Αλλά είναι ωραία δάκρυα... Αν κάτσεις έστω και για λίγα λεπτά μόνο για να τα δεις... Ούτε καν να τα αφήσεις να σε αγγίξουν... Απλά να τα δεις να πέφτουν με τόση δύναμη στη γη... Κάτι τόσο απαλό , που μπορεί όμως να γίνει τόσο βίαιο...
Ο ήχος; Υπέροχος... Καλύτερος από κάθε μουσική... Και η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος είναι καλύτερη από κάθε άρωμα... :)
Τελικά η βροχή είναι ό,τι πρέπει για να ξεπλύνει όλες τις κακές στιγμές της μέρας...:)
2 τελευταίες αφιερώσεις για σήμερα...
Αυτό το κομμάτι στον Nathaniel που με έβαλε να το ακούσω. :Ρ
Αν και ήθελα να του δώσω το 2ο... μάλλον δε θα γλίτωνα μετά. xD
Και αυτή η εικόνα στον στριμμένο που γκρινιάζει να πάω για ύπνο αυτή τη στιγμή. :Ρ
Νινύτα κι όνειρα καραμελένια!
4 σχόλια:
Η βροχή μου θυμίζει πάντα εκείνο το καταπληκτικό ποιήμα ελπίδας της Κικής Δημουλά:
Βρέχει με απόλυτη ειλικρίνεια.
Άρα δεν είναι φήμη ο ουρανός
υπάρχει
και δεν είναι το χώμα λοιπόν
η μόνη λύση
όπως ισχυρίζεται ο κάθε τεμπέλης νεκρός.
Είναι πού όμορφο...
Ντροπή μου, αλλά πρώτη φορά το διαβάζω αυτό το ποίημα...
http://www.youtube.com/watch?v=8Lbgzocc75M
Πηγαινε να ακουσεις αυτο... θα σου αρέσει, ελπίζω.
Nathaniel, όντως μου άρεσε. :)
Μ'έχεις μάθει. :Ρ
Δημοσίευση σχολίου