Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

My Inner Self

Καλησπέρα!
Μην τρομάζετε από τον τίτλο... Δε σκέφτομαι να τη ρίξω στη φιλοσοφία σήμερα. Όχι μόνο δε μου πάει όπως θα 'χετε καταλάβει, αλλά απαιτεί πολλή σκέψη κι εγώ δεν είμαι άτομο που σκέφτεται ιδιαίτερα όταν "μιλάει" μόνο του. Βασικά, γενικά δε σκέφτομαι, αλλά anyway...xD


Λοιπόοοον, εδώ και κάτι εβδομάδες ήθελα να αλλάξω φόντο στο blog... Όχι μόνο δεν προλάβαινα, αλλά βαριόμουνα κιόλας ( Ναι, το παραδέχομαι ).

Το φόντο αυτό, λοιπόν, ήθελα να είναι όσο πιο "κοντά" σε εμένα γίνεται. Και δεν εννοώ να είναι ένα μέρος που βλέπω κάθε μέρα. Αν ήταν έτσι θα έβαζα λεωφορεία, αυτοκίνητα, καυσαέριο και στο τέλος θα διέγραφα το blog. :P (Αλλά δεν το κάνω, για να σας βασανίσω. ^__^) . Ήθελα κάτι που να αισθάνομαι μέσα μου. Ένα μέρος που δε θα με πείραζε να περάσω όλη μου τη ζωή εκεί. Ή έστω ένα μέρος που να μοιάζει σ' αυτό, μιας κι το Shangri - La δεν υπάρχει (και εννοώ το πραγματικό Shangri-La , όχι το μέρος που μετονομάστηκε έτσι για να 'χει περισσότερο τουρισμό).

Αρχικά έβαλα σταγόνες βροχής... Μιας και τις περισσότερες μέρες του χρόνου έχω μια θλιμμένη έκφραση στο πρόσωπό μου, χωρίς ιδιαίτερο λόγο μπορώ να πω... Περισσότερο μου 'χει μείνει από πέρυσι. Απλά τη συνήθισα, δεν έκανα καμιά προσπάθεια να την αλλάξω , κι έμεινε. Έτσι είτε έχω όμορφη διάθεση (εκτός από σπάνιες περιπτώσεις), είτε μελαγχολική, έχω αυτή τη θλιμμένη έκφραση.
Βλέπετε, έχω συνδέσει τη βροχή με τη μελαγχολία, με τα δάκρυα και φυσικά με μια άσχημη διάθεση τις περισσότερες φορές. Αν κι αγαπώ τη βροχή, συνήθως μου θυμίζει αυτά τα πράγματα...





Όμως μετά το ξανασκέφτηκα λίγο (ναι, μπορώ να σκεφτώ). Στην πραγματικότητα λατρεύω τα δάση , τις πεδιάδες και τις τεράστιες εκτάσεις με πράσινο.
Σαν αυτό εδώ στο περίπου... Χωρίς όμως τα καλώδια μες τη μέση και πιο πράσινο... Ηλίθιοι άνθρωποι, όλα τα έχουμε καταστρέψει...

Που φυσικά θα είχε κάπου εκεί κοντά και κάτι τέτοιο ....

Αλλά εννοείται πως και το πίσω θα ήταν πράσινο...

Ναι, αγαπάω τη φύση. Με ηρεμεί. :)

Κι αφού αγαπώ τόσο πολύ τη φύση, αποφάσισα να βάλω για φόντο αυτό το δάσος... Όμορφο, έτσι δεν είναι;

Τις περισσότερες φορές σκέφτομαι πως όταν με το καλό φύγω από το σπίτι σε 3 περίπου χρόνια ( sorry mammy ) , θα πάω λογικά να μείνω σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης για να είμαι κοντά στη σχολή, και μετά κοντά στη δουλειά μου. Yeah, sure. Στην πραγματικότητα θέλω να μείνω σε μια ξένη χώρα. Κατά προτίμηση Ιρλανδία ή Σκωτία. Δέντρα, λουλούδια, μύθοι και παραμύθια για ξωτικά και νεράιδες και το προσωπικό μου Shangri - La. :) Φυσικά έχει αρκετό φως εκεί την ημέρα, αλλά θα το συνηθίσω.. :)

Ίσως αυτός να είναι ο πραγματικός μου εαυτός. Δηλαδή αν είχα shugo chara θα ήταν κάποια νεράιδα ή κάποιο ξωτικό. Χαχαχα . Εντάξει, δεν περιμένω να το καταλάβουν όλοι αυτό το τελευταίο, μόνο εγώ βλέπω anime στο κάτω κάτω.

Και αφού πιάσαμε το θέμα inner self, ας το αποτελειώσουμε με μερικά quiz.


What animal describes your inner self?
You are a very free spirit, much like the EAGLE. People are inspired by your courage and your vision, because you are truly a one-in-a-million type of perosn. You love to be out there and flying high with your dreams or hopes, and you feel that you are very strong and majestic in your soul.

Δεν περίμενα κάτι τέτοιο για να πω την αλήθεια. ο_Ο

What kind of tree reflects your inner self?
The Willow Tree
Your are intuitive, emotional, and understanding. You're quite wise beyond your years. Abit secretive. A spiritual being.
 

Oh...Αυτό είναι καλό , υποθέτω....^__^

Και τέλος,
What is the dominant inner being within you?
The Elemental. Neither Human nor Animal, you are primal and instinctive. You are at home outdoors in the wilds, getting moody when forced into places you don't like. But when you are truely free, your dance and song is breathtaking

Χαχ, καλό κι αυτό!
Αυτά για σήμερα, λοιπόν! :)  Καλή εβδομάδα και καλό βράδυ. ^__^



( Η μετάφραση )
Even just with that single droplet
I just might be able to protect the flower
It’s your smiling face, and with that alone
I can even reach out my hands
If you gather up those trembling voices
You just might be able to start a wind
Light the fleeting glow known as your life
And move your feet forward
La la la la la la la la lan
Let’s meet again someday
La la la la la la la la lan
As long as we’re still alive
What are my overflowing thoughts
That overcome time yet get caught by it?
Where are those people now?
Who keep kindness in corners of their eyes
There’s a new seat next to me
We’ll meet again for the sake of the future
Let’s try living through the day known as today
For as long as we can without façades
It’s sad and painful for people
Nevertheless, their roads continue endlessly
La la la la la la la la lan
Let’s meet again someday
La la la la la la la la lan
As long as we’re still alive
La la la la la la la la lan
That which the wind carries
La la la la la la la la lan
Is a melody that opens up tomorrow
La la la la la la la la lan
Let’s meet again someday
La la la la la la la la lan
As long as we’re still alive
La la la la la la la la lan
That which the wind carries
La la la la la la la la lan
Is a melody that opens up tomorrow


PS1. If you're the witch, then I'm the devil himself. ;)
PS2. Να πάτε να δείτε το step up 3. :)

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Tag! :D

Όμορφα τα παιχνίδια, δε νομίζετε;  ^__^

Με πρόσκληση της  Marsy  θα παίξω κι εγώ το γνωστό πλέον παιχνίδι.

10 πράγματα που αγαπώ :

  1. Tα forums (L)³.
  2. Τον Sunshine μου ( Ο αρκούδος μου είναι >.<" ).
  3. Τα anime (L)².
  4. Τη θάλασσα.
  5. Τα manga (L).
  6. Τα all star.
  7. Τις φαρδιές μπλούζες.
  8. Το άρωμα apple της Nina Ricci
  9. Το iPod μου.
  10. Τον Καταρούλη της nee-nee.

Οι επόμενοι; Merlin , Lazarus, Anlin, Poisonous, Rip a.k.a. Lady Ayanami, Dreamcatcher, Λευτέρης (που δε νομίζω να πάρει μέρος αλλά anyway...), Fleur , Nameless & Art!

