Νομίζατε πως γλιτώσατε από μένα; Με τίποτα. Τα άκυρα δεν τελειώνουν ποτέ, άρα πάντα εδώ θα 'μαι. ^__^
Σήμερα ήταν μια όμορφη μέρα. Πρώτα απ' όλα, να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ, στον καθηγητή φυσικής που έλειπε την τελευταία ώρα κι έκανα κενό. Έτσι αρπάξαμε την ευκαιρία και πήγαμε με τον Δημήτρη , τον Κώστα και τον Γκας για σουβλάκι. xD
Αφού λοιπόν αποφασίσαμε τι θα πάρουμε ( διόρθωση : αποφάσισα γιατί εγώ γκρίνιαζα κι ήθελα κινέζικο :Ρ ) , μπήκαμε μέσα και η κοπελιά είπε : " Πάλι σουβλάκι ρε Δημήτρη; " (ναι, το καμάρι μας είναι καθημερινός πελάτης ). Αφού λοιπόν τα παιδιά πήραν να φάνε άρχισαν να μου λένε πως το δικό μου μοιάζει με σαλάτα. :Ρ Λογικό. :Ρ
Μετά ο Κώστας κι ο Γκας πήγαν σπίτια τους κι εγώ έπρεπε να περιμένω το λεωφορείο με τον Δημήτρη για να φύγουμε. Έλα όμως που ο Δημήτρης ήθελε να ξαναφάει (μα που τα βάζει; ο_Ο ) . Αφού λοιπόν πήρε πάλι σουβλάκι , πιο μεγάλο από το προηγούμενο κι εγώ πήρα παγωτό , πήγαμε στην παιδική χαρά ( ναι , εγώ το σκέφτηκα :Ρ ) να γελάσουμε λίγο με τα 3χρονα .
Κάπου εδώ πρέπει να ευχαριστήσουμε το μικρό κοριτσάκι που μα τω Θεώ έφαγε τόσες τούμπες που σε κάποια φάση χάσαμε το μέτρημα ! Ναι, γελούσαμε μαζί με το παιδάκι που αντί να αρχίζει να τσιρίζει , της άρεσε . ο_Ο Η πιο ωραία φάση ήταν όταν σε κάποια φάση ούρλιαζε κ έτρεχε προς τον μπαμπά της κ ξαφνικά χάθηκε από το οπτικό μας πεδίο. Ναι, είχε φάει θεαματική τούμπα, αλλά σηκώθηκε και γελούσε. :Ρ
Επίσης γελούσα με τα δύο παιδάκια που ήταν μπροστά μου κι έκαναν κούνια , ενώ παράλληλα είχαν τον πιο τέλειο καυγά ever! :P Έπρεπε να πάρω pop corn τελικά! Το καλύτερο σημείο ήταν όταν ο Δημήτρης άρχισε τον σχολιασμό , του έπεσε του σουβλάκι από το χέρι και άρχισε να φωνάζει στα περιστέρια που ήρθαν να φάνε. Με αποτέλεσμα να τον κοιτάζουν όλοι κάπως έτσι Ο_Ο. Θεϊκό. :Ρ
Όταν ακούσαμε πως είναι 2 παρά 3 λεπτά (!!!!) και καταλάβαμε πως είχαμε περάσει μια ώρα στην παιδική χαρά , αποφασίσαμε πως σαν καλά (?????) παιδιά (?) πρέπει να μαζευτούμε κάποια στιγμή . Για καλή μας τύχη ήρθε αμέσως το λεωφορείο και πήγαμε σπίτια μας. :Ρ
Και κάπου εκεί τελείωσε το θέατρο του παραλόγου και παρ όλο που γκρίνιαζα για την υπόλοιπη μέρα στον Δημήτρη και τον Γκας πως σπατάλησα μια ώρα βλέποντας 3χρονα να τρώνε τα μούτρα τους , διασκέδασα πάρα πολύ! :Ρ
Ζούμε μεγάλες στιγμές! xP
Άμα το θυμηθώ θα τραβήξω καμιά φωτογραφία από την παιδική χαρά που πήγα και θα την ανεβάσω.
Καληνύχτες!