Γράμμα στον Άγιο Βασίλη - Απολογισμός.

Απολογισμός έτους 2010.

Oh c'mon. ΑΘΛΙΑ χρονιά!

Ιανουάριος :
Ο μοναδικός μήνας που όλα ήταν ωραία.

Φεβρουάριος :
Ο μήνας του χρόνου με τις λιγότερες μέρες. Γιατί είναι πάντα τόσο άθλιος; Αν είναι δυνατόν! Μισώ το Φεβρουάριο! :@
Τέλος οι σπλατεριές.

Μάρτιος :
Μια φιλόλογος είχε εκνευριστεί τόσο πολύ που από την αρχή της σχολικής χρονιάς δεν με είχε δει να χαμογελάω ούτε 1'' που πήγε να μου δώσει 2ήμερη. Mattaku...

Απρίλιος :
Οι καλοί βαθμοί επιστρέφουν. Όχι που θα σας άφηνα να με ρίξετε περισσότερο. (Και δεν αναφέρομαι σε καθηγητές)
Απογοήτευση.-

Μάιος :
Τον έχω διαγράψει από το μυαλό μου. :Ρ Το μόνο που θυμάμαι είναι πως δεν έκανα φροντιστήριο.

Ιούνιος :
Αποτελέσματα εξετάσεων : Καταραμένη φυσική!
3+ ώρες αγγλικά κάθε μέρα

Ιούλιος& Αύγουστος :
Επιτέλους διακοπές!
Πρώτες επαφές των μωρών με διάφορα φαγητά. Από το πιάτο μου. -.- Ξουτ!
Άννα onee-sama!! (L)  Διακοπές με μια καλή φίλη , δηλαδή : κάθε μέρα Ιαπωνικό, κάψιμο με ανιμέ, πόκυ και γενικά οι καλύτερες διακοπές ever!

Σεπτέμβρης :
Νέο σχολείο. Oh boy... Νόμιζα πως θα 'ταν κάααπως καλύτερο, αλλά είναι εντάξει, υποθέτω. :Ρ
Ευχαριστώ που ξέχασες τα γενέθλιά μου. -.-
Από την άλλη βρήκα μια νέα φίλη που ήρθε για να μείνει. :)

Οκτώβρης :
Έγινε τίποτα και δεν το θυμάμαι; :S

Νοέμβρης :
Χμ... Είχα την πιο όμορφη μέρα όλης της χρονιάς. :):)

Δεκέμβρης :
Αρρώστησα, χάθηκαν όλες οι ελπίδες μου να ξαναπάω προπόνηση, κέρδισα μια ακόμα υποτροφία, έσπασα το χέρι μου, αρρώστησα.
Σε ευχαριστώ που υπάρχεις. :)


Άντε να φύγει το 2010... Άντε...


Γράμμα :

Αγαπητέ Μπίλι,

μετά από τόσα χρόνια επιτρέπεται να σε φωνάζω έτσι. Χαίρομαι που συμφωνείς.
Βρήκα τα παλιά γράμματά μου προς εσένα. Θα βοηθούσε αν τα κρατούσες. Δε θέλω να τα θυμάμαι.
Φέτος δε θα ζητήσω τίποτα. Δε θα μου το φέρεις έτσι κι αλλιώς αυτό που θέλω. Δε άρα θέλω τ-ί-π-ο-τ-α από εσένα. Ξουτ! Άντε στα μπεμπέκια. Ό,τι γουστάρω θα το αποκτήσω μόνη μου. Όποιον θέλω το ίδιο. Η μαγεία σου δε φτάνει πια εδώ πέρα. :/  Ντάξει, ποτέ δεν έφτασε, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Με αγάπη [;] ,
Dream Girl.
^__^



Κι αυτή ήταν η τελευταία ανάρτηση του χρόνου.

Να 'στε πολύχρωμοι κι εντοιχισμένοι και ό,τι λιποθυμείτε.  Ό,τι γουστάρετε να το πάθετε.
Dewa mata ne! ^__^

Randomness II

11:11...
- Όταν πετυχαίνεις διπλούς αριθμούς - ξέρεις, 11:11, 12:12, 24:24 και τα λοιπά- πάει να πει ότι κάποιος σε σκέφτεται.

Ναι, το είδαμε κι αυτό. :)

Το πρόγραμμα για σήμερα ήταν πραγματικά από τα καλύτερα της χρονιάς.
Η αδελφή μου στη γιαγιά μας, άρα είχα δικό μου όλο το δωμάτιο...
Όλη η οικογένεια στο σαλόνι, άρα στο σπίτι επικρατούσε ησυχία...
Τα μωρά ήταν στο σπίτι τους, άρα δεν ακουγόταν ούτε ψίθυρος...

Κι έτσι εγώ θα μπορούσα να απολαύσω μια ολόκληρη μέρα καίγοντας άφοβα τα ελάχιστα εγκεφαλικά κύτταρα που μου έχουν απομείνει, λέγοντας βλακείες με φίλους στο msn και διάφορα άλλα τέτοια, αφού ακόμα αναρρώνω και δε μου επιτρέπεται να βγω από το σπίτι.

Όταν εγώ κάνω σχέδια κάποιος (ή ό,τι υπάρχει τέλος πάντων) από πάνω με ακούει και γελάει... Παίζει να 'μαι το καλύτερο ανέκδοτο. Πραγματικά.

Καταστροφή.

Έβγαλα τη μέρα με splatterιά . Ποια; Εγώ. Με τι; Με splatterιά. Κανονική ταινία σας λέω! Σοβαρά μιλάω!
Έχω να δω splatter (σε κανονική ταινία) δεν ξέρω και 'γω πόσους μήνες... Προσπαθώ να περιορίσω τους εφιάλτες (άλλο ένα καλό ανέκδοτο). Αλλά έπρεπε να ξεχαστώ κι εγώ κάπως...

Συμβουλές της ημέρας λοιπόν :
* Μην ακυρώνετε για κανένα λόγο τα σχέδιά σας, όσο ασήμαντα κι αν είναι. Ποιος εγγυάται πως όντως .θα σας θυμηθούν; Κανένας. Άρα δεν ακυρώνουμε ποτέ σχέδια. Wakari masu ka?
 Τέλεια

* Οι splatterιές τα σπάνε. Μην τις κόψετε για κανένα λόγο.-
* Δε δίνουμε πολλές ευκαιρίες σε άτομα που αποδεδειγμένα κάνουν συνέχεια βλακείες.
* Πείτε χρόνια πολλά στις Δόμνες , αλλιώς θα σας κρατάνε μούτρα μέχρι την επόμενη γιορτή τους. Και δεν το θέλετε αυτό.

Αυτά για σήμερα. :)

Bury all your secrets in my skin.
Come away with innocence, and leave me with my sins.
The air around me still feels like a cage
And love is just a camouflage for what resembles rage again...

So if you love me, let me go.
And run away before I know.
My heart is just too dark to care.
I can't destroy what isn't there.

Deliver me into my Fate -
If I'm alone I cannot hate
I don't deserve to have you...
Ooh, my smile was taken long ago,
If I can change I hope I never know.

I still press your letters to my lips
And cherish them in parts of me that savor every kiss.
I couldn't face a life without your light,
But all of that was ripped apart, when you refused to fight.

So save your breath, I will not care.
I think I made it very clear.
You couldn't hate enough to love.
Is that supposed to be enough?

I only wish you weren't my friend.
Then I could hurt you in the end.
I never claimed to be a Saint...
Ooh, my own was banished long ago,
It took the Death of Hope to let you go

So break yourself against my stones
And spit your pity in my soul.
You never needed any help...
You sold me out to save yourself...

