Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Θέμα Έκθεσης.


Hi! ^^


Χθες κατά τις 3 και κάτι το μεσημέρι ενώ έκανα έκθεση με την καθηγήτρια των αγγλικών μου πέσαμε πάνω σε ένα θέμα που πιστεύω πως αξίζει να συζητηθεί.

Σε γενικά πλαίσια έλεγε πως όλα τα σχολεία πρέπει να διδάσκονται την ίδια ακριβώς ύλη (καλά μέχρι εδώ) και να γράφουν τα ίδια ακριβώς διαγωνίσματα. Να μην είναι ούτε λέξη διαφορετική.
Επειδή όμως ήταν δείγμα έκθεσης , είχε μερικά υπέρ και μερικά κατά.

Τα υπέρ :
1) Οι μαθητές θα εξετάζονται στην ίδια ύλη, άρα θα έχουν όλοι το ίδιο επίπεδο.
2) Οι μαθητές θα βαθμολογούνται στα ίδια πλαίσια.
3) Κάθε στιγμή ένας μαθητής θα μπορεί αυτόματα να συγκρίνει τον εαυτό του με όποιον άλλο μαθητή της χώρας θέλει και να ξέρει πως είναι καλύτερος (αν όντως είναι).

Τα κατά :
1) Οι μαθητές δεν έχουν περιθώρια να αναπτύξουν τη σκέψη και τη δημιουργικότητά τους, εφ' όσον μένουν απλά στο πρόγραμμα του Υπουργείου.
2) Οι μαθητές θα παραμελήσουν άλλα μαθήματα και θα δώσουν βάση μόνο σε αυτά που χρειάζονται για τις εξετάσεις τους.
3) Το γενικό θέμα των τυποποιημένων εξετάσεων και του ανταγωνισμού με όλα τα παιδιά της χώρας θα έχει ως αποτέλεσμα αρκετό άγχος.



Και τώρα η προσωπική μου άποψη.


Σχετικά με τα υπέρ : 
1) Οι μαθητές ενός τμήμας εξετάζονται στην ίδια ύλη, αφού έχουν τον ίδιο καθηγητή, τα ίδια βιβλία, τις ίδιες σημειώσεις και τις ίδιες ασκήσεις. Όμως και πάλι δεν έχουν το ίδιο επίπεδο. Από τη στιγμή που αυτό δεν εφαρμόζεται σε μια μικρή ομάδα παιδιών πως θα εφαρμοστεί σε ολόκληρη τη χώρα;

2) Ας σοβαρευτούμε. Ορισμένοι καθηγητές έχουν ως αρχή τους να μη βάζουν πάνω από 17 , ενώ ο χειρότερος βαθμός που βάζουν κάποιοι άλλοι είναι το 18 (έχω εμπειρίες και από τους δύο τύπους καθηγητών). Δεν έχει σχέση μόνο το διαγώνισμα, αλλά ο καθηγητής που βαθμολογεί.

3) Ποιο θα είναι το νόημα αυτής τις σύγκρισης και του ανταγωνισμού; Δεν καταλαβαίνω καν γιατί είναι στα υπέρ. Δηλαδή δεν έχουμε τι να κάνουμε, ας βάλουμε τους μαθητές να κοιτάνε τι έγραψε ο ένας στο Ηράκλειο και τι ο άλλος στην Αλεξανδρούπολη. (Αναφέρω ως παράδειγμα αυτές τις πόλεις επειδή η απόσταση μεταξύ τους είναι αρκετά μεγάλη).

