Κάθε άνθρωπος έχει όνειρα. Για τον εαύτο του αλλά και για τους άλλους. Όνειρα για το άυριο, για την επόμενη εβδομάδα, τον επόμενο μήνα αλλά κυρίως για τα επόμενα έτη.
Τα όνειρα αυτά είναι πάρα πολλά, αλλά πολύ διαφορετικά. Διότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Ετσί ο άνθρωπος χάνεται στον λαβύρινθο των ονείρων του. Τρελά μα και λογικά όνειρα μέχρι και για το πιο μικρό πράγμα. Από το τι μπορεί να συμβεί σε μισή ώρα καθώς θα είναι έξω με παρέα, μέχρι το τι θα κάνει σε 10-15 χρόνια.
Μπερδεμένος κόσμος που δύσκολα βγαίνει αληθινός... Θέλει κόπο, χρόνο, υπομονή και επιμονή. Το να χάθεις στον τεράστιο λαβύρινθο είναι το εύκολο μέρος. Το να καταφέρεις να βγεις νικητής είναι το δύσκολο. Όταν λέω να βγει κάποιος από τον λαβύρινθο δεν εννοώ να ξεχάσει τα όνειρα του αλλά να καταφέρει να τα κάνει πραγματικότητα. Είναι πολύ εύκολο να ονειρέυεσαι αλλά να υλοποιείς τα όνειρα αυτά κάποιες φορές φαντάζει ακατόρθωτο.
Και κάπως έτσι μένουμε στον λαβύρινθο των ονείρων. Εγκλωβισμένοι, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι. Ίσως στην πραγματικότητα να μη θέλουμε να κάνουμε. Να προτιμούμε να χανόμαστε σε έναν διαφορετικό κόσμο από το να ζήσουμε τα όνειρα μας στην πραγματικότητα. Να τα μοιραστούμε με τους άλλους.
Ο φόβος της απόρριψης είναι πάρα πολλές φορές η αιτία. Φοβόμαστε ότι οι άλλοι δε θα θέλουν να ζήσουν σε αυτόν τον κόσμο που μοιάζει τόσο ψεύτικος. Διότι εκεί έχουμε φτάσει σήμερα. Το να ονειρεύεσαι και να έχεις ένα δικό σου κόσμο για να ηρεμείς και να σκέφτεσαι (όχι μόνο τα όνειρα αυτά), να θεωρείται ψέμα...
Όνειρα και υποσχέσεις... Ένας διαφορετικός κόσμος... Ένας διαφορετικός λαβύρινθος. Και ο μοναδικός Μινώταυρος σε αυτόν τον λαβύρινθο είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου