περάσει :)

Loveless

Breathless

Χωρίς ανάσα . Μια λέξη... Μια φράση... Ένα τραγούδι... Μια απλή μελωδία... Μια κίνηση... Μέχρι και το πιο απλό πράγμα μπορεί να αφήσει κάποιον χωρίς ανάσα... Πόσο μάλλον όλα τα σημαντικά που γίνονται...
Και πάλι μιλάω γενικά... Μάλλον πρέπει να το σταματήσω αυτό...
Χωρίς ανάσα, ε; Πώς γίνεται αυτό; Πώς μπορεί κάποιος να μείνει χωρίς αναπνοή;
Ενθουσιασμός, λύπη, χαρά, θυμός, αγάπη... Τόσα άλλα συναισθήματα! Πώς μπορεί κάποιος να τα αντέξει όλα αυτά;
Μάλλον γι' αυτό κάποιες φορές ξεχνάμε να αναπνεύσουμε ... Εξ αιτίας όλων αυτών...
Μάλλον....


Μemoryless

Χωρίς μνήμες. Άουτς... Αυτό μάλλον πονάει... Βασικά ναι, το ξέρω, πονάει πολύ να μη θυμάσαι... Κάποια πράγματα δε πρέπει να τα ξεχνάμε... Θέλουμε να τα θυμόμαστε για πάντα... Κρίμα όμως που δεν μπορούμε...
Στιγμές με φίλους , με συγγενείς και γενικά στιγμές που περνάμε με άτομα που αγαπάμε και θέλουμε να της έχουμε πάντα στο μυαλό μας. Αλλά προφανώς δε γίνεται αυτό... Δε μπορούμε να έχουμε αναμνήσεις από όλα τα πράγματα που συμβαίνουν...
Κρίμα... Δεν είναι ωραίο να ξεχνάς. Ούτε καν αυτά που σε έχουν κάνει να πονέσεις πολύ. Διότι αν τα ξεχάσεις μπορεί να επαναλάβεις τα ίδια λάθη και να πονέσεις πάλι...
Άρα δεν πρέπει να ξεχνάμε...


Bondless

Χωρίς δεσμά... Τι ωραία... Σε ελεύθερη μετάφραση η καθηγήτρια πριν 5 χρόνια μας το είχε πει " ελεύθερος" για να το καταλάβουμε...
Μου 'χε κολλήσει η λέξη... Και σε μένα και σε όλη την τάξη...
Χωρίς δεσμά... Χωρίς τίποτα να σε κρατάει πίσω... Σπασμένες αλυσίδες ! Έτσι έχεις όλο το ελεύθερο να προχωρήσεις μπροστά! Να κάνεις μια νέα αρχή! Να βρεις άτομα που σε αγαπάνε κι αγαπάς αυτή τη φορά . Ωραίο ε;


Friendless

Χωρίς φίλους...Τι είναι αυτό; Δεν το ξέρω... Πάντα είχα καλούς φίλους, που πάντα ήταν δίπλα μου και πάντα ήμουν κι εγώ δίπλα τους.
Απαίσιο να μην έχεις φίλους, να μην έχεις κάποιον να μιλήσεις, να βγεις έξω, να περάσεις καλά...
Να μην έχεις άτομα που σε αγαπάνε...
Πονάει πολύ αυτό φαντάζομαι...

Sleepless

Χωρίς ύπνο ε; Χάλια είναι... Δε μ' αρέσει όταν δε μπορώ να κοιμηθώ... Ο ύπνος είναι από τις μεγαλύτερες αγάπες μου...! χα χα!

Painless

Χωρίς πόνο. Καλό ακούγεται ... Και σωματικά και ψυχικά ... Αλλά όχι, ευχαριστώ. Όταν πονάμε, θυμόμαστε πως είμαστε ακόμα ζωντανοί (σωματικά πάντα). Αυτό είχε πει μια καθηγήτρια μου ... Αν δε πονούσαμε δε θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τη διαφορά ανάμεσα σε κάτι ωραίο και σε κάτι χάλια ... Σε κάτι που αγαπάμε και σε κάτι που μισούμε ...
Άρα μέχρι κι ο πόνος χρειάζεται...


Tearless

Χωρίς δάκρυα. Συνήθως κλαίμε όταν πονάμε ... Άρα κι αυτό καλό είναι ... Αλλά και πάλι όχι... Μπορεί να είναι δάκρυα χαράς για κάποιον που αγαπάμε και μας αγαπάει. Συμπέρασμα, τα θέλουμε κι αυτά.
Skinless

Εδώ μπορούμε να το πάρουμε μόνο μεταφορικά... Αλλά θα ήταν καλύτερο να μην πω τίποτα :)


Trustless

Χωρίς εμπιστοσύνη. Τι χειρότερο; Να μην εμπιστεύεσαι και να μη σε εμπιστεύονται ... Ειδικά τα άτομα που αγαπάς αλλά και σε αγαπάνε. Χρειάζεται και λίγη εμπιστοσύνη που και που... Αλλά δεν είναι εύκολο να εμπιστευτείς κάποιον ...

Nameless

Χωρίς όνομα. Τι σπαστικό να μην ξέρεις το όνομα κάποιου για να του μιλήσεις. Αν και νομίζω πως κανείς δεν ξέρει το πραγματικό του όνομα. Όλοι έχουμε ένα που περιγράφει τον χαρακτήρα μας. Αυτό είναι το πραγματικό. Όχι αυτό που μας έχουν δώσει εκείνοι που μας αγαπούν. Όσο ωραίο κι αν είναι.


Warless

Χωρίς πόλεμο. Τι ωραία! Ειρήνη και αγάπη στον πλανήτη (<- πολύ μελό ε; :Ρ)! Αν και κάποιες φορές αξίζει να πολεμάμε για αυτά που πιστεύουμε! Για αυτά που αγαπάμε.


Endless

Χωρίς τέλος . Ατελείωτα παιχνίδια αγάπης και μίσους . Ένας μεγάλος κύκλος... Πού αρχίζει και πού τελειώνει; Κανείς δε ξέρει...


Και τέλος, Loveless
Χωρίς αγάπη. Αυτό είναι χειρότερο από όλα τα άλλα. Σίγουρα...

Αν και με τόσες φορές που έγραψα τη λέξη αγάπη σε αυτό το κείμενο, μάλλον θα 'πρεπε να αλλάξω τον τίτλο σε Beloved ...
Μπααα... Καλά είναι κι έτσι.

Άλλο ένα ό,τι να 'ναι κείμενο τελείωσε. Καλή σας νύχτα κι όνειρα γλυκά.

Γυάλα - Broken Dreams

Αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος. Γυάλα....

Αυτές τις μέρες αισθάνομαι σαν να ξυπνάω από λήθαργο.. Μα τόσο μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στα όνειρα και την πραγματικότητα; Γιατί;

Πονάει ξέρεις, να ξυπνάς μια μέρα και να βλέπεις κάτι για το οποίο δούλεψες τόσο σκληρά να έχει καταστραφεί. Αλλά εσύ χαμπάρι... Σημασία... Λες πως όλα είναι καλά και πως όλα θα γίνουν όπως πριν για να με κάνεις να ξεχάσω αυτά που θέλω... Νομίζεις πως θέλεις να σπάσεις μια γυάλα που εσύ δημιούργησες . Στην πραγματικότητα θέλεις να με βάλεις πιο μέσα... Απλά νερό και φαγητό... Απλό δια κοσμητικό ... Αυτό ήθελες... Αυτό θέλεις. Κάποτε είχες πει να ξυπνήσω... Έγινε. Ξύπνησα. Τέλος τα όνειρα για την ώρα. Τα κατέστρεψες. Κι εσύ κι οι άλλοι. Έγινε αυτό που έλεγες πως ήθελες. Ξύπνησα! Δεν κοιμάμαι πια. Δεν ονειρεύομαι. Δεν νυστάζω καν...!

Το κακό, είναι πως τώρα φοβάσαι να έρθεις. Ξέρεις πως θα σου πω τι σκέφτομαι... Δε σου αρέσουν και τόσο αυτές οι σκέψεις... Γιατί φοβάσαι στο κάτω κάτω; Η ζωή είναι μια μεγάλη πλάκα! Ένα παιχνίδι! Έλα να παίξουμε! Υποσχέθηκα σε ένα φίλο μέσα στην πλάκα αλλά και στο σοβαρό πως θα είμαι ήρεμη... Θα το κάνω. Έλα όμως. Να χαρείς αυτό που εσύ δημιούργησες :)

I'm happy here living my dreams , 'cause I am who I wanna be...!

- Πώς είσαι;
- Πώς φαίνομαι;
- Χάλια...
- Λες;
- Ναι.
- Λέγε.
- Χαζή.
- Ενώ εσύ η έξυπνη.
- Είσαι ανώριμη.
- Είδαμε κι εσένα την ώριμη τι έκανες.
- Πώς είσαι;
- Πονάω.
- Γιατί;
- Αν ήξερα θα σου έλεγα.
- Περνάς φάση.
- Εσένα νομίζεις περίμενα να μου το πεις;
- Μπα.
- Μπου.
- Είσαι χαρούμενη;
- Ναι.
- Πώς κι έτσι;
- Ζω στα όνειρα μου.
- Λάθος σου. Δεν πρέπει.
- Γιατί;
- Γιατί δεν είναι ωραία μέχρι να τα κάνεις πραγματικότητα.
- Προσπαθώ...

Ό,τι να 'ναι πάλι...

Fake

people...

Βαρετό απόγευμα το σημερινό. Δεν έχω τίποτα να κάνω... Έτσι κάθομαι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή μου και ψάχνω διάφορες εικόνες στο google... Τυχαίες λέξεις... Τυχαία χρώματα...
Για να δω τι θα βγάλει τώρα : "fake" Χμμμ... Δεν έχει τίποτα καλό... Ας το δοκιμάσω ως θέμα:
"Fake People"... Χα! Εδώ είμαστε! Ένα πολύ καλό θέμα σε μια από τις αγαπημένες μου σελίδες!
Ερώτηση του/της δημιουργού : Γιατί είναι τόσο ψεύτικοι οι άνθρωποι;

Διάφορες απαντήσεις :

1. Πολλοί αρνούνται να πιστέψουν πως θα γίνουν αποδεκτοί για αυτό που πραγματικά είναι και για τις απόψεις τους. Το να είσαι αποδεκτός στην κοινωνία είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα στις μέρες μας, προφανώς.
2. Ρωτάς δύσκολες ερωτήσεις... Τέλος πάντων, υπάρχουν 3 εκδοχές. α)Βλέπεις το γρασίδι πιο πράσινο. Δεν έχει σημασία τι κερδίζεις στη ζωή σου. Εσύ πάντα θες κάτι παραπάνω. Μέχρι κι οι γιατροί θα 'θελαν να είναι πιο σπουδαίοι. β)Θέλεις να είσαι αποδεκτός. Είσαι τόσο απελπισμένος για αυτό που βάζεις προς τα έξω που λες ψέμματα για να κάνεις τον εαυτό σου να δείχνει καλύτερος. " Ναι , Αλίκη! Φυσικά και μου αρέσει η ορειβασία! Όχι, δεν την θεωρώ χάλια και βαρετή! Τι λες τώρα; Πάμε το Σαββατοκύριακο; " γ)Είσαι άνθρωπος. Οι άνθρωποι είναι ψεύτικοι. Τέλος.
3. Πολλές φορές φταίει η ανασφάλεια... Οι άνθρωποι δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους κι έτσι γίνονται ψεύτικοι. Άλλες φορές μπορεί να φταίει κι ο εγωισμός. Γίνονται ψεύτικοι γιατί θέλουν να έχουν κέρδος. Είναι τόσο εύκολο να πεις ψέμματα...
4. Αρκετοί λόγοι :α)Δεν έχουν ιδέα ποιοι πραγματικά είναι . β)Ντρέπονται για αυτό που νομίζουν πως είναι . γ)Νομίζουν πως μπορούν να κάνουν εντύπωση σε κάποιον με αυτό που δεν είναι .δ)Τους αρέσει να παίζουν παιχνίδια... ε)Η πραγματική τους ζωή είναι βαρετή. Δεν ξέρουν πως αλλιώς να είναι.
5. Με το να είσαι ψεύτικος πάει να πει πως λες ψέμματα. Μόνο για έναν λόγο το κάνεις αυτό και λέγεται ΦΟΒΟΣ. Φοβούνται πως δε θα αρέσουν, δε θα γίνουν αποδεκτοί και άλλα πράγματα κι έτσι λένε ψέμματα. Αλλά είναι πάντα φόβος .
6. Φόβος, εγωισμός, χαζομάρα.
7. Γιατί προτιμούν να είναι ψεύτικοι παρά αληθινοί .
8. Για να κρύψουν τα συναισθήματα τους και τον πόνο τους από τους άλλους .
9. Ανασφάλειες...

