Παράξενη βδομάδα... Ή μάλλον .... παράξενος μήνας! Πραγματικά... Νομίζω πως χαίρομαι που πέρασε... Αλλά δεν είμαι σίγουρη... Δεν ξέρω.
Κάθε μέρα γίνονται τόσα πολλά . Που δεν έπρεπε να γίνουν ή που θα πρεπε να έχουν γίνει εδώ και μήνες .
Γεμάτος μήνας . Άνθρωποι μπαινοβγαίνουν στη ζωή μου αφήνοντας το σημάδι τους, θέλοντας και μη . Το θέμα είναι αν αξίζουν όλοι αυτοί που μπαίνουν. Κι αν αξίζει να βγουν. Αν πρέπει να βγουν . Ούτε αυτό το ξέρω.
Ήθελα ( ή θέλω ) να τους διώξω; Ή απλά φέρομαι εγωιστικά ; Μήπως κάνω λάθος; Δε θα είναι κι η πρώτη φορά. Μπορώ άνετα να μαντέψω τι θα γίνει με κάποιον άλλον αν ξέρω ακριβώς την κατάσταση και να μην πέσω έξω. Αλλά με μένα, τίποτα. Γιατί; Άδικο ... Λέτε να είναι ένα από τα λάθη μου; Δυστυχώς κάνω σοβαρά λάθη. Λάθη που επηρεάζουν πολλά άτομα, χωρίς να το θέλω . Λάθη που είναι ικανά να καταστρέψουν την ψυχολογία κάποιου. Τι ωραία ...
Γύρω μου βράχοι συγκρούονται κι εγώ κοιτάζω τον εαυτό μου . Αντί να δω μήπως μπορώ να κάνω κάτι για το σοβαρό θέμα ασχολούμαι με χαζομάρες. Λες και θα περάσει από μόνο του. Το θέμα είναι πως δε μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό το θέμα. Δεν πρέπει καν να ανακατευτώ... Αλλά ... πώς γίνεται να βλέπεις τους φίλους να μαλώνουν, να τρώγονται μεταξύ τους κι εσύ να μην κάνεις τίποτα; Δε στέκει... Σίγουρα δε θα περάσει τόσο εύκολα ... Υπομονή .
Είναι χαζομάρα ρε γαμώ το να ξέρεις τα πάντα και να μην κάνεις τίποτα! Είναι κρίμα να βλέπεις τα πάντα να πέφτουν και να κάθεσαι περιμένοντας να δεις τι θα γίνει και που θα σε βγάλει όλο αυτό! Λες και περιμένεις το κισμέτ... Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει... Ναι ε; Τι μου λες; Αλήθεια; Πότε είπα εγώ πως ήθελα να γίνουν όλα αυτά; Και γιατί γίνονται; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα...
______________________________________________________
Β΄
" Σκέψου θετικά , δεν είναι τίποτα." ... Σκέψου θετικά ε ; Προσπαθώ ... Αλλά δε μου βγαίνει . Κρίμα.
Ώρες ώρες μου λείπει ο παλιός μου εαυτός ... Όταν δε με ένοιαζε τίποτα. Δε με ενδιέφερε τίποτα. Δεν ήθελα να ξέρω αν ο κόσμος θα υπάρχει την επόμενη μέρα... Απλά ήθελα τα μαθήματά μου για να έχω κάτι να κάνω. Να περνάω με 20 κι 100 όλες τις τάξεις. Να έχω ''Ε'' κι 100 και High pass σε όλα τα πτυχία μου γιατί έτσι νόμιζα πως θα ήταν όλα καλά. Να κερδίζω τους αγώνες , να παίρνω πρώτες θέσεις και ό,τι άλλη χαζομάρα έκανα.
Και τι μου έμεινε από όλο αυτό; Χαρτιά που σχηματίζουν άνετα ταπετσαρία στο δωμάτιό μου , ζώνες σε διάφορα χρώματα που δυστυχώς δεν μπορώ να βάλω έξω γιατί θα με περάσουν για τρελή , κύπελλα , βραβεία και μπούρδες . Τι υπέροχο ...
Τώρα τι έχω ; Τίποτα ... Τουλάχιστον τότε ήμουν χαρούμενη με αυτά. Μου άρεσε να τους ακούω όλους να μου λένε μπράβο. Μου άρεσε αυτό το " Δεν πειράζει. Την επόμενη φορά θα τους σκίσουμε " κάθε φορά που έχανα. Με έκανε να χαμογελώ ... Με έκανε πιο ανταγωνιστική . Τι χαζομάρα Θεέ μου ... Εγωιστικό , ανταγωνιστικό , αλαζονικό πλάσμα ...
Αυτά για σήμερα... Καληνύχτα. :)
ΥΓ. Κάθε τέλος, λένε, είναι μια νέα αρχή... Καλώς ήρθες νέα αρχή στη ζωή μου. Ελπίζω μόνο να μην είσαι σαν την προηγούμενη...