And I won't listen to your shame.
You ran away, you're all the same.
Angels lie to keep control...
Ooh, my love was punished long ago,
If you still care, don't ever let me know...
If you still care, don't ever let me know...

Θέμα Έκθεσης.

 

Hi! ^^

Χθες κατά τις 3 και κάτι το μεσημέρι ενώ έκανα έκθεση με την καθηγήτρια των αγγλικών μου πέσαμε πάνω σε ένα θέμα που πιστεύω πως αξίζει να συζητηθεί.

Σε γενικά πλαίσια έλεγε πως όλα τα σχολεία πρέπει να διδάσκονται την ίδια ακριβώς ύλη (καλά μέχρι εδώ) και να γράφουν τα ίδια ακριβώς διαγωνίσματα. Να μην είναι ούτε λέξη διαφορετική.
Επειδή όμως ήταν δείγμα έκθεσης , είχε μερικά υπέρ και μερικά κατά.

Τα υπέρ :
1) Οι μαθητές θα εξετάζονται στην ίδια ύλη, άρα θα έχουν όλοι το ίδιο επίπεδο.
2) Οι μαθητές θα βαθμολογούνται στα ίδια πλαίσια.
3) Κάθε στιγμή ένας μαθητής θα μπορεί αυτόματα να συγκρίνει τον εαυτό του με όποιον άλλο μαθητή της χώρας θέλει και να ξέρει πως είναι καλύτερος (αν όντως είναι).

Τα κατά :
1) Οι μαθητές δεν έχουν περιθώρια να αναπτύξουν τη σκέψη και τη δημιουργικότητά τους, εφ' όσον μένουν απλά στο πρόγραμμα του Υπουργείου.
2) Οι μαθητές θα παραμελήσουν άλλα μαθήματα και θα δώσουν βάση μόνο σε αυτά που χρειάζονται για τις εξετάσεις τους.
3) Το γενικό θέμα των τυποποιημένων εξετάσεων και του ανταγωνισμού με όλα τα παιδιά της χώρας θα έχει ως αποτέλεσμα αρκετό άγχος.

Και τώρα η προσωπική μου άποψη.


Σχετικά με τα υπέρ : 
1) Οι μαθητές ενός τμήμας εξετάζονται στην ίδια ύλη, αφού έχουν τον ίδιο καθηγητή, τα ίδια βιβλία, τις ίδιες σημειώσεις και τις ίδιες ασκήσεις. Όμως και πάλι δεν έχουν το ίδιο επίπεδο. Από τη στιγμή που αυτό δεν εφαρμόζεται σε μια μικρή ομάδα παιδιών πως θα εφαρμοστεί σε ολόκληρη τη χώρα;

2) Ας σοβαρευτούμε. Ορισμένοι καθηγητές έχουν ως αρχή τους να μη βάζουν πάνω από 17 , ενώ ο χειρότερος βαθμός που βάζουν κάποιοι άλλοι είναι το 18 (έχω εμπειρίες και από τους δύο τύπους καθηγητών). Δεν έχει σχέση μόνο το διαγώνισμα, αλλά ο καθηγητής που βαθμολογεί.

3) Ποιο θα είναι το νόημα αυτής τις σύγκρισης και του ανταγωνισμού; Δεν καταλαβαίνω καν γιατί είναι στα υπέρ. Δηλαδή δεν έχουμε τι να κάνουμε, ας βάλουμε τους μαθητές να κοιτάνε τι έγραψε ο ένας στο Ηράκλειο και τι ο άλλος στην Αλεξανδρούπολη. (Αναφέρω ως παράδειγμα αυτές τις πόλεις επειδή η απόσταση μεταξύ τους είναι αρκετά μεγάλη).

Σχετικά με τα κατά :
1) Αυτό είναι σωστό. Πάρτε για παράδειγμα το μάθημα των Κειμένων. Πέρυσι κάναμε μόνο ανάλυση του κειμένου (τι βαρετό...) και για εργασία είχαμε τις ασκήσεις του βιβλίου. Φέτος (αν και τα κείμενα της Α' Λυκείου δεν είναι και τα πιο εύθυμα) παίξαμε θέατρο μέσα στην τάξη, μετατρέψαμε το ποίημα σε ταινία και σε πεζό. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ προσωπικά το προτιμώ.
Επίσης, τα Θρησκευτικά πάντα τα μισούσα ως μάθημα. Ένιωθα πως η καθηγήτρια ώρες ώρες προσπαθούσε να μας κάνει πλύση εγκεφάλου την ώρα του μαθήματός της. Η καθηγήτρια που έχω τώρα εκτός απ' τ' ότι δεν είναι κολλημένη με τη θρησκεία όπως η προηγούμενη , μας λέει να φέρνουμε πληροφορίες για διάφορα θέματα, κάνει το μάθημα ποιο διασκεδαστικό μέσα από διάλογο και διάφορες πλάκες. Αυτό όμως δεν πάει να πει πως ξεχνάει το μάθημα. Με αυτόν τον τρόπο μας κάνει να συμμετέχουμε και να σκεφτόμαστε.

2) Εδώ δε χρειάζεται ανάλυση. Μόνο ένα απλό παράδειγμα. Ποιος έδεινε περισσότερη βάση στη Μουσική και τα Καλλιτεχνικά του Γυμνασίου, απ' ότι στα Μαθηματικά και τη Βιολογία που γράφουμε εξετάσεις; Το ίδιο θα γινόταν και αν ξέραμε πως θα γράψουμε πάνω σε συγκεκριμένα κεφάλαια από την αρχή της χρονιάς.

3) Χμ... Με το τελευταίο ούτε διαφωνώ, ούτε συμφωνώ. Κάπου στη μέση.
Υπάρχει μια ομάδα μαθητών που αγχώνεται με το παραμικρό. Μέχρι και με ένα απλό τεστ , λόγω του ανταγωνισμού μέσα στην τάξη. Αυτοί οι μαθητές θα πάθαιναν εγκεφαλικό από το άγχος τους αν ήξεραν πως ανταγωνίζονται όλους τους μαθητές της χώρας. Η άλλη ομάδα είναι εκείνοι που πάνε να γράψουν χωρίς άγχος (τους ζηλεύω λίγο. Μόνο στις εξετάσεις των Αγγλικών είμαι έτσι) και η τελευταία εκείνοι που πάνε να γράψουν επειδή απλά πρέπει να πάνε.

Τώρα περιμένω τη δική σας άποψη. ^^

 

Four years you think for sure
That’s all you’ve got to endure
All the total dicks
All the stuck up chicks
So superficial, so immature
Then when you graduate
You take a look around and you say HEY WAIT
This is the same as where I just came from
I thought it was over
Aw that’s just great

The whole damn world is just as obsessed
With who‘s the best dressed and who‘s having sex,
Who‘s got the money, who gets the honeys,
Who‘s kinda cute and who‘s just a mess
And you still don’t have the right look
And you don’t have the right friends
Nothing changes but the faces, the names, and the trends
High school never ends

Check out the popular kids
You’ll never guess what Jessica did
How did Mary Kate lose all that weight
And Katie had a baby so I guess Tom’s straight
And the only thing that matters
Is climbing up that social ladder
Still care about your hair and the car you drive
Doesn’t matter if you’re sixteen or thirty-five

Reese Witherspoon,
She’s the prom queen
Bill Gates,
Captain of the chess team
Jack Black, the clown
Brad Pitt, the quarterback
I’ve seen it all before
I want my money back

The whole damn world is just as obsessed
With who’s the best dressed and who’s having sex,
Who’s in the clubs and who’s on the drugs,
Who’s throwing up before they digest
And you still don’t have the right look
And you don’t have the right friends
And you’re still listen to the same shit you did back then
High school never ends

High school never ends

The whole damn world is just as obsessed
With who‘s the best dressed and who‘s having sex,
Who‘s got the money, who gets the honeys,
Who‘s kinda cute and who‘s just a mess
And I still don’t have the right look
And I still have the same three friends
And I’m pretty much the same as I was back then
High school never ends

High school never ends

High school never ends

Here we go again

Sepulchre...