Σχετικά με τα κατά :
1) Αυτό είναι σωστό. Πάρτε για παράδειγμα το μάθημα των Κειμένων. Πέρυσι κάναμε μόνο ανάλυση του κειμένου (τι βαρετό...) και για εργασία είχαμε τις ασκήσεις του βιβλίου. Φέτος (αν και τα κείμενα της Α' Λυκείου δεν είναι και τα πιο εύθυμα) παίξαμε θέατρο μέσα στην τάξη, μετατρέψαμε το ποίημα σε ταινία και σε πεζό. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ προσωπικά το προτιμώ.
Επίσης, τα Θρησκευτικά πάντα τα μισούσα ως μάθημα. Ένιωθα πως η καθηγήτρια ώρες ώρες προσπαθούσε να μας κάνει πλύση εγκεφάλου την ώρα του μαθήματός της. Η καθηγήτρια που έχω τώρα εκτός απ' τ' ότι δεν είναι κολλημένη με τη θρησκεία όπως η προηγούμενη , μας λέει να φέρνουμε πληροφορίες για διάφορα θέματα, κάνει το μάθημα ποιο διασκεδαστικό μέσα από διάλογο και διάφορες πλάκες. Αυτό όμως δεν πάει να πει πως ξεχνάει το μάθημα. Με αυτόν τον τρόπο μας κάνει να συμμετέχουμε και να σκεφτόμαστε.

2) Εδώ δε χρειάζεται ανάλυση. Μόνο ένα απλό παράδειγμα. Ποιος έδεινε περισσότερη βάση στη Μουσική και τα Καλλιτεχνικά του Γυμνασίου, απ' ότι στα Μαθηματικά και τη Βιολογία που γράφουμε εξετάσεις; Το ίδιο θα γινόταν και αν ξέραμε πως θα γράψουμε πάνω σε συγκεκριμένα κεφάλαια από την αρχή της χρονιάς.

3) Χμ... Με το τελευταίο ούτε διαφωνώ, ούτε συμφωνώ. Κάπου στη μέση.
Υπάρχει μια ομάδα μαθητών που αγχώνεται με το παραμικρό. Μέχρι και με ένα απλό τεστ , λόγω του ανταγωνισμού μέσα στην τάξη. Αυτοί οι μαθητές θα πάθαιναν εγκεφαλικό από το άγχος τους αν ήξεραν πως ανταγωνίζονται όλους τους μαθητές της χώρας. Η άλλη ομάδα είναι εκείνοι που πάνε να γράψουν χωρίς άγχος (τους ζηλεύω λίγο. Μόνο στις εξετάσεις των Αγγλικών είμαι έτσι) και η τελευταία εκείνοι που πάνε να γράψουν επειδή απλά πρέπει να πάνε.

Τώρα περιμένω τη δική σας άποψη. ^^




Four years you think for sure
That’s all you’ve got to endure
All the total dicks
All the stuck up chicks
So superficial, so immature
Then when you graduate
You take a look around and you say HEY WAIT
This is the same as where I just came from
I thought it was over
Aw that’s just great

The whole damn world is just as obsessed
With who‘s the best dressed and who‘s having sex,
Who‘s got the money, who gets the honeys,
Who‘s kinda cute and who‘s just a mess
And you still don’t have the right look
And you don’t have the right friends
Nothing changes but the faces, the names, and the trends
High school never ends

Check out the popular kids
You’ll never guess what Jessica did
How did Mary Kate lose all that weight
And Katie had a baby so I guess Tom’s straight
And the only thing that matters
Is climbing up that social ladder
Still care about your hair and the car you drive
Doesn’t matter if you’re sixteen or thirty-five

Reese Witherspoon,
She’s the prom queen
Bill Gates,
Captain of the chess team
Jack Black, the clown
Brad Pitt, the quarterback
I’ve seen it all before
I want my money back

The whole damn world is just as obsessed
With who’s the best dressed and who’s having sex,
Who’s in the clubs and who’s on the drugs,
Who’s throwing up before they digest
And you still don’t have the right look
And you don’t have the right friends
And you’re still listen to the same shit you did back then
High school never ends

High school never ends

The whole damn world is just as obsessed
With who‘s the best dressed and who‘s having sex,
Who‘s got the money, who gets the honeys,
Who‘s kinda cute and who‘s just a mess
And I still don’t have the right look
And I still have the same three friends
And I’m pretty much the same as I was back then
High school never ends

High school never ends

High school never ends

Here we go again

6 σχόλια:

Art. είπε...

