...

Διαβάζετε με δική σας ευθύνη.

Το σχολείο. 

Part 1

Το 99% των ατόμων ηλικίας 30+ που θα ρωτήσεις, θα σου πει "αχ, μακάρι να πήγαινα κι εγώ ακόμα σχολείο! Τι ωραία, χρόνια, ανέμελα... Ξεγνοιασιά... Δεν κάνετε τίποτα στο σχολείο και γκρινιάζετε κιόλας!"

Ρε ηλίθιε άνθρωπε, ρε κρετίνε, ρε ζωντόβολο, σοβαρολογείς; 

Κάθε μέρα ξυπνάω στις 6 και μισή, έχω μάθημα μέχρι τις 2 και 5 στο σχολείο, πηγαίνω αμέσως φροντιστήριο, ενώ έχω μάθημα μία ώρα μετά, επειδή η απόσταση είναι τόσο μεγάλη που θέλω 45 λεπτά για να φτάσω σπίτι μου (αν και μόνο αν δεν έχει κίνηση και το λεωφορείο έρθει μέσα σε πέντε λεπτά), άρα δεν προλαβαίνω να πάω πίσω, έχω 4 ώρες φροντιστήριο, γυρνάω σπίτι μου στις 7+ και μετά πρέπει να διαβάσω για το σχολείο και για το φροντιστήριο για την επόμενη ημέρα,επειδή οι καθηγητές (και του σχολείου και του φροντιστηρίου περιμένουν να τα ξέρω όλα τέλεια!).

Καλέ μου ηλίθιε, που επειδή εσύ όταν ήσουν στο λύκειο καθόσουν και έπινες φραπέ ή ήσουν ερωτευμένος με το πάπλωμα, σε πληροφορώ πως η μέρα για εμένα δεν έχει αρκετές ώρες.

Καλέ μου ηλίθιε, που όταν μας άκουσες να λέμε στην κατάληψη πως θα χαλαρώσουμε λίγο, επειδή τουλάχιστον δε θα έχουμε τόσες ασκήσεις και μας ειρωνεύτηκες, σε πληροφορώ πως η κάθε μία από εμάς που άκουσες ξυπνάει πολύ πρωί, επιστρέφει σπίτι της το απόγευμα και κοιμάται μετά τις δύο, για να τελειώσει το διάβασμα. 

Καλέ μου ηλίθιε, την επόμενη φορά, μα τω Θεώ, θα φύγεις από το παράθυρο/μπαλκόνι/δεν ξέρω και 'γω τι.

Δε δέχομαι να μου λέει κανείς πως δεν προσπαθώ αρκετά, πως κάθομαι και πως πρέπει να δώσω κάτι περισσότερο. Όχι, ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ. Δε μπορώ να δώσω περισσότερα, δεν έχω χρόνο. Και στο κάτω κάτω, δε δίνω δεκάρα για την άποψή σας, για το αν  πιστεύετε ότι τα ξέρω ή όχι. Μου αρκεί που τα ξέρω για τον εαυτό μου.

Και κάπως έτσι περνάμε στο...

Part 2.

α)

"Ποιος νιώθει άχρηστος επειδή δε μίλησε σήμερα στο μάθημα;"

"Χωρίς καμία παρεξήγηση, πιστεύετε ότι θα νιώσω ποτέ άχρηστη επειδή δε θα έχω μιλήσει στο μάθημά σας;"
"Σαφώς! Μια μέρα που ήμουν με τον πατέρα μου στο τραπέζι και περιμέναμε να φάμε, με ρώτησε "Ήσουν καλή σήμερα στο σχολείο;" "Ναι, μπαμπά" "Είπες μάθημα;" "Όχι, μπαμπά" "Ε, τότε ήσουν άχρηστη""

*Είχα ήδη γυρίσει μπροστά μου κι έπαιζα με τα δάχτυλα της διπλανής μου*

ΜΠΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ, τι λες ρε πράγμα που θα νιώσω εγώ άχρηστη , επειδή δε σου είπα μάθημα; Νομίζεις πως τα μαθαίνω για να στα λέω και για να πάρω ένα βαθμό ; Ο-Χ-Ι. Αν ψάχνεις για τέτοιο άτομο να κοιτάξεις 2 θρανία πίσω και αριστερά. Ναι; Μπράαααβο.

β) 

"Πρέπει να κάνεις ειδική δίαιτα για να ψηλώσεις"

"Ορίστε;"

"Ναι, ναι. Η αδερφή σου είναι τόσο ψηλή, μπορείς κι εσύ! Βασικά θα-"

"Όχι."

"Τι όχι;"

"Όχι. Δε θέλω να ψηλώσω. Δε θα ψηλώσω.Ποιος σας είπε πως θέλω να ψηλώσω;"

"Μα μπορείς να φτάσεις άνετα το 1.70! Δε σ' αρέσει;"

"Όχι. Προτιμώ το ύψος μου."

"Πόσο είσαι;"

"1.60 με το ζόρι, πιστεύω"

"Και δε θες να πάρεις 10 πόντους;"

"Όχι."

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Αν ήθελα να ψηλώσω, θα είχα ψηλώσει. Ξέρω τι πρέπει να φάω και τι ασκήσεις πρέπει να κάνω για να ψηλώσω. Αλλά για μάντεψε... Δε θέλω να πάρω ούτε 5 πόντους!

Ξέρεις γιατί; Επειδή μ' αρέσω έτσι. Νιώθω ήδη άχαρη, φαντάσου να ψηλώσω λίγο ακόμα. Θα καταστρέψω τον πλανήτη κατά λάθος! Επίσης, πραγματικά, το ύψος μου ήταν ένα μεγάλο συν στις πολεμικές τέχνες. Δες το λογικά. Αγαπώ τις πολεμικές τέχνες, το ύψος μου ήταν καλό εκεί , άρα αγαπώ το ύψος μου. Ναι, κοίτα, το καταλαβαίνω, επειδή το νορμάλ για εσένα είναι 1.65+ και οι περισσότερες στην τάξη μου είναι έτσι, πρέπει να πάω κι εγώ εκεί πάνω. Αλλά δε θέλω. Άρα την επόμενη φορά που θα πιάσεις τη μητέρα μου και θα της πεις τι πρέπει να τρώω, θα σε πάω στο dojo και θα σου αλλάξω τα φώτα.

γ)

Εσύ, πίσω αριστερά, που όποτε λέω μάθημα με κοιτάς λες και πάω να σου φάω το γκόμενο, ναι, εσύ, το αυτό! Με βλέπεις, δε μιλάω, αλλά μην το παρατραβάς. Εντάξει; Και την επόμενη φορά που θα αποφασίσεις να κοροϊδέψεις την άλλη την κοπέλα, επειδή ξέρεις πως δε θα σου πει τίποτα, θυμήσου πως εγώ δεν είμαι ο ποιο γλυκός άνθρωπος που υπάρχει και θα στη πω άγρια. Γι' αυτό πριν ξαναπροσπαθήσεις να κοροϊδέψεις επαναλαμβάνοντας μια φράση που δεν ξέρεις τι θα πει, σε γλώσσα που δε μιλάς, θυμήσου πως νευριάζω εύκολα. Χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε.

Είχατε την επιλογή να μη διαβάσετε τίποτα. :Ρ