A A E A A E B E E ... 


Απόψε επιτρέψτε μου να είμαι... μια άλλη. Όχι η Dream Girl, όχι ο εαυτός μου...
Σήμερα και για όλη τη μέρα θέλω να είμαι η αγαπημένη μου ηρωίδα από όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει...

A C A E ...


Απόψε θέλω να είμαι η Léonie Vernier... Μία κοπέλα λίγο μεγαλύτερη από την ηλικία μου, ωστόσο πολύ πιο δυνατή από εμένα...



A A E A A E B E E...

Η Léonie , λοιπόν, είναι μία όμορφη κοπέλα με μακριά κόκκινα μαλλιά και λαμπερά πράσινα μάτια... Μένει στο Παρίσι με την μητέρα της και τον αδελφό της, τον Anatole.

Ο Anatole παρουσιάζεται ως ένας ευπαρουσίαστος άνδρας εκείνης της εποχής, παρ' ότι είναι τζογαδόρος και ξεπεσμένος ευγενής μετά το θάνατο του πατέρα του. Έχοντας πολλά μυστικά από τη μητέρα του και την αδελφή του, αποφασίζει να παίξει το πιο σημαντικό παιχνίδι της ζωής του...

A C A E...
Μετά από την κηδεία ενός πολύ σημαντικού προσώπου όπως θα μάθουμε παρακάτω, η Léonie και ο Anatole δέχονται μια πρόσκληση από τη θεία τους Isolde να περάσουν λίγες μέρες μαζί της , στο Domain de la C.A.D.E. το σπίτι της δηλαδή, που βρίσκεται στη Rennes-Les-Bains.
Έτσι τα δύο αδέλφια ξεκινούν για την Carcassonne...

Η έπαυλη που πήγαν παλαιότερα ανήκε στον θείο τους , Jules, αδελφό της μητέρας τους και πλέον νεκρό σύζυγο της Isolde.

Η Isoled είναι μια όμορφη γυναίκα και αρκετά πιο νέα από τον πρώην σύζυγό της...

A A E A A E A...
Αυτό όμως που η Léonie αγνοεί είναι η κρυφή σχέση του αδελφού της με τη θεία τους. Και πως η κηδεία στην οποία πήγε εκείνη τη μέρα υποτίθεται πως ήταν της Isoled για να ξεγελαστεί ο πρώην σύντροφός της Victor Constant.

Μετά ακολουθεί μια σειρά εξελίξεων και ανατροπών που φέρνουν τα πάνω κάτω στη ζωή της Léonie...


C B A B C B C D E D...

Τα υπόλοιπα μόνοι σας. Η Κρύπτη είναι ένα υπέροχο βιβλίο, που πιστεύω πως αξίζει να το διαβάσει κάποιος. :)

Η Léonie Vernier , λοιπόν , λόγω της στάσης της σε όσα έγιναν σε όλο το βιβλίο (και πιστέψτε με, δεν ήταν λίγα... ) , είναι μία κοπέλα που πραγματικά θαυμάζω. Αν και με τίποτα δε θα ήθελα να είχα τη ζωή της. :)

Τη θαυμάζω επειδή τόλμησε να περάσει από την Κρύπτη. Δεν έδωσε σημασία στον κίνδυνο, στο σκοτάδι, στο άγνωστο, ούτε καν στη μελωδία εκείνη τη στιγμή. Δεν την ενδιέφερε τι θα γίνει εκείνη, αν θα επιζήσει από όλα αυτά, διότι η επιθυμία εκείνου έπρεπε να πραγματοποιηθεί και η ασφάλεια του άλλου ήταν το πιο σπουδαίο πράγμα σε όλον τον κόσμο...

Léonie Vernier - La Force

Voici mon secret. Il est très simple: on ne voit bien qu'avec le cœur. L'essentiel est invisible pour les yeux...

Με άλλα λόγια..

さっきの秘密をいおうかね。なに、なんでもないことだよ。心で見なくちゃ、ものごとはよく見えないってことさ。かんじんなことは、目に見えないんだよ。
Sakki no himitsu o iō ka ne. Nani, nan demo nai koto da yo. Kokoro de minakucha, monogoto wa yoku mienai-tte koto sa. Kanjin na koto wa, me ni mienain'da yo.  

おれのひみつってのはこういうことさ。とてもかんたんなことなんだ。こころで見なくちゃものごとはよく見えないってことさ。いちばんたいせつなものは目に見えないのさ。
Ore no himitsu-tte no wa kō yū koto sa. Totemo kantan na koto nan'da. Kokoro de minakucha monogoto wa yoku mienai-tte koto sa. Ichiban taisetsu na mono wa me ni meinai no sa. 

じゃ秘密を言うよ。簡単なことなんだ——ものは心で見る。肝心なことは目では見えない
Ja himitsu o yū yo. Kantan na koto nan'da -- mono wa kokoro de miru. Kanjin na koto wa me de wa mienai 

ぼくの秘密を教えてあげるよ。とても簡単なことさ。心で見ないと、なにも見えない。いちばん大事なことは、目には見えない。
Boku no himitsu o oshiete ageru yo. Totemo kantan na koto sa. Kokoro de minai to, nani mo mienai. Ichiban daijia na koto wa, me ni wa mienai. 

おれからの秘密の贈り物というのは、こういうことなんだよ。とても単純なことだけど。『ものごとは心でしか見ることができない』ってhttp://www.blogger.com/post-create.g?blogID=649454028043787238ことなんだ。大切なことは目には見えないんだよ
Ore kara no himitsu no okurimono to yū no wa, kō yū koto nan'da yo. Totemo tanjun na koto da kedo. "Monogoto wa kokoro de shika miru koto ga dekinai" tte koto nan'da. Taisetsu na koto wa me ni wa mienain'da yo 

これがおれの秘密なんだ。とても簡単なんだよ。心で見なくちゃ、よく見えない。いちばん大切なものは目に見えないんだ。
Kore ga ore no himitsu nan'da. Totemo kantan nan'da yo. Kokoro de minakucha, yoku mienai. Ichiban taisetsu na mono wa me ni mienain'da. 

ぼくの秘密を教えてあげよう。とても簡単なことだ。心で見なくちゃよく見えない。大切なことは目には見えないんだよ。
Boku no himitsu o oshiete ageyō. Totemo kantan na koto da. Kokoro de minakucha yoku mienai. Taisetsu na koto wa me ni wa mienain'da yo. 