Αυτάααα! Α! Και καλή αρχή στους άτυχους που άρχισαν σχολείο σήμερα. ^__^


PS. Επειδή είμαι καλός και γλυκός άνθρωπος ( okay, δεν το συνεχίζω γιατί θα πέσει το blog να με πλακώσει [? ο_Ο] ), Composer, you're it. ^^


Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Randomness Ι

Σήμερα είχα σκοπό να γράψω για το ταξίδι που έκανα... Για το πόσο όμορφα μέρη έχει αυτή η χώρα και πόσο μαγικά μπορεί να περάσει κάποιος κάνοντας ένα ταξίδι στην Ελλάδα.Ναι, καλά. Πολλά θέλω... Η ανάρτηση αυτή θα είναι λίγο περίεργη... Δεν ξέρω πως ακριβώς θα βγει, μιας και θα γράψω ό,τι μου 'ρθει έτσι όπως είμαι τώρα, αλλά νομίζω πως θα είναι αρκετά περίεργη.


Να αρχίσω με απορίες; Με συμπεράσματα; Με σκέψεις; Με τι; Από τι; "Από την αρχή" , η ίδια απάντηση πάντα. Μα ποια είναι η αρχή και ποιο το τέλος; Η αρχή μπορεί να είναι ώρες, μέρες ίσως και μήνες πριν! Πώς να χωρέσουν όλα αυτά εδώ; Πώς να καταφέρω να τα μαζέψω; Πώς να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου; Μάλλον δε θα το κάνω... Θα τις αφήσω ξανά σαν κουβάρι στο μυαλό μου... Μέχρι τη στιγμή που θα σταματήσω να σκέφτομαι. Θα κηρύξει απεργία ο εγκέφαλος και θα ηρεμήσω πάλι.

Θα ηρεμήσω... Χα... Αναρωτιέμαι πόσο καιρό έχω να νιώσω ήρεμη... Να σκεφτώ πράγματα με την ησυχία μου... Να πάρω απλά τα ακουστικά μου και το iPod και να πάω να κάνω μια βόλτα στην πόλη... Που πραγματικά, σε μια τόσο μεγάλη πόλη όσο η Αθήνα , κάποιες φορές είναι πραγματικά υπέροχο να περπατάς χωρίς συντροφιά... Απλά να περνάς λίγη ώρα με τον εαυτό σου... Χωρίς να σε ενοχλεί κανείς... Χωρίς να διακόπτει κανείς τις σκέψεις σου για να σου πει πως έχεις αργήσει στο μάθημα, σεμινάριο, δουλειά, whatever... Χωρίς να σε ξέρει κανείς...

Όμορφο πράγμα η μοναξιά, αν την έχεις επιλέξει εσύ. Χρήσιμη ορισμένες φορές... Μπορείς να ξεκαθαρίσεις πολλά πράγματα όταν δεν έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου να σε επηρεάζει ή να σου λέει τι να κάνεις... Πραγματικά, βολική κατάσταση..

Αν όμως δεν την έχεις επιλέξει; Τότε... φέξε μου και γλίστρησα...! Συγχαρητήρια για το κατόρθωμά σου. Κοίτα να βγεις από αυτήν την κατάσταση... Έτσι δεν μπορείς να απολαύσεις μια βόλτα στη βροχή ή μια μεγάλη βόλτα με τον εαυτό σου...

Τέλος, αν είσαι στην τρίτη κατηγορία, τότε καλώς ήλθες στο club! Μην ξεχάσεις να περάσεις από τα γραφεία της κεντρικής διοίκησης για να παραλάβεις το δώρο σου, το οποίο δεν είναι άλλο από ένα χαρτί (όχι σαν αυτά που θέλουν οι γονείς να μαζέψεις ώστε να φτιάξουν ταπετσαρία) που γράφει "Congrats, αλλά πόσο UFO παίζει να 'σαι;" , μαζί με άλλα τέτοια γλυκά πράγματα... Ποια είναι η τρίτη κατηγορία; Είναι αυτή που ένας άνθρωπος βρίσκετε καθημερινά δίπλα σε ανθρώπους που τον αγαπάνε, ή έστω ενδιαφέρονται για εκείνον, αλλά....Guess what... Είναι τόσο παγωμένος, και τόσο, μα τόσο κενός που δεν μπορεί να τους επιστρέψει την αγάπη. Δε λυπάται, δεν κλαίει, δε χαίρεται, δεν ενδιαφέρεται καν γι' αυτό. Και γιατί να ενδιαφερθεί άλλωστε; Τι έχει να κερδίσει; Τίποτα. Άρα...;

Πφ... Βλακείες.