Δεν είναι όλες... Βαριέμαι να κάνω άλλη μετάφραση :Ρ
Γιατί είναι ψεύτικοι οι περισσότεροι άνθρωποι τελικά;

Shaman King (op. 4)

Look around you
Look beyond
You could make an unbreakable bond
The world around is not what it seems
Souls revealed beyond your wildest dream

So many things I never could see
So many choices falling on me

I can look at the world
In a different light
I know what it takes
To make it right
And I won't give up the fight

Τι σκέφτεστε όταν βλέπετε αυτούς τους στοίχους...; Προσωπικά μπερδεύομαι.... Ακόμα περισσότερο... Από τη μια μελαγχολώ, αλλά απ' την άλλη, διαβάζω τους τελευταίους στοίχους και ζωντανεύω ξανά... Για δες τι μπορεί να κάνει ένα απλό τραγούδι από ένα anime...

Απορίες

Και πάλι έχω πολλές απορίες. Και κανένας από τα άτομα που μιλάω δεν μπορεί να τις λύσει ή ακούω κατά καιρούς διάφορες απαντήσεις.
Γι' αυτό σκέφτηκα να γράψω μερικές εδώ, έτσι για να δω αν θα πάρω απάντηση.
Ας αρχίσω λοιπόν.

• Γιατί οι περισσότερες θέλουν να είναι σκύλες 24/7 ; ΟΚ , κι εγώ θα γίνω κακιά αν γίνει κάτι σοβαρό αλλά ας μην το παρακάνουμε...
• Από πότε αυτές οι σκύλες θέλουν χαδάκια σαν γατούλες και γλύφουν σαν αδέσποτα;
• Γιατί υπάρχουν όλα αυτά τα "θα" ;
• Γιατί σχεδόν πάντα όταν προσπαθούμε να βοηθήσουμε , το κάνουμε με τον λάθος τρόπο;
• Γιατί οι περισσότεροι χωνόμαστε παντού και δεν ασχολούμαστε με τις δουλειές και τα προβλήματα μας;
• Γιατί μετανιώνουμε τόσο συχνά για αυτά που κάναμε; Αφού είναι δικές μας επιλογές θα έπρεπε να τις στηρίζουμε κι αφού έχουν πέσει.
• Γιατί δε δείχνουμε τον πραγματικό μας εαυτό;
• Γιατί επιλέγουμε ένα συγκεκριμένο πρότυπο;

Αυτές για τώρα. Στις 2 πρώτες έχω πάρει καλές απαντήσεις από ένα άτομο, απλά θέλω κι άλλες απόψεις και απαντήσεις. Καλή σας νύχτα. :)

Ένα απόγευμα με τη Βίλμα (2)

Τελικά όποτε λέμε να βγούμε με την κολλητή μου, κάτι θα γίνει. Και μετά από 3 χρόνια καθίσαμε να το σκεφτούμε σήμερα! Ναι, το ξέρουμε, σκίζουμεεε!!

Λοιπόν πάλι κάναμε τα ίδια. Βγήκαμε, πήγαμε για καφέ, καθίσαμε 4-5 ώρες πάλι, πήγαμε βόλτα και τέλος σπίτι. Το παράξενο δεν είναι πως βγήκαμε και αργήσαμε πάλι, αλλά πως βρήκε μέρα να κάνει λάθος το δελτίο καιρού! Κι ενώ είχαν προβλέψει ζέστη σε όλη την Αττική (κι εμείς οι έξυπνες βγήκαμε με πολύ λεπτά ρούχα και χωρίς καν ζακέτα), σε κάποια φάση άρχισε να βρέχει υπερβολικά πολύ και αναγκαστήκαμε να φύγουμε! Πετύχαμε το μισό σχολείο μας και άλλους 5-6 γνωστούς μου και γίναμε γνωστές σε όλο το village! Ω ναι... Πάλι τα ίδια!

Μέχρι και το φαν κλαμπ της Βίλμας πετύχαμε! Μόνο που έχω την εντύπωση πως αυτό δεν της άρεσε και τόσο... :P

Ε, λοιπόν, όσο περισσότερο βγαίνω έξω με την κολλητή μου, τόσο περισσότερα πράγματα μαθαίνω. Όχι μόνο για εκείνη και για εμένα, αλλά γενικά για τον κόσμο.

• Κανένας δε θα χάσει ποτέ ευκαιρία να στην πέσει αν μπορεί.
• Θα πεις πάω 1-2 ωρίτσες με την κολλητή μου για καφέ και θα πας σπίτι 6-7 ώρες μετά. Συμπέρασμα : δε νομίζω να καταλάβω ποτέ πόσο γρήγορα περνά η ώρα όταν είμαι με την κολλητή μου.
• Πάντα θα δούμε τα κατάλληλα άτομα για χαβαλέ. Αλλά αυτά πάνε πακέτο με τους σπαστικούς που πρέπει να χαιρετήσουμε για να μην αρχίσουν τις χαζομάρες.
• Πάντα κάτι θα πάει στραβά αλλά πάντα θα διασκεδάσουμε με τις βλακείες που κάνουμε.