これから、ぼくの知っている秘密を教えてあげるよ。とても簡単なことさ。心で見なければ、よく見えてこない。大切なものは目には見えないんだ
Kore kara, boku no shitte iru himitsu o oshiete ageru yo. Totemo kantan na koto sa. Kokoro de minakereba, yoku miete konai. Taisetsu na mono wa me ni wa mienain'da 

さあ、きみにプレゼントしたい秘密っていうのはこれなんだ。とっても簡単なことなんだけどね。《ものごとは心でしか見ることができない。ほんとうに大切なことは、目には見えない》っていうことさ
Sā, kimi ni purezento shitai himitsu-tte yū no wa kore nan'da. Tottemo kantan na koto nan'da kedo ne. "Monogoto wa kokoro de shika miru koto ga dekinai. Hontō ni taisetsu na koto wa, me ni wa mienai" tte yū koto sa 

ほら、秘密をプレゼントするよ。これはとても単純なものだよ。心で見ないと、ものごとはよく見えない。肝心なことは目に見えない。これがきみに贈るぼくの秘密だよ
Hora, himitsu o purezento suru yo. Kore wa totemo tanjun na mono da yo. Kokoro de minai to, monogoto wa yoku mienai. Kanjin na koto wa me ni mienai. Kore ga kimi ni okuru boku no himitsu da yo 

じゃあ秘密を教えるよ。とてもかんたんなことだ。ものごとはね、心で見なくてはよく見えない。いちばんたいせつなことは、目に見えない
Jā himitsu oshieru yo. Totemo kantan na koto da. Monogoto wa ne, kokoro de minakute wa yoku mienai. Ichiban taisetsu na koto wa, me ni mienai 

おれの秘密を教えようか。簡単なことさ。心で見ないと物事はよく見えない。肝心なことは目には見えないということだ
Ore no himitsu o oshieyō ka. Kantan na koto sa. Kokoro de minai to monogoto wa yoku mienai. Kanjin na koto wa me ni wa mienai to yū koto da 

秘密を教えよう。とてもかんたんなことだ。心でなければ、ものは見えないってことさ。かんじんなことは、目では見えない......
Himitsu o oshieyō. Totemo kantan na koto da. Kokoro de nakereba, mono wa mienai-tte koto sa. Kanjin na koto wa, me de wa mienai...

じゃあ、秘密を教えてあげよう。とてもかんたんだよ。心で見なくちゃ、ものはよく見えない。大切なものは、目には見えないんだよ
Jā, himitsu o oshiete ageyō. Totemo kantan da yo. Kokoro de minakucha, mono wa yoku mienai. Taisetsu na mono wa, me ni wa mienain'da yo 

さあ、オイラの秘密を教えよう。すごく単純なことなんだ。それは、心でしかものはよく見えないってことだよ。いちばんたいせつなものは、目には見えないんだ
Sā, oira no himitsu o oshieyō. Sugoku tanjun na koto nan'da. Sore wa, kokoro de shika mono wa yoku mienai-tte koto da yo. Ichiban taisetsu na mono wa, me ni wa mienain'da

約束したとおり、秘密を教えるよ。とても簡単なこと。心で見ないと、物事の本質はわからないんだ。大切なことは、目に見えないんだよ
Yakusoku shita tōri, himitsu o oshieru yo. Totemo kantan na koto. Kokoro de minai to, monogoto no honshitsu wa wakaranain'da. Taisetsu na koto wa, me ni mienain'da yo.


Ο Lelouch και ο Verloren και οι 7 Ghosts.  Τι στο καλό είναι όλα αυτά; Γιατί κάνουν τη ζωή τους δύσκολη οι Ιάπωνες;

(  Le petit prince (L) ) 

Υπερβολική δόση...

... γλυκών!

Ναι, ναι, καλά διαβάσατε!

Σήμερα λοιπόν, είπα να κάνω το γνωστό πείραμα με τα γλυκά. Ξέρετε, αυτό που όταν κάποιος δεν είναι καλά σε ένα έργο τρώει μεγάλες ποσότητες γλυκών.

Μα τον Zehel, άμα βρω τον άνθρωπο που το σκέφτηκε αυτό υπόσχομαι να τον στείλω στην Άβυσσο του Pandora Hearts να κάνει παρέα στην Will Of Abyss, στον Cheshire και όλα τα άλλα Chain. Πραγματικά. Και να 'στε σίγουροι πως δεν θα του αρέσει.

Έφαγα όσα γλυκά είχαμε στο σπίτι. Από σοκολάτες ( lacta, pocky, προφιτερόλ etc.) μέχρι ζαχαρωτά, μπισκότα και τρούφα. :|

Το στομάχι μου είναι χάλια, έχω ανεβάσει πυρετό από τη σοκολάτα και όχι μόνο η διάθεσή μου δεν έχει ανέβει, αλλά τώρα έχω και νεύρα. -.-

Geez, πραγματικά πρέπει να τελειώσει το 2010. Κουράστηκα.

 

Slow down, the world isn't watching us break down
It's safe to say we are alone now, we're alone now
Not a whisper, the only noise is the receiver
I'm counting the seconds until you break the silence
So please just break the silence

The whispers turn to shouting
The shouting turns to tears
Your tears turn into laughter
And it takes away our fears

So you see, this world doesn't matter to me
I'll give up all I had just to breathe
The same air as you till the day that I die
I can't take my eyes off of you

And I'm longing, for words to describe how I'm feeling
I'm feeling inspired
My world just flip turned upside down
It turns around, say what's that sound
It's my heart beat, it's getting much louder
My heart beat, is stronger than ever
I'm feeling so alive, I'm feeling so alive

My whispers turn to shouting
The shouting turns to tears
Your tears turn into laughter
And it takes away our fears

So you see, this world doesn't matter to me
I'll give up all I had just to breathe
The same air as you till the day that I die
I can't take my eyes off of you

I'm finally waking up, a twist in my story
It's time I open up, and let your love right through me
I'm finally waking up, a twist in my story
It's time I open up, and let your love right through me
That's what you get
When you see your life in someone else's eyes
That's what you get, that's what you get

So you see, this world doesn't matter to me
I'll give up all I had just to breathe
The same air as you till the day that I die
I can't take my eyes off of you
This world doesn't matter to me
I'll give up all I had just to breathe
The same air as you till the day that I die
I can't take my eyes off of you

For Feist's sake, leave me alone!

Προειδοποίηση : Κακή διάθεση 

Εγώ προειδοποίησα πάντως....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Έχω μια απορία. Όταν έχουμε δύο ανθρώπους και ο πρώτος μιλάει στον δεύτερο απότομα, με ένα ύφος που λέει "Προσπαθώ να είμαι ευγενική, αλλά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΕ ΔΡΟΜΟ!" , τι στον Zehel δεν καταλαβαίνει ο άλλος και συνεχίζει να μιλάει ακόμα;

Καλή μου κοπέλα όταν με ρωτάς κάτι, θα σου απαντήσω. Αλλά μετά από αυτό δεν βλέπω τον λόγο να συνεχίσω τον διάλογο , αφού δεν έχω κάτι να πω. Γι' αυτό, for Feist's sake, shut up and leave me alone!

Αν θέλω να μιλήσω, θα το καταλάβεις. Θα χαμογελάω, θα περπατάω και το πιο σημαντικό : ΘΑ ΜΙΛΑΩ! Αν από την άλλη, φοράω ακουστικά, δυναμώνω όλο και περισσότερο τους WT/ Epica/ whatever, και έχω το γνωστό , καλό μου υφάκι, πάει να πει πως δεν έχω όρεξη για τις ηλίθιες ερωτήσεις σου , του τύπου "σπίτι πας;" Όχι, κάθομαι στη στάση του λεωφορείου και τρώω όλη τη βροχή χωρίς λόγο, έτσι επειδή είμαι μαζόχα και θέλω να αρρωστήσω! Get the hell outta here...

Και τώρα : Let's play this democracy game, shall we? Θα σ' αφήσω να πεις ό,τι έχεις να πεις. Θα σε ακούσω. Θέλω δε θέλω. Δεν ξέρω γιατί, έτσι είμαι. Αλλά δεν πάει να πει πως με ενδιαφέρει ή θα το θυμάμαι μετά από μισή ώρα.  Μην ξεχνάς, I don't freakin' care.

Ουφ! Άσχημη μέρα... :(

Και κάτι γλυκούλι για να ανέβει η διάθεσή μου, nya!