2:10 π.μ. Σαν πολύ δεν ξενυχτάω; Αλλά τι πειράζει; Αφού κοιμάμαι όλο το πρωί... Ξυπνάω μεσημέρι και μετά πάλι τα ίδια... Διάβασμα, υπολογιστής, ντάντεμα, διάβασμα, υπολογιστής... Πόσο πιο βαρετή μπορεί να γίνει μια μέρα; Δεν νομίζω περισσότερο... Πιο άθλια σίγουρα μπορεί... Πιο βαρετή, με τίποτα...

Τελικά είναι άσχημο πράγμα να μην έχεις τίποτα να κάνεις... Μόνο να κάθεσαι και να επαναλαμβάνεις κάθε μέρα τη ρουτίνα... Βαρετό, χωρίς νόημα... Έτσι όλες οι μέρες γίνονται ίδιες...

Ίδιες; Όχι, εντάξει... Μερικές είναι χειρότερες από τις άλλες. Για παράδειγμα η σημερινή. Ξύπνησα με τρομερή όρεξη για βόλτα την οποία διαδέχτηκε τρομερός πόνος. Καταραμένο σκαλάκι, καταραμένη νύστα. Όχι, δεν έπεσα, μη χαίρεστε ( Λάζαρε...) , απλά χτύπησα. Αφού πλακώθηκα στα παυσίπονα για να μην πονάω τόσο , ξαναβρήκα κατά το απογευματάκι την καλή μου όρεξη και αποφάσισα να πάρω τον ρόλο του καλού παιδιού σήμερα. Σε ελεύθερη μετάφραση : έκανα δουλειές κι έφτιαξα γλυκό.
Μάζεψα το δωμάτιό μου (το οποίο η αδελφή μου είχε κάνει Ναγκασάκι ΞΑΝΑ, όσο έλειπα - προσθέτοντας μια Ασιατική νότα όπως λέει κι εκείνη), το σαλόνι (που είχε γίνει playground από τα δίδυμα ξαδέλφια μου), την κουζίνα (που γενικά το 'χε το χάλι της) και την αυλή (που ήταν playground³).

Όσο για τα γλυκά... Δε νομίζω να μην έμειναν ικανοποιημένοι αφού τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Κορμός και κρέπες. Τα οποία φυσικά δε δοκίμασα καν , αφού πραγματικά ΜΙΣΩ τη σοκολάτα και τρώω μόνο όταν είναι σε pocky.

Αφού λοιπόν έμειναν όλοι ικανοποιημένοι, σκέφτηκα πως επιτέλους η μέρα μου είχε φτιάξει. Πόσο λάθος παίζει να έκανα; Μια λέξη που είπε κάποιος ήταν  ικανή για να ρίξει τη διάθεσή μου τόσο χαμηλά που θα χρειαστεί μέρες να ξανανέβει... Parfait...

Αυτή η λέξη λοιπόν είναι κομμάτι του μεγαλύτερου λάθους που έχω κάνει μέχρι τώρα (στοίχημα πως θα κάνω κι άλλα, αλλά δε βαριέσαι...). Και το κακό είναι πως το υπεραγαπώ αυτό το λάθος. Αλλά όχι τη λέξη. Και όχι το άτομο με το οποίο την έχω συνδέσει.