Γενικώς είμαι κατά της ομογενοποίησης. Προτιμώ την ποικιλία. Παρ' όλο που μπορεί ο τρόπος ενός καθηγητή να μην είναι ό,τι καλύτερο, ποιος εγγυάται ότι τα θέματα που ορίστηκαν ως ισχύοντα για παντού θα είναι;

Όσον αφορά το επίπεδο, είναι απόλυτα λογικό να υπάρχουν άτομα με κλίσεις σε συγκεκριμένα αντικείμενα και, πιστεύω, δεν θα πρεπε να περιορίσεις την ύλη και το επίπεδο π.χ. ενός τμήματος που έχει την δυνατότητα να πάει στα πιο προχωρημένα...


Τα περί συγκρίσεων και ανταγωνισμού, ασχολίαστα. -.-

Rohanne είπε...

Χμ, γενικά είμαι κατά της ομογενοποίησης στην τάξη. Όταν ισοπεδώνουν όλους τους μαθητές, ανεξαρτήτως ταλέντων και ικανοτήτων, φτιάχνουν και ισοπεδωμένους ανθρώπους. Επίσης και τα ίδια θέματα διαγωνισμάτων δεν δείχνουν αυτό που περιμένει κανείς για την απόδοση των μαθητών, αφού μπορεί να μπουν μπροστά υποκειμενικά κριτήρια.

Για τον ανταγωνισμό, προσωπικά δεν μου καιγόταν καρφί για το αν θα είμαι η καλύτερη στην τάξη, διάβαζα επειδή μου άρεσε, αλλά ήξερα παιδιά που έβαζαν τα κλάματα ακόμα και πριν από ένα τεστ -.-

(ΥΓ: Ωραίο motivational :D)

Dream Girl είπε...

Art, υποτίθεται πως θα ήταν ελεγχόμενο από το Υπουργείο όλο αυτό, αλλά εντάξει, στην Ελλάδα ζούμε. :Ρ

Το θέμα δεν είναι πως περιορίζεις μόνο κάποιους να προχωρίσουν, αλλά στερείς την ευκαιρία για κατανόηση από κάποιους άλλους.

Αν είχες κι εσύ να γράψεις την έκθεση θα 'πρεπε να σχολιάσεις. xD

Dream Girl είπε...

Timotei *νευρικό γέλιο* , πες κι άλλες ιδέες, γιατί σήμερα δεν κατεβάζει το μηχάνιμα.

Στο κείμενο που έχω ως δείγμα ο ανταγωνισμός παρουσιάζεται ως κίνητρο για περισσότερη προσπάθεια. Να το βράσω τέτοιο κίνητρο. -.-

Αυτό με το κλάμα το 'χω ζήσει πολλές φορές. -.-

Creepy Dreamer είπε...

Πιστεύω πως η ομογενοποίηση είναι ότι πιο άθλιο υπάρχει, Γιατί έτσι βάζει κανείς στο ίδιο ''τσουβάλι'' έναν μαθητή που προορίζεται για γιατρός, μία μελλοντική κομμώτρια και έναν ζωγράφο, για παράδειγμα. Δεν αναπτύσσεται η σκέψη, η κρίση,το ταλέντο του παιδιού.Ασχολίαστο ο συναγωνισμός.

Dream Girl είπε...

Creepy Dreamer, σωστά όλα, αλλά δε μιλάμε για συναγωνισμό. Αυτό όλο και κάποιο καλό θα 'χε. Ο ανταγωνισμός πάλι, όπως παρουσιάζεται στο θέμα, μόνο αρνητικά φέρνει. :/