Akai Panda Event & Comic Convention ( Meeting with Rip - sama!!)

Φυσικά και αγαπάμε comic conventions, cosplays και ό,τι έχει να κάνει με anime! Yeah, otaku and proud of it! =)

Το Σάββατο λοιπόν, πήγαμε με τη Rip - san στο comic covention στο Metropolis live stage.
Αφού με μάζεψε από τον ηλεκτρικό στο Μοναστηράκι γιατί αλλιώς θα χανόμουν στην Ομόνοια ( sorry , δε συχνάζω εκεί :Ρ ) , φτάσαμε μετά από 10 λεπτά στον προορισμό μας. Φυσικά στη διαδρομή καταφέραμε να κάνουμε τους πάντες να μας προσέξουν και σίγουρα όλοι έμαθαν τις παρακάτω λέξεις :

• Cthulu
• Cthula
• Zehel
• Feist
• Ayanami
• Verloren

Σαν να λέμε , γίναμε ρεζίλι πάλι. :D xD

Μετά, αφού φτάσαμε στο Metropolis , ανεβήκαμε στον 3ο όροφο , που με την πρώτη ματιά ήταν τόοοσο βαρετό όλο το σκηνικό, ώστε πήγαμε στον 2ο για να χαζέψουμε βιβλία...
Αφού βρήκαμε διάφορα manga και άλλα άσχετα, είδαμε και τα βιβλία τύπου "Twilight" δίπλα σε άλλα άκυρα με δήθεν vampires, Cullenικού (Κουλλενικού διαβάζεται, γιατί Κούλεν είναι) στυλ. For Feist's sake, are you bloody fucking kidding me? Σοβαρευτείτε ρεεε.... Anyway , είδαμε κι ένα βιβλίο που μου είπε να αγοράσω η καθηγήτρια της ψυχολογίας. Ο κήπος του επίκουρου λέγεται. Να το θυμηθώ την επόμενη φορά που θα πάω σε fnac, public ή metropolis.
Έπειτα, αφού μετά από πολλή ώρα βρήκαμε την Άννα και την Εύα (που είχαν ντυθεί και οι δύο, αντίθετα με εμένα και την Rip που πήγαμε -ίσως και για πρώτη φορά- σαν άνθρωποι [τρόπος του λέγειν, για την Rip - sama κι εμένα λέμε...]) , ανεβήκαμε στον 3ο όροφο πάλι. Κάτσαμε μαζί με τις κοπέλες και τον Παναγιώτη ( τέρμα καμένος άνθρωπος, απαλεψιά στο full και γι' αυτό τον πάμε!) και περιμέναμε να περάσει λίγο η ώρα. Ντάξει, στην αρχή ήταν βαρετό.  Μετά είχε γέλιο όμως...
Είδαμε L ( Lawliet ) & Kira ( Yagami Light ) από Death Note (  Και ήθελα να ντυθώ Misa! xD maybe next time =] ) , Kabamaru , Amu από Shugo Chara , Naruto και κάτι τύπους από το Star Wars που η Άννα ήθελε να εκπληρώσουν τις yaoi φαντασιώσεις της , αλλά την απογοήτευσαν. xD
Αφού η Άννα τράβηξε ΠΟΛΛΕΣ φωτογραφίες, κάναμε μια βόλτα στο "δωμάτιο" που σχεδίαζαν τα manga και είπαμε διάφορες βλακείες με τα παιδιά που έκαναν cosplay
(πχ1.
Εγώ : L έχεις ντυθεί;
L : Yeap! :D
Ε : Το DN λειτουργεί; :Ρ
L : Δεν ξέρω, δεν το 'χω δοκιμάσει...
Ε : Να γράψω ένα όνομα να δούμε;
L : Γράψε! Τζάμπα είναι!

πχ2. Ο Kabamaru είχε φέρει μαζί του μακαρόνια κι έτρωγε :Ρ
Παναγιώτης : Να σε ρωτήσω , Kabamaru ντύθηκες;
Kabamaru : Ναι!!
Εγώ : Τα μακαρόνια που είναι; ο_Ο
Kabamaru : Πριν είχα βγάλει κι έτρωγα! xD

Είχαμε και μια άλλη συζήτηση, αλλά είναι ψιλοάθλια (πιο άθλια απ' αυτές) και το μόνο άτομο που την άκουσε ήταν η Rip - sama, που δεν παίζει να τη θυμάται :Ρ (για τον παππού ;])

πχ3.
Εγώ : Επιτέλους ένας Light!
Light : Γεια! :D
Ε : Ωραίο cosplay!
K (Kira) : Thanks! Εσύ τι ντύθηκες;
Ε : Είπα να ντυθώ άνθρωπος για μια φορά κι εγώ. :Ρ
Κ : Χαχαχα, ωραία :Ρ
Ε : Το δικό σου το DN λειτουργεί ή είναι μούφα σαν του L?
K : Dunno, να , έχω γράψει το όνομα του παιδιού, αλλά θα μάθουμε αύριο στις 12!! Θα το πουν στο fb!!

Έλιωσα! xD )


..... και είχε περάσει και η ώρα, πήγαμε με τη Rip - sama να φάμε. :Ρ Πριν προλάβουμε να αρχίσουμε όμως καλά καλά, μας διέκοψαν. ( Gomen nasai Rip - sama! =[ ) κι έτσι κάτα τις 11 το διαλύσαμε. :Ρ

Αν εξαιρέσουμε το τέλος της βραδιάς, πέρασα ΠΟΛΥ όμορφα! :D

All the right friends in all the wrong places
So yeah, we're going down
They got all the right moves in all the right faces
So yeah, we're going down

Just paint the picture of a perfect place
They got it better than what anyone's told you
They'll be the King of Hearts, and you're the Queen of Spades
Then we'll fight for you like we were your soldiers
I know we've got it good
But they got it made
And the grass is getting greener each day
I know things are looking up
But soon they'll take us down,
before anybody's knowing our name.

They got all the right friends in all the right places
So yeah, we're going down
We've got all the right moves and all the wrong faces
So yeah, we're going down
They said, everybody knows, everybody knows where we're going
Yeah, we're going down
They said, everybody knows, everybody knows where we're going
Yeah, we're going down

Do you think I'm special?
Do you think I'm nice?
Am I bright enough to shine in your spaces?
Between the noise you hear
And the sound you like
Are we just sinking in an ocean of faces?

It can be possible that rain can fall,
Only when it's over our heads
The sun is shining everyday, but it's far away
Over the world is death.

They got,
They got,
All the right friends in all the wrong places
So yeah, we're going down
They got, all the right moves and all the wrong faces
So yeah, we're going down
They said, everybody knows, everybody knows where we're going
Yeah, we're going down
They said, everybody knows, everybody knows where we're going
Yeah, we're going down

It don't matter what you see.
I know I could never be
Someone that'll look like you.
It don't matter what you say,
I know I could never face
someone that could sound like you.

All the right friends in all the wrong places
So yeah, we're going down
They got all the right moves and all the right faces
So yeah, we're going down

All the right friends in all the wrong places
So yeah, we're going down
They got all the right moves and all the right faces
So yeah, we're going down

They said, everybody knows, everybody knows where we're going
Yeah, we're going down
They said, everybody knows, everybody knows where we're going
Yeah, we're going down.

Yeah, we're going down.
Yeah, we're going down.

(All the right moves, hey)
Yeah, we're going down
(All the right moves, hey)
Yeah, we're going down

 

 

Το κόλλημα μ' αυτό το τραγούδι οφείλεται στην Αναστασία και στο Numb the Pain. :) Όταν το εκδώσει θα ζητήσω αφιέρωση! xD

Και μην ξεχνάτε... All hai Lelouch!!