Αυτή η λέξη λοιπόν, κατέστρεψε τη διάθεσή μου για άλλη μια φορά. Πρέπει να 'χει σπάσει ρεκόρ. Σε περίπου ένα χρόνο κατάφερε να "σκοτώσει" τη διάθεσή πάνω από 1000 φορές.

Αλλά όοοοχι, δε θα της περάσει! Θα γίνει αυτό που θέλω εγώ. Γιατί είμαι τόσο αναίσθητη, εγωκεντρική, κακομαθημένη και όλα τα σχετικά που αυτή τη φορά πραγματικά, θα γίνει αυτό που εγώ θέλω να γίνει. Και σίγουρα θα γίνει. Σίγουρα σου λέω!!! Δε με πιστεύεις; Περίμενε και θα δεις.

Σε ποιον απευθύνομαι; Στον Καταρούλη. Όχι, δεν πήρα  νέο λούτρινο ( θα πάω αύριο όμως να πάρω!! χαχα!!) . Ο Καταρούλης είναι ένα κουκλάκι - μπρελόκ , σε στυλ κούκλας voodoo (κάτι τέτοιο) , που πήρα στην αδελφή μου επειδή σκέφτηκα πως θα της άρεσε (το λάτρεψε :Ρ). Τώρα από που βγήκε το όνομα... Λοιπόν, ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο Καταρούλης έχει σατανικό ύφος. Σαν να πάει να σε καταραστεί από μόνος του. Έτσι τον έβγαλα εγώ αρχικά Κατάρα, αφού η αδελφή μου επέμενε να του δώσουμε ένα όνομα. Έλα μου όμως που ο Κατάρας μοιάζει με Ιαπωνικό κουκλάκι voodoo. Έτσι τον ονόμασε Miu (Μίου). Κι επειδή "κοιτάζει" κάπως παράξενα, του κόλλησε και το Mali, από το Malicious. Miu Mali λοιπόν το μπρελόκ. Κατάρας Miu Mali ή χαϊδευτικά Καταρούλης από εμένα, και Κατάρας Miu Chiu (Μίου Τσίου) , από τη θεία και τη μαμά, γιατί το Chiu θεωρούν πως ταιριάζει περισσότερο από το Mali στο Miu.

Θεέ μου τι γράφω βραδιάτικα... Βλακείες. Από τον πυρετό θα είναι... Μάλλον η Πίνδος δεν είναι για εμένα, έστω και το καλοκαίρι. Πάντως εγώ την αγάπησα.


Προσπαθώ να βγάλω άκρη από αυτά που έχω γράψει... Τα ξαναδιαβάζω συνέχεια, αλλά δεν μπορώ να βρω κάτι που να τα συνδέει... Ξεχωριστά κομμάτια μεταξύ τους... Χωρίς να έχουν καμιά σχέση το ένα με το άλλο... Αλλά τι με πειράζει εμένα; Εγώ απλά γράφω... Δεν έχω την παραμικρή ιδέα βέβαια γιατί γράφω, αλλά γράφω...

3:10 π.μ..... Μήπως το παράκανα; Παίζει κι αυτό... Αλλά τι με ενδιαφέρει; Ή μάλλον... Με ενδιαφέρει. Μόνο σήμερα, με ενδιαφέρει... Καλό βράδυ λοιπόν. Είχατε την επιλογή να μη διαβάσετε, όπως πάντα.



Do you know how much you meant to me?
Oh no
Do you know I still carry the memories?
Oh no
Did you know that for me letting go wasn't easy?
Oh no, no you don't

Do you still listen to our lullaby?
Oh no
Does it help you get to sleep at night?
Oh no
Are you singing along by the pale moonlight?
Oh no, no you don't

I just need a bit more time
To get you off my mind tonight
I'm thinking of your bright blues eyes,
Brighter than the stars that lit the skies,
An angel in disguise

I just need a bit more time
I wanna hold you in my arms tonight
I can't forget those bright blue eyes,
Can't forget the moment they met mine
Please turn back the time.
PS. Τοιχεροί όσοι μένετε σε Πάργα, Γιάννενα και Πήλιο. Πολύ ωραία μέρη. :)