Τελικά λατρεύω την κολλητή μου! :D

Α, και κάποιος μου είπε πως τα blogs θα 'πρεπε να έχουν μόνο σοβαρά κείμενα. Εμ, καλά... Εγώ δεν μπορώ να είμαι πάντα σοβαρή όμως. Άρα ούτε τα κείμενα μου. Sorry.... =/

Ένα απόγευμα με τη Βίλμα (1)

Άλλη μια μέρα τελείωσε. Και μια νέα ξεκινά. Πολλά πράγματα έγιναν σήμερα... Όχι και τόσο ωραία!Για παράδειγμα τσακωθήκαμε με την κολλητή μου στο μετρό με κάτι ψευτοαναρχικούς που πήγαν να το παίξουν μάγκες κτλ κτλ κτλ... Από το κέντρο του Πειραιά βρεθήκαμε Καλλιθέα, Πάντειο. Και μετά Νέο Κόσμο. Μετά πάλι Καλλιθέα. Έπειτα πήγαμε Συγγρού (πάντα με τα πόδια) να πάρουμε το μετρό (το μετρό δεν είναι εκεί; :S ) και πήγαμε Mall. Μετά Ομόνοια και τέλος βρεθήκαμε πάλι στον Πειραιά!!! Από τις 2 που σχολάσαμε φτάσαμε σπίτια μας στις 7+... ΤΟ κράξιμο όταν πήγαμε σπίτια μας αλλά δεν πειράζει! Διασκεδάσαμε!

Σήμερα λοιπόν, με την κολλητή μου, στις τόσες ώρες που περάσαμε έξω από το σπίτι και γενικά έξω από τα μέρη που πάμε, συναντήσαμε διάφορους ανθρώπους.

• Τον ψευτομάγκα, πολλά βαρύ και δε σηκώνω κουβέντα.
• Την σκύλα wannabe.
• Τον τύπο είμαι cool και την πέφτω έτσι στην ψύχρα.
• Την πραγματικά άνετη , τρομερή γιαγιά, που είναι πάντα πρόθυμη να βοηθήσει.
• Τον τύπο που δε σε ξέρει αλλά δε χάνει ευκαιρία για χαβαλέ.
• Και τέλος, τους αλλοπρόσαλλους ανθρώπους που αλλού σε στέλνουν αλλού την πρώτη φορά αλλού τη 2η.

Και άντε εσύ να τα βγάλεις πέρα με όλους αυτούς την ίδια μέρα!!! Άσ'τα να πάνε!
Αλλά κολλητούλα μου, ένα είναι το θέμα! Το πήραμε το εισητήριο για τους Aloha(γιατί εγώ για αυτούς πάω :Ρ) :D

Από εμένα καλημέρα και όνειρα γλυκά σε όλους και όλες σας!

Περιμένοντας την Νέα αρχή...

Πάλι υπάρχουν τόσα που θέλω να πω, αλλά και πάλι δεν ξέρω από που να αρχίσω... Πολλοί μου είπαν " Από την αρχή να αρχίσεις μικρούλα" κι έχουν δίκιο. Το πρόβλημα είναι πως έχουν γίνει τόσα πολλά που, που δε θυμάμαι ποια είναι η αρχή... Δε θυμάμαι πότε αρχίζει και πότε τελειώνει (αν τελειώνει) το κάθε γεγονός στη ζωή μου . Πάλι έκανα το θαύμα μου...

Για ακόμα μια φορά, τα πράγματα είναι πολύ μπλεγμένα . Ξέρω πως όλα θα πάνε καλά γιατί πάντα γίνεται το ίδιο . Αλλά μέχρι να φτιάξουν όλα, τι κάνω;;;;!!! Αυτό είναι το θέμα στην όλη υπόθεση. Ξέρω πως όλο αυτό θα τελειώσει κάποτε αλλά δεν ξέρω το πότε και το πως.

Πόσο θα κρατήσει αυτήν τη φορά; Πότε θα τελειώσουν όλα αυτά; Πότε θα κάνω όλα αυτά που πρέπει; Πότε θα έρθει μια νέα αρχή;

Μάλλον θα αργήσει λίγο σε αυτήν την περίπτωση... Τουλάχιστον θα έρθει...!

Ξυπνάω κάθε μέρα και ξέρω πως έχω τόσα πολλά να κάνω... 24 ώρες δεν είναι αρκετές πλέον. Όχι μόνο για μένα, αλλά για τους περισσότερους ανθρώπους. Τρέξιμο κάθε μέρα." Σήκω, θα αργήσεις" , " Διάβασε, δε θα προλάβεις μετά" , " Ετοιμάσου, πρέπει να φύγουμε". Και τέλος η καλύτερη φράση από όλες : " Πήγαινε για ύπνο. Αρκετά για σήμερα".

Όσο αστείο κι αν φαίνεται, πραγματικά ΛΑΤΡΕΥΩ αυτήν τη φράση! Χεχε....!

Αλλά... και πάλι... την επόμενη μέρα, ξανά τα ίδια! Τρέξιμο όλη τη μέρα! Πονοκέφαλος από τη ρουτίνα... Και δεν μπορώ πάντα να περιμένω μέχρι το τέλος της ημέρας για να πάω για ύπνο... Να χωθώ στο κρεβάτι μου και για ακόμα μια φορά να χαθώ στο μαγικό κόσμο των ονείρων μου.

Αν και ξέρω πως η φυγή δεν είναι λύση πολλές φορές σκέφτομαι να τα παρατήσω σχεδόν όλα και να φύγω... Μια νέα αρχή μαζί με ένα νέο τέλος. Duh! Δεν είναι εύκολο! Βασικά... δεν μπορώ να το κάνω... Ακόμα... Αλλά κι όταν μπορέσω, κάτι μου λέει πως δε θα το κάνω... Το γιατί δεν το ξέρω.