PS. Η υπομονή έχει και τα όριά της.

My Inner Self

Καλησπέρα!
Μην τρομάζετε από τον τίτλο... Δε σκέφτομαι να τη ρίξω στη φιλοσοφία σήμερα. Όχι μόνο δε μου πάει όπως θα 'χετε καταλάβει, αλλά απαιτεί πολλή σκέψη κι εγώ δεν είμαι άτομο που σκέφτεται ιδιαίτερα όταν "μιλάει" μόνο του. Βασικά, γενικά δε σκέφτομαι, αλλά anyway...xD


Λοιπόοοον, εδώ και κάτι εβδομάδες ήθελα να αλλάξω φόντο στο blog... Όχι μόνο δεν προλάβαινα, αλλά βαριόμουνα κιόλας ( Ναι, το παραδέχομαι ).

Το φόντο αυτό, λοιπόν, ήθελα να είναι όσο πιο "κοντά" σε εμένα γίνεται. Και δεν εννοώ να είναι ένα μέρος που βλέπω κάθε μέρα. Αν ήταν έτσι θα έβαζα λεωφορεία, αυτοκίνητα, καυσαέριο και στο τέλος θα διέγραφα το blog. :P (Αλλά δεν το κάνω, για να σας βασανίσω. ^__^) . Ήθελα κάτι που να αισθάνομαι μέσα μου. Ένα μέρος που δε θα με πείραζε να περάσω όλη μου τη ζωή εκεί. Ή έστω ένα μέρος που να μοιάζει σ' αυτό, μιας κι το Shangri - La δεν υπάρχει (και εννοώ το πραγματικό Shangri-La , όχι το μέρος που μετονομάστηκε έτσι για να 'χει περισσότερο τουρισμό).

Αρχικά έβαλα σταγόνες βροχής... Μιας και τις περισσότερες μέρες του χρόνου έχω μια θλιμμένη έκφραση στο πρόσωπό μου, χωρίς ιδιαίτερο λόγο μπορώ να πω... Περισσότερο μου 'χει μείνει από πέρυσι. Απλά τη συνήθισα, δεν έκανα καμιά προσπάθεια να την αλλάξω , κι έμεινε. Έτσι είτε έχω όμορφη διάθεση (εκτός από σπάνιες περιπτώσεις), είτε μελαγχολική, έχω αυτή τη θλιμμένη έκφραση.
Βλέπετε, έχω συνδέσει τη βροχή με τη μελαγχολία, με τα δάκρυα και φυσικά με μια άσχημη διάθεση τις περισσότερες φορές. Αν κι αγαπώ τη βροχή, συνήθως μου θυμίζει αυτά τα πράγματα...

Όμως μετά το ξανασκέφτηκα λίγο (ναι, μπορώ να σκεφτώ). Στην πραγματικότητα λατρεύω τα δάση , τις πεδιάδες και τις τεράστιες εκτάσεις με πράσινο.

Σαν αυτό εδώ στο περίπου... Χωρίς όμως τα καλώδια μες τη μέση και πιο πράσινο... Ηλίθιοι άνθρωποι, όλα τα έχουμε καταστρέψει...

Που φυσικά θα είχε κάπου εκεί κοντά και κάτι τέτοιο ....

Αλλά εννοείται πως και το πίσω θα ήταν πράσινο...

Ναι, αγαπάω τη φύση. Με ηρεμεί. :)

Κι αφού αγαπώ τόσο πολύ τη φύση, αποφάσισα να βάλω για φόντο αυτό το δάσος... Όμορφο, έτσι δεν είναι;

Τις περισσότερες φορές σκέφτομαι πως όταν με το καλό φύγω από το σπίτι σε 3 περίπου χρόνια ( sorry mammy ) , θα πάω λογικά να μείνω σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης για να είμαι κοντά στη σχολή, και μετά κοντά στη δουλειά μου. Yeah, sure. Στην πραγματικότητα θέλω να μείνω σε μια ξένη χώρα. Κατά προτίμηση Ιρλανδία ή Σκωτία. Δέντρα, λουλούδια, μύθοι και παραμύθια για ξωτικά και νεράιδες και το προσωπικό μου Shangri - La. :) Φυσικά έχει αρκετό φως εκεί την ημέρα, αλλά θα το συνηθίσω.. :)

Ίσως αυτός να είναι ο πραγματικός μου εαυτός. Δηλαδή αν είχα shugo chara θα ήταν κάποια νεράιδα ή κάποιο ξωτικό. Χαχαχα . Εντάξει, δεν περιμένω να το καταλάβουν όλοι αυτό το τελευταίο, μόνο εγώ βλέπω anime στο κάτω κάτω.

Και αφού πιάσαμε το θέμα inner self, ας το αποτελειώσουμε με μερικά quiz.


What animal describes your inner self?
You are a very free spirit, much like the EAGLE. People are inspired by your courage and your vision, because you are truly a one-in-a-million type of perosn. You love to be out there and flying high with your dreams or hopes, and you feel that you are very strong and majestic in your soul.

Δεν περίμενα κάτι τέτοιο για να πω την αλήθεια. ο_Ο

What kind of tree reflects your inner self?
The Willow Tree
Your are intuitive, emotional, and understanding. You're quite wise beyond your years. Abit secretive. A spiritual being.
 

Oh...Αυτό είναι καλό , υποθέτω....^__^

Και τέλος,
What is the dominant inner being within you?
The Elemental. Neither Human nor Animal, you are primal and instinctive. You are at home outdoors in the wilds, getting moody when forced into places you don't like. But when you are truely free, your dance and song is breathtaking

Χαχ, καλό κι αυτό!
Αυτά για σήμερα, λοιπόν! :)  Καλή εβδομάδα και καλό βράδυ. ^__^

( Η μετάφραση )

Even just with that single droplet
I just might be able to protect the flower
It’s your smiling face, and with that alone
I can even reach out my hands
If you gather up those trembling voices
You just might be able to start a wind
Light the fleeting glow known as your life
And move your feet forward

La la la la la la la la lan
Let’s meet again someday
La la la la la la la la lan
As long as we’re still alive

What are my overflowing thoughts
That overcome time yet get caught by it?
Where are those people now?
Who keep kindness in corners of their eyes

There’s a new seat next to me
We’ll meet again for the sake of the future
Let’s try living through the day known as today
For as long as we can without façades
It’s sad and painful for people
Nevertheless, their roads continue endlessly

La la la la la la la la lan
Let’s meet again someday
La la la la la la la la lan
As long as we’re still alive

La la la la la la la la lan
That which the wind carries
La la la la la la la la lan
Is a melody that opens up tomorrow

La la la la la la la la lan
Let’s meet again someday
La la la la la la la la lan
As long as we’re still alive

La la la la la la la la lan
That which the wind carries
La la la la la la la la lan
Is a melody that opens up tomorrow

PS1. If you're the witch, then I'm the devil himself. ;)

PS2. Να πάτε να δείτε το step up 3. :)

Tag! :D

Όμορφα τα παιχνίδια, δε νομίζετε;  ^__^

Με πρόσκληση της  Marsy  θα παίξω κι εγώ το γνωστό πλέον παιχνίδι.

10 πράγματα που αγαπώ :

1. Tα forums (L)³.
2. Τον Sunshine μου ( Ο αρκούδος μου είναι >.<" ).
3. Τα anime (L)².
4. Τη θάλασσα.
5. Τα manga (L).
6. Τα all star.
7. Τις φαρδιές μπλούζες.
8. Το άρωμα apple της Nina Ricci
9. Το iPod μου.
10. Τον Καταρούλη της nee-nee.

