Μαγεία

Πάντα είχα μια απορία. Γιατί οι άνθρωποι επιρεαζόμαστε από τον καιρό; Για παράδειγμα, όταν έχει ήλιο, έχουμε κέφια, όταν φυσάει μερικές φορές έχουμε νεύρα και όταν βρέχει γινόμαστε μελαγχολικοί...

Αυτό έγινε και χθες. Από το πρωί η διάθεση όλων είχε πέσει κάτω από το μηδέν...

Γκρίζα σύννεφα στον ουρανό και παγωνιά... Μπήκε απότομα το φθινόπωρο. Πέφτουν από τώρα τα φύλλα απ'τα δέντρα. Σε λίγο θα μείνουν κι αυτά μόνα τους. Όπως όλοι...

Περνούν οι ώρες και ο καιρός παραμένει ίδιος. Μουντός... Δεν υπάρχει ούτε μια ηλιαχτίδα στον ουρανό. Σκοτάδι και κρύο.

Επιτέλους αρχίσε να βρέχει!! Περισσότερο κρύο. Ο ήχος της βροχής πάντα ηρεμεί τους ανθρώπους... Αλλά τους μελαγχολεί επίσης. Μην το ξεχνάμε αυτό.

Σε όλους σχεδόν αρέσει να περπατούν στη βροχή. Βοηθάει στο να σκεφτείς καθαρά...

Αυτό έκανα κι εγώ χθες το βράδυ. Βγήκα να περπατήσω στη βροχή. Όλη τη μέρα σκεφτόμουν τόσα πολλά πράγματα εξαιτίας του καιρού... Αλλά μόλις βγήκα έξω , ένιωσα σαν να έφυγαν όλες οι έγνοιες από το μυαλό μου... Μαζί με τη βροχή που έφευγε από τα σύννεφα, έφευγε και η κακή διάθεση... Όλες οι άσχημες και μελαγχολικές σκέψεις... Μεγάλη ειρωνία... Όπως ήρθαν οι σκέψεις, έτσι κι έφυγαν....

Απλή μαγεία...