Το μόνο που ξέρω είναι πως σχεδόν κάθε μέρα, θέλω να φύγω... Να χαθώ στον κόσμο μου... Στα όνειρα μου...

Να κάνω μια νέα αρχή και μαζί με τη νέα αρχή να έρθει ένα νέο τέλος...

Και btw, ευχαριστώ όλα τα άτομα (μέχρι και κάποιους απλούς γνωστούς) που κάνουν τη μέρα μου καλύτερη και με κάνουν χαρούμενη! Πραγματικά σας λατρεύω παιδιά! *hug* ^__^

G.O.T.N. - R.B. - Q.B. - T.I.W. - D.G.

Σχόλια ενός φίλου

Σήμερα δε θα γράψω κάτι σοβαρό ( αν μπορούν να θεωρηθούν σοβαρά αυτά που έχω γράψει), ούτε θα ασχοληθώ με κάποιο πρόβλημα. Θα γράψω μια συζήτηση που είχα με ένα φίλο για αυτό το blog. Έτσι, γιατί ξέρω πως θα τον πειράξει λίγο όταν το διαβάσει. Αρά αυτό το κείμενο είναι για εσένα που λες πάντα τη γνώμη σου αν και κάποιες φορές με πειράζει λίγο. Έτσι, για να σε τσατίσω λίγο. :Ρ

_________________________________

- Καλά, γιατί δεν μπαίνεις καθόλου msn εσύ; Πού χάθηκες;
- Πλάκα κάνεις; Μέσα είμαι κάθε μέρα.
- Ναι, αλλά είσαι απασχολημένη .
- Δε φταίω εγώ. Προσπαθώ να φτιάξω ένα blog κι είμαι άσχετη!
- Το ξέρουμε αυτό.
- Άντε από 'δω ρε τέρας!
- Καλά ντε. Μην γκρινιάζεις ! Πάντως όταν πας σπίτι να μου δώσεις link για να δω τι είναι αυτό το πράγμα που σου τρώει τόση ώρα. Ok?
- Ναι, αν και δε θα σου αρέσει.
- Δεν πειράζει! Θέλω να δω!
- Ok είπα!

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _


- Πάλι με το blog ασχολείσαι;
- Ναι, ακόμα προσπαθώ!
- Δώσε link να δω τι έχεις κάνει.
- ΟΚ... .........

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

- Καλά ρε, δε σκέφτεσαι τον κόσμο που μπαίνει και το διαβάζει;
- Ε;
- Τι "ε;" ρε συ;! Πλάκα μου κάνεις; Πώς είναι έτσι; Πέθανε κανείς;
- Lol...! Πώς σου 'ρθε αυτό;
- Μες τη μαυρίλα είναι ρε συ εκεί πέρα... Και η μουσική με φρικάρει ...
- Καλά, θα δω τι μπορώ να κάνω!!

___________________________________________________

Ναι, αυτή ήταν μια από τις φιλοσοφικές συζητήσεις που έχω με τους φίλους μου. Γελοία ε; Άστα να πάνε...! Ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά, μου φάνηκε κι εμένα λίγο μακάβριο για blog. Γι' αυτό αποφάσισα για μια φορά να ακούσω αυτό το παιδί και να αλλάξω λίίίίγο το blogάκι μου.
Ελπίζω να σας αρέσει περισσότερο έτσι. :)

It's all about us...

" Κοιτάξτε έξω από το παράθυρο. Τι βλέπετε; Έναν ελεύθερο κόσμο που όλοι μπορούν να πουν τη γνώμη τους, όλοι μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς . Χωρίς να φοβούνται. Έναν κόσμο που κάθε μέρα αναπτύσσεται, γίνεται καλύτερος! Και όλα αυτά, για εσάς...!"

Αυτά είναι στο περίπου τα λόγια που ακούστηκαν από μια καθηγήτρια μέσα στην τάξη την περασμένη εβδομάδα. Μια εισαγωγή στη ζωή, έτσι για τη νέα χρονιά.

Ωραία λόγια, έτσι δεν είναι; Ω ναι...! Πραγματικά πανέμορφα! Το μοναδικό κακό είναι πως σχεδόν κανένας μαθητής δε φάνηκε να πιστεύει την καθηγήτρια όταν μιλούσε για τον κόσμο μας. Για την "Ουτοπία" που ζούμε. Διότι κάναμε όλοι αυτό που μας είπε. Κοιτάξαμε έξω από το παράθυρο της τάξης και είδαμε τον κόσμο μας. Τον κόσμο που εμείς θα πρέπει να σώσουμε σε λίγα μόλις χρόνια.

" Κοιτάξτε έξω παιδιά! Τι βλέπετε; "
" Τι βλέπουμε κυρία; Ό,τι βλέπετε κι εσείς και δε θέλετε να το παραδεχτείτε! Να τι βλέπουμε όλοι μας...!"
" Γιατί παιδί μου, τι βλέπεις εσύ; Σε διαφορετικούς κόσμους ζούμε;"
" Προφανώς κυρία...."

Και κανένας δεν τόλμησε να διαφωνήσει με αυτό το παιδί... Ούτε καν η καθηγήτρια. Περίεργο, έτσι δεν είναι; Κάποιος χάλασε το όνειρο κι εκείνη δεν είπε τίποτα... Ίσως γιατί μέσα της ήξερε και ακόμα ξέρει πως αυτός ο κόσμος που όλοι ετοιμάζουν για εμάς μόνο Ουτοπία δεν είναι...

" Εντάξει παιδί μου, είναι ωραίος, πρέπει να το παραδεχθείς! Και στο κάτω κάτω αν δεν σου αρέσει, σε λίγα χρόνια που θα έχεις την ευκαιρία, βοήθησε μας όλους να κάνουμε τον κόσμο μας έναν επίγειο Παράδεισο!"
" Αρνούμαι κυρία..."