Οι επόμενοι; Merlin , Lazarus, Anlin, Poisonous, Rip a.k.a. Lady Ayanami, Dreamcatcher, Λευτέρης (που δε νομίζω να πάρει μέρος αλλά anyway...), Fleur , Nameless & Art!

Αυτάααα! Α! Και καλή αρχή στους άτυχους που άρχισαν σχολείο σήμερα. ^__^


PS. Επειδή είμαι καλός και γλυκός άνθρωπος ( okay, δεν το συνεχίζω γιατί θα πέσει το blog να με πλακώσει [? ο_Ο] ), Composer, you're it. ^^

Randomness Ι

Σήμερα είχα σκοπό να γράψω για το ταξίδι που έκανα... Για το πόσο όμορφα μέρη έχει αυτή η χώρα και πόσο μαγικά μπορεί να περάσει κάποιος κάνοντας ένα ταξίδι στην Ελλάδα.Ναι, καλά. Πολλά θέλω... Η ανάρτηση αυτή θα είναι λίγο περίεργη... Δεν ξέρω πως ακριβώς θα βγει, μιας και θα γράψω ό,τι μου 'ρθει έτσι όπως είμαι τώρα, αλλά νομίζω πως θα είναι αρκετά περίεργη.


Να αρχίσω με απορίες; Με συμπεράσματα; Με σκέψεις; Με τι; Από τι; "Από την αρχή" , η ίδια απάντηση πάντα. Μα ποια είναι η αρχή και ποιο το τέλος; Η αρχή μπορεί να είναι ώρες, μέρες ίσως και μήνες πριν! Πώς να χωρέσουν όλα αυτά εδώ; Πώς να καταφέρω να τα μαζέψω; Πώς να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου; Μάλλον δε θα το κάνω... Θα τις αφήσω ξανά σαν κουβάρι στο μυαλό μου... Μέχρι τη στιγμή που θα σταματήσω να σκέφτομαι. Θα κηρύξει απεργία ο εγκέφαλος και θα ηρεμήσω πάλι.

Θα ηρεμήσω... Χα... Αναρωτιέμαι πόσο καιρό έχω να νιώσω ήρεμη... Να σκεφτώ πράγματα με την ησυχία μου... Να πάρω απλά τα ακουστικά μου και το iPod και να πάω να κάνω μια βόλτα στην πόλη... Που πραγματικά, σε μια τόσο μεγάλη πόλη όσο η Αθήνα , κάποιες φορές είναι πραγματικά υπέροχο να περπατάς χωρίς συντροφιά... Απλά να περνάς λίγη ώρα με τον εαυτό σου... Χωρίς να σε ενοχλεί κανείς... Χωρίς να διακόπτει κανείς τις σκέψεις σου για να σου πει πως έχεις αργήσει στο μάθημα, σεμινάριο, δουλειά, whatever... Χωρίς να σε ξέρει κανείς...

Όμορφο πράγμα η μοναξιά, αν την έχεις επιλέξει εσύ. Χρήσιμη ορισμένες φορές... Μπορείς να ξεκαθαρίσεις πολλά πράγματα όταν δεν έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου να σε επηρεάζει ή να σου λέει τι να κάνεις... Πραγματικά, βολική κατάσταση..

Αν όμως δεν την έχεις επιλέξει; Τότε... φέξε μου και γλίστρησα...! Συγχαρητήρια για το κατόρθωμά σου. Κοίτα να βγεις από αυτήν την κατάσταση... Έτσι δεν μπορείς να απολαύσεις μια βόλτα στη βροχή ή μια μεγάλη βόλτα με τον εαυτό σου...

Τέλος, αν είσαι στην τρίτη κατηγορία, τότε καλώς ήλθες στο club! Μην ξεχάσεις να περάσεις από τα γραφεία της κεντρικής διοίκησης για να παραλάβεις το δώρο σου, το οποίο δεν είναι άλλο από ένα χαρτί (όχι σαν αυτά που θέλουν οι γονείς να μαζέψεις ώστε να φτιάξουν ταπετσαρία) που γράφει "Congrats, αλλά πόσο UFO παίζει να 'σαι;" , μαζί με άλλα τέτοια γλυκά πράγματα... Ποια είναι η τρίτη κατηγορία; Είναι αυτή που ένας άνθρωπος βρίσκετε καθημερινά δίπλα σε ανθρώπους που τον αγαπάνε, ή έστω ενδιαφέρονται για εκείνον, αλλά....Guess what... Είναι τόσο παγωμένος, και τόσο, μα τόσο κενός που δεν μπορεί να τους επιστρέψει την αγάπη. Δε λυπάται, δεν κλαίει, δε χαίρεται, δεν ενδιαφέρεται καν γι' αυτό. Και γιατί να ενδιαφερθεί άλλωστε; Τι έχει να κερδίσει; Τίποτα. Άρα...;

Πφ... Βλακείες.

2:10 π.μ. Σαν πολύ δεν ξενυχτάω; Αλλά τι πειράζει; Αφού κοιμάμαι όλο το πρωί... Ξυπνάω μεσημέρι και μετά πάλι τα ίδια... Διάβασμα, υπολογιστής, ντάντεμα, διάβασμα, υπολογιστής... Πόσο πιο βαρετή μπορεί να γίνει μια μέρα; Δεν νομίζω περισσότερο... Πιο άθλια σίγουρα μπορεί... Πιο βαρετή, με τίποτα...

Τελικά είναι άσχημο πράγμα να μην έχεις τίποτα να κάνεις... Μόνο να κάθεσαι και να επαναλαμβάνεις κάθε μέρα τη ρουτίνα... Βαρετό, χωρίς νόημα... Έτσι όλες οι μέρες γίνονται ίδιες...

Ίδιες; Όχι, εντάξει... Μερικές είναι χειρότερες από τις άλλες. Για παράδειγμα η σημερινή. Ξύπνησα με τρομερή όρεξη για βόλτα την οποία διαδέχτηκε τρομερός πόνος. Καταραμένο σκαλάκι, καταραμένη νύστα. Όχι, δεν έπεσα, μη χαίρεστε ( Λάζαρε...) , απλά χτύπησα. Αφού πλακώθηκα στα παυσίπονα για να μην πονάω τόσο , ξαναβρήκα κατά το απογευματάκι την καλή μου όρεξη και αποφάσισα να πάρω τον ρόλο του καλού παιδιού σήμερα. Σε ελεύθερη μετάφραση : έκανα δουλειές κι έφτιαξα γλυκό.
Μάζεψα το δωμάτιό μου (το οποίο η αδελφή μου είχε κάνει Ναγκασάκι ΞΑΝΑ, όσο έλειπα - προσθέτοντας μια Ασιατική νότα όπως λέει κι εκείνη), το σαλόνι (που είχε γίνει playground από τα δίδυμα ξαδέλφια μου), την κουζίνα (που γενικά το 'χε το χάλι της) και την αυλή (που ήταν playground³).

Όσο για τα γλυκά... Δε νομίζω να μην έμειναν ικανοποιημένοι αφού τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Κορμός και κρέπες. Τα οποία φυσικά δε δοκίμασα καν , αφού πραγματικά ΜΙΣΩ τη σοκολάτα και τρώω μόνο όταν είναι σε pocky.

Αφού λοιπόν έμειναν όλοι ικανοποιημένοι, σκέφτηκα πως επιτέλους η μέρα μου είχε φτιάξει. Πόσο λάθος παίζει να έκανα; Μια λέξη που είπε κάποιος ήταν  ικανή για να ρίξει τη διάθεσή μου τόσο χαμηλά που θα χρειαστεί μέρες να ξανανέβει... Parfait...