Αρνούμαι. Αυτή ήταν η απάντηση. Αρνούμαι... Τι ήθελε να πει το παιδί αυτό με μόνο μια λέξη; Ας πω λίγα πράγματα για εκείνους που δεν κατάλαβαν.

Αρνούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που κάθε μέρα βουλιάζει όλο και περισσότερο στην απληστία.
Αρνούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που όλοι προσπαθούν να τον σώσουν αλλά κάθε μέρα τον κάνουν χειρότερο.
Αρνούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που στα δικά σας μάτια φαντάζει Ουτοπία αλλά στα δικά μου είναι μια Κόλαση που κάθε μέρα γίνεται χειρότερη.
Αρνούμαι να ζήσω μέσα στο ψέμα και την διαφθορά. Μέσα σε όλες τις δολοπλοκίες και τις δουλειές του κράτους μας.
Αρνούμαι να εμπιστευτώ εσάς για το μέλλον του κόσμου μας. Διότι το μέλλον του κόσμου αυτού είναι και δικό μας μέλλον.
Αρνούμαι να σας βοηθήσω διότι ξέρω πως δε θα βγει τίποτα.
Αρνούμαι να ζήσω στον κόσμο που όλοι ετοιμάζουν για εμάς.
Αρνούμαι να αναλάβω αυτόν τον κόσμο όταν μεγαλώσω διότι..., τι να πρωτοπεί κανείς...;
Διότι κανείς ποτέ δε θα εκτιμήσει πραγματικά την προσπάθεια μου παρά μόνο όταν έχουν έρθει τα χειρότερα και δεν θα υπάρχει πια ελπίδα...
Διότι ξέρω πως θα είμαι μόνος μου.
Πως κανένας σας δε θα με βοηθήσει.
Πως όλοι θα είστε εναντίων μου με τα αμέτρητα "θα..." σας.

Ε,λοιπόν , γι' αυτούς τους ασήμαντους λόγους, εγώ ΑΡΝΟΥΜΑΙ να πιστέψω στο παραμύθι... Όλοι ζούμε σε ένα όνειρο αλλά κάποια στιγμή ξυπνάμε. Έτσι απλά... Χωρίς καμιά προειδοποίηση . Ξυπνήσαμε κυρία... Και αρνούμαστε να ζήσουμε στον κόσμο που φτιάχνετε για εμάς...

Αφιερωμένο σε αυτό το παιδί. Μη μασάς! Αλλά και στην καθηγήτρια μας... Για να καταλάβει όλα όσα θέλαμε να της πούμε εκείνη τη στιγμή αλλά όλοι κοιτούσαμε το ανοιχτό απουσιολόγιο πάνω στην έδρα... Για να καταλάβει αυτό το "όλα είναι για εσάς....!!"

Μαγεία

Πάντα είχα μια απορία. Γιατί οι άνθρωποι επιρεαζόμαστε από τον καιρό; Για παράδειγμα, όταν έχει ήλιο, έχουμε κέφια, όταν φυσάει μερικές φορές έχουμε νεύρα και όταν βρέχει γινόμαστε μελαγχολικοί...

Αυτό έγινε και χθες. Από το πρωί η διάθεση όλων είχε πέσει κάτω από το μηδέν...

Γκρίζα σύννεφα στον ουρανό και παγωνιά... Μπήκε απότομα το φθινόπωρο. Πέφτουν από τώρα τα φύλλα απ'τα δέντρα. Σε λίγο θα μείνουν κι αυτά μόνα τους. Όπως όλοι...

Περνούν οι ώρες και ο καιρός παραμένει ίδιος. Μουντός... Δεν υπάρχει ούτε μια ηλιαχτίδα στον ουρανό. Σκοτάδι και κρύο.

Επιτέλους αρχίσε να βρέχει!! Περισσότερο κρύο. Ο ήχος της βροχής πάντα ηρεμεί τους ανθρώπους... Αλλά τους μελαγχολεί επίσης. Μην το ξεχνάμε αυτό.

Σε όλους σχεδόν αρέσει να περπατούν στη βροχή. Βοηθάει στο να σκεφτείς καθαρά...

Αυτό έκανα κι εγώ χθες το βράδυ. Βγήκα να περπατήσω στη βροχή. Όλη τη μέρα σκεφτόμουν τόσα πολλά πράγματα εξαιτίας του καιρού... Αλλά μόλις βγήκα έξω , ένιωσα σαν να έφυγαν όλες οι έγνοιες από το μυαλό μου... Μαζί με τη βροχή που έφευγε από τα σύννεφα, έφευγε και η κακή διάθεση... Όλες οι άσχημες και μελαγχολικές σκέψεις... Μεγάλη ειρωνία... Όπως ήρθαν οι σκέψεις, έτσι κι έφυγαν....

Απλή μαγεία...

Gomenasai....

Κάθε μέρα όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη. Μικρά ή μεγάλα. Μπορεί και τεράστια... Από το να κάνουμε ένα μικρό, ασήμαντο λαθάκι, μέχρι να πούμε ψέματα (γιατί και τα ψέματα, λάθη είναι). Το δύσκολο όμως είναι να ζητήσουμε συγγνώμη από το άτομο που πληγώσαμε αν το λάθος μας ήταν σοβαρό.

Αλλά γιατί είμαστε τόσο εγωιστές; Γιατί είναι τόσο δύσκολο; Γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου να πληγώνει τους άλλους; Και γιατί είναι στη φύση του να μην μπορεί (ίσως και να μη θέλει) να επανορθώσει;

Η λέξη συγγνώμη δεν βγαίνει φυσικά στον κάθε άνθρωπο. Είναι αρκετά δύσκολο να την προφέρει κάποιος, πόσο μάλλον να νιώσει το νόημα αυτής της λέξης. Φαντάζει ακατόρθωτο να αισθανθούμε πραγματικά λυπημένοι ή να μετανιώσουμε για κάτι που κάναμε στον κόσμο που ζούμε.

Όμως, πάντα πρέπει να πληρώνουμε το τίμημα των πράξεων μας.Και πολλές φορές, αυτό το τίμημα είναι πολύ ακριβό... Χάνεις καλούς φίλους και άλλα άτομα που αγαπάς... Χάνεις την εμπιστοσύνη των άλλων αλλά και την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου... Και στο τέλος χάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό... Δεν ξέρεις ποιος είσαι κι αν πραγματικά λυπάσαι για αυτά που έχεις κάνει. Γιατί τότε και να θέλεις να ζητήσεις συγγνώμη, θα έχεις ήδη χάσει τον άλλον... Άρα δεν έχει πια τόση σημασία...

Για εκείνον που έκανε το λάθος. Γιατί για τον άλλον έχει ακόμα. Ούτε εκείνος ήθελε να χάσει ένα φίλο, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει το αντίθετο. Δεν μπορούμε πάντα να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Μπορεί ακόμα να θέλει να ξαναγίνουν φίλοι κι απλά να περιμένει να ακούσει "τη μαγική λεξούλα" που θα έκανε τα πάντα όπως πριν.

Όμως δυστυχώς, κανένας σχεδόν δεν μπορεί να την πει... Σπάνια ακούμε αυτήν την λέξη... Γι'αυτό σκέφτηκα να το παίξω καλή για μια φορά και να κάνω κάτι διαφορετικό....

Οπότε....

Συγγνώμη.... Για όλα....

Ο Λαβύρινθος των ονείρων

Κάθε άνθρωπος έχει όνειρα. Για τον εαύτο του αλλά και για τους άλλους. Όνειρα για το άυριο, για την επόμενη εβδομάδα, τον επόμενο μήνα αλλά κυρίως για τα επόμενα έτη.


Τα όνειρα αυτά είναι πάρα πολλά, αλλά πολύ διαφορετικά. Διότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.


Ετσί ο άνθρωπος χάνεται στον λαβύρινθο των ονείρων του. Τρελά μα και λογικά όνειρα μέχρι και για το πιο μικρό πράγμα. Από το τι μπορεί να συμβεί σε μισή ώρα καθώς θα είναι έξω με παρέα, μέχρι το τι θα κάνει σε 10-15 χρόνια.


Μπερδεμένος κόσμος που δύσκολα βγαίνει αληθινός... Θέλει κόπο, χρόνο, υπομονή και επιμονή. Το να χάθεις στον τεράστιο λαβύρινθο είναι το εύκολο μέρος. Το να καταφέρεις να βγεις νικητής είναι το δύσκολο. Όταν λέω να βγει κάποιος από τον λαβύρινθο δεν εννοώ να ξεχάσει τα όνειρα του αλλά να καταφέρει να τα κάνει πραγματικότητα. Είναι πολύ εύκολο να ονειρέυεσαι αλλά να υλοποιείς τα όνειρα αυτά κάποιες φορές φαντάζει ακατόρθωτο.

Και κάπως έτσι μένουμε στον λαβύρινθο των ονείρων. Εγκλωβισμένοι, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι. Ίσως στην πραγματικότητα να μη θέλουμε να κάνουμε. Να προτιμούμε να χανόμαστε σε έναν διαφορετικό κόσμο από το να ζήσουμε τα όνειρα μας στην πραγματικότητα. Να τα μοιραστούμε με τους άλλους.

Ο φόβος της απόρριψης είναι πάρα πολλές φορές η αιτία. Φοβόμαστε ότι οι άλλοι δε θα θέλουν να ζήσουν σε αυτόν τον κόσμο που μοιάζει τόσο ψεύτικος. Διότι εκεί έχουμε φτάσει σήμερα. Το να ονειρεύεσαι και να έχεις ένα δικό σου κόσμο για να ηρεμείς και να σκέφτεσαι (όχι μόνο τα όνειρα αυτά), να θεωρείται ψέμα...

Όνειρα και υποσχέσεις... Ένας διαφορετικός κόσμος... Ένας διαφορετικός λαβύρινθος. Και ο μοναδικός Μινώταυρος σε αυτόν τον λαβύρινθο είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Και πάλι απ'την αρχή

8 η ώρα. Όλα τα παιδιά στην αυλή του σχολείου. Παλιές και νέες παρέες. Αστεία, πειράγματα, μέχρι και "πεσίματα" από την πρώτη ημέρα. Έτσι, "για το καλό". Συζητήσεις και γέλια. Η χαρά του να βλέπεις το παρεάκι σου μετά από 3 σχεδόν μήνες. Από τη μια, τα διάσημα παιδία ή αλλιώς οι κλίκες και από την άλλη τα άτομα που λίγοι ξέρουν αλλά ακόμα λιγότεροι καταλαβαίνουν.

Με τα πολλά-πολλά χτυπάει και το κουδούνι. Αρχίζει χορωδία όλο το σχολείο μαζί :
-Ωχ, πάλι από την αρχή! Θα το σπάσω καμιά μέρα αυτό το πράγμα! Με κόβει πάντα πάνω στο καλύτερο...

Αγιασμός και οι συνηθισμένες ευχές από όλους για ένα νέο και δημιουργικό σχολικό έτος.

Τάξεις που έμειναν τόσο καιρό άδειες, νέα βιβλία και τετράδια που περιμένουν να χρησιμοποιηθούν. Καθηγητές που περιμένουν να διδάξουν και μαθητές που ανυπομονούν να σπάσουν πλάκα για ακόμα μια χρονιά. Κέφια και χαρές και αυτά είναι μόνο η αρχή.

Νέες φάτσες στο σχολείο, νέα άτομα για να σπάσεις πλάκα, νέα άτομα να προσέξεις. Όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας, τι να κάνουμε ;

Αλλά και οι "μεγάλοι" του σχολείου δεν πάνε πίσω. Δίνουν ρεσιτάλ για ακόμα μια χρονιά. Τα ίδια όπως πάντα.

Έτσι, ακόμα ένα ταξίδι ξεκινά. Οι στόχοι πολλοί και διαφορετικοί για τον καθένα, όμως το ταξίδι κάθε φορά ξεχωριστό. Με πολλά σκαμπανεβάσματα μεν, αλλά πάντα ξεχωριστό. Και πάντα λυπάσει όταν τελειώνει. Αλλά είσαι ήρεμος γιατί ξέρεις ότι πάντα, όλα αυτά θα ξαναρχίσουν, όπως τώρα. Όλα θα αρχίσουν από την αρχή... Και πάλι απ'την αρχή.

Άντε παίδες, καλή μας σχολική χρονιά και τα μυαλά μέσα στα κεφάλια από Παρασκευή. ;)

Άγγελοι και Δαίμονες

Κάποιες φορές υπάρχουν πράγματα που θέλεις να πεις αλλά φοβάσαι την αντίδραση του άλλου. Αν τον βλέπεις, φοβάσαι το ύφος του, το βλέμμα του. Αν "μιλάτε" με sms ή στο msn φοβάσαι την επόμενη φράση που θα πληκτρολογήσει.

Έτσι, αυτό το : " ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕ! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ! ΑΚΟΜΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ!" που θέλεις να φωνάξεις, μένει μέσα σου. Φυσικά θα μου πεις : "Πώς θα σε κοιτάξει αφού είναι στον υπολογιστή ή στο κινητό; " Σίγουρα θα "παγώσει" για λίγο μπροστά στην οθόνη κι αυτό είναι αρκετό. Μετά θα πρέπει κάπως να απαντήσει. Αλλά αυτό είναι που οι περισσότεροι φοβούνται. Όχι να μιλήσουν, αλλά να πάρουν μια απάντηση. Γιατί;

Υπάρχουν φορές που λέμε ό,τι θέλουμε να πούμε χωρίς να μας ενδιαφέρει η αντίδραση του ατόμου απέναντί μας. Πότε όμως ; Όταν είμαστε "ο άλλος μας εαυτός" ; Άγγελος και δαίμονας μέσα στο ίδιο σώμα. Το ποιος θα κερδίσει στο τέλος είναι άλλη υπόθεση.

Ο άγγελος θα καθίσει ήρεμα, διότι δε θέλει να πληγώσει, δε θέλει να δει ούτε με σκιά στο πρόσωπο του άλλου. Ο δαίμονας από την άλλη, θα πει ό,τι θέλει να πει χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι συνέπειες. Χωρίς να τον νοιάζει αν το άτομο στο οποίο απεθύνεται, στενοχωρηθεί, δακρύσει, κλάψει, νευριάσει, αν στην τελική τα σπάσει όλα. Γιατι ;

Μήπως πίσω από το δαίμονα κρύβεται ένας πληγωμένος άγγελος ; Και οι δαίμονες πονούν, μόνο που το κρύβουν πολύ καλά ή το δείχνουν με λάθος τρόπο. Αυτό είναι το κακό με τους δαίμονες.

Οι άγγελοι είναι πολύ ευαίσθητοι, δεν μπορούν να ζήσουν στον κόσμο μας. Σε έναν κόσμο που κάνει τους πάντες, δαίμονες. Πληγώνονται με το παραμικρό και τις περισσότερες φορές, πεθαίνουν.

Τότε μένει ο δαίμονας (ή ο πρώην άγγελος αν θέλετε). Τι ακολουθεί; Μίσος, κακία, θυμός, νεύρα. Ατελείωτοι τσακωμοί με όλους για όλα. Πόνος. Διότι και οι δαίμονες, όπως είπα και πριν, πονούν. Πολύ εύκολα, αρκεί να ξέρεις που να χτυπήσεις. Οργή. Αυτό είναι που ξέρουν καλύτερα από όλα. Αλλά από την οργή δεν βγαίνει τίποτα καλό...Το μοναδικό αποτέλεσμα είναι η καταστροφή και του δαίμονα.

Τι έμεινε; Το Κασπεράκι, όπως λέει και μια φίλη. Το φάντασμα του άγγελου αλλά και του δαίμονα. Αλλά τότε, σπάνια μπορείς να κάνεις κάτι. Τότε ούτε ο άγγελος αλλά ούτε και ο δαίμονας μπoρεί να φωνάξει. Και μένει μόνο ο πόνος και για παρέα του έχει τα δάκρυα. Αλλά και την αγάπη που δεν μπορείς να εκφράσεις.

Τις περισσότερες φορές αυτός που πήρε τη ζωή του αγγελου, είναι ο ίδιος που δημιούργησε το δαίμονα. Δημιούργησε είπα ; Συγγνώμη, λάθος μου. Τελειοποίησε ήθελα να πω, διότι ο δαίμονας υπήρχε από την αρχή. Και είναι το ίδιο άτομο που θέλεις να του φωνάξεις για να καταλάβαι ότι, ναι, είσαι ακόμα εκέι, ακόμα κι αν σε πλήγωσε, ακόμα κι αν σε "σκότωσε". Εσύ είσαι ακόμα εκεί. Ακόμα το αγαπάς. Γιατί ; Γιατί αυτο το άτομο;

Γιατί - πέρα από τη δόση μαζοχισμού που έχουμε όλοι οι άνθρωποι- αγαπάμε πάντα τα άτομα που μας πληγώνουν περισσότερο από όλους τους άλλους; Γιατί είναι εκείνα τα άτομα; Μεγάλη ειρωνία...

Γιατί...;

Ένας διαφορετικός κόσμος...

Όλοι μας κάποιες φορές θέλουμε να πούμε ορισμένα πράγματα, αλλά δεν μπορούμε. Έτσι μένουμε μόνοι μας, παρέα με τον εαυτό μας. Ορισμένες φορές, καθώς ψάχνουμε διέξοδο γράφουμε σε τετράδια , στα βιβλία , σε απλές κόλλες χαρτί... Ο νέος τρόπος να πεις αυτό που θέλεις είναι τα blogs. ΟΚ λοιπόν, ένα blog, το δικό μου. Η δική μου διέξοδος από την καθημερινότητα, ο δικός μου κόσμος. Το μικρό μου μυστικό...