Αυτή η λέξη λοιπόν είναι κομμάτι του μεγαλύτερου λάθους που έχω κάνει μέχρι τώρα (στοίχημα πως θα κάνω κι άλλα, αλλά δε βαριέσαι...). Και το κακό είναι πως το υπεραγαπώ αυτό το λάθος. Αλλά όχι τη λέξη. Και όχι το άτομο με το οποίο την έχω συνδέσει.

Αυτή η λέξη λοιπόν, κατέστρεψε τη διάθεσή μου για άλλη μια φορά. Πρέπει να 'χει σπάσει ρεκόρ. Σε περίπου ένα χρόνο κατάφερε να "σκοτώσει" τη διάθεσή πάνω από 1000 φορές.

Αλλά όοοοχι, δε θα της περάσει! Θα γίνει αυτό που θέλω εγώ. Γιατί είμαι τόσο αναίσθητη, εγωκεντρική, κακομαθημένη και όλα τα σχετικά που αυτή τη φορά πραγματικά, θα γίνει αυτό που εγώ θέλω να γίνει. Και σίγουρα θα γίνει. Σίγουρα σου λέω!!! Δε με πιστεύεις; Περίμενε και θα δεις.

Σε ποιον απευθύνομαι; Στον Καταρούλη. Όχι, δεν πήρα  νέο λούτρινο ( θα πάω αύριο όμως να πάρω!! χαχα!!) . Ο Καταρούλης είναι ένα κουκλάκι - μπρελόκ , σε στυλ κούκλας voodoo (κάτι τέτοιο) , που πήρα στην αδελφή μου επειδή σκέφτηκα πως θα της άρεσε (το λάτρεψε :Ρ). Τώρα από που βγήκε το όνομα... Λοιπόν, ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο Καταρούλης έχει σατανικό ύφος. Σαν να πάει να σε καταραστεί από μόνος του. Έτσι τον έβγαλα εγώ αρχικά Κατάρα, αφού η αδελφή μου επέμενε να του δώσουμε ένα όνομα. Έλα μου όμως που ο Κατάρας μοιάζει με Ιαπωνικό κουκλάκι voodoo. Έτσι τον ονόμασε Miu (Μίου). Κι επειδή "κοιτάζει" κάπως παράξενα, του κόλλησε και το Mali, από το Malicious. Miu Mali λοιπόν το μπρελόκ. Κατάρας Miu Mali ή χαϊδευτικά Καταρούλης από εμένα, και Κατάρας Miu Chiu (Μίου Τσίου) , από τη θεία και τη μαμά, γιατί το Chiu θεωρούν πως ταιριάζει περισσότερο από το Mali στο Miu.

Θεέ μου τι γράφω βραδιάτικα... Βλακείες. Από τον πυρετό θα είναι... Μάλλον η Πίνδος δεν είναι για εμένα, έστω και το καλοκαίρι. Πάντως εγώ την αγάπησα.


Προσπαθώ να βγάλω άκρη από αυτά που έχω γράψει... Τα ξαναδιαβάζω συνέχεια, αλλά δεν μπορώ να βρω κάτι που να τα συνδέει... Ξεχωριστά κομμάτια μεταξύ τους... Χωρίς να έχουν καμιά σχέση το ένα με το άλλο... Αλλά τι με πειράζει εμένα; Εγώ απλά γράφω... Δεν έχω την παραμικρή ιδέα βέβαια γιατί γράφω, αλλά γράφω...

3:10 π.μ..... Μήπως το παράκανα; Παίζει κι αυτό... Αλλά τι με ενδιαφέρει; Ή μάλλον... Με ενδιαφέρει. Μόνο σήμερα, με ενδιαφέρει... Καλό βράδυ λοιπόν. Είχατε την επιλογή να μη διαβάσετε, όπως πάντα.

Do you know how much you meant to me?
Oh no
Do you know I still carry the memories?
Oh no
Did you know that for me letting go wasn't easy?
Oh no, no you don't

Do you still listen to our lullaby?
Oh no
Does it help you get to sleep at night?
Oh no
Are you singing along by the pale moonlight?
Oh no, no you don't

I just need a bit more time
To get you off my mind tonight
I'm thinking of your bright blues eyes,
Brighter than the stars that lit the skies,
An angel in disguise

I just need a bit more time
I wanna hold you in my arms tonight
I can't forget those bright blue eyes,
Can't forget the moment they met mine
Please turn back the time.

PS. Τοιχεροί όσοι μένετε σε Πάργα, Γιάννενα και Πήλιο. Πολύ ωραία μέρη. :)

Φιλοσοφικές συζητήσεις

Κι ενώ ο Kaname δείχνει τις αναμνήσεις του στη Yuuki μέσα από το αίμα του , ο Zero τραβολογάει τον Hanabusa στι αρχηγείο των Vampire Hunters κι η τύχη του Ichijou αγνοείται( Vampire knight chapters 61 - 63 ) , εγώ κάνω διακοπές! :D

Okay, ίσως να παραήταν καμμένη η αρχή αυτής της ανάρτησης...:Ρ

Αλλά και πάλι, κάνω διακοπές!!! :D

Ναι, ναι...
Και φυσικά από αυτές τις διακοπές δε θα μπορούσαν να λείψουν οι καμένες φάσεις και οι κουφές ατάκες.

Συζήτηση #1 :

Ν : Είναι σαν αυτό ρε! " Γιατί να πας σε έναν φούρνο μακριά αφού έχεις φούρνο δίπλα στο σπίτι σου;"
Ρ : Γιατί ο φούρνος που είναι πιο μακριά μπορεί να 'χει καλύτερο ψωμί.
Ν : Καλά, δε μ' ενδιαφέρει, έτσι κι αλλιώς δεν τρώω ψωμί...!

Μα πόσο, πόσο καμένος παίζει να 'ναι αυτός ο άνθρωπος;

Συζήτηση #2 :

Ε : Εσύ Ρ. έχεις βρει κάποιο αγοράκι από την τάξη σου;
Ρ : Εμ... Όχι μικρό μου, δεν έχω βρει αγοράκι από την τάξη μου.
Ε : Μα είσαι μεγάλη. Γιατί δεν έχεις;
Ρ : Αγάπη μου πολλές ερωτήσεις δεν κάνεις σήμερα;
Ε : Μα πες μου! Δηλαδή όταν πάω κι εγώ στην ηλικία σου δε θα 'χω αγοράκι;
Ρ : Βρε παιδάκι μου τι ρωτάς τώρα; Ξέρω 'γω τι θα κάνεις σε 7 χρόνια;
Ε : Μα αφού εσύ δεν έχεις αγοράκι!
Ρ : Αν συνεχίσεις θα πάμε σπίτι. -.-
Ε : Μα θέλω να μείνω στη θάλασσα! Αλλά θέλω να μου πεις και για τα αγοράκια!
Ρ : FML


Συζήτηση #3 :

Σ : Άχουυυυ! Τι μικρά μωράκια! Ποιος τα έφερε;
Ρ : Εδώ να σας δω τι θα του πείτε...
Π : Ο πελαργός ρε (ειρωνικά) -.- Κάτι ερωτήσεις που κάνεις ώρες ώρες...
Ε : Τι λες ρε βλάκα; Ο θείος και η θεία κοιμήθηκαν μαζί κι έκαναν τα μωράκια!
Σ : Δηλαδή κι εμείς Ε. αν κοιμηθούμε μαζί θα κάνουμε μωράκια;
Ρ (προς Π) : Ακούς μικρέ τι λέει στην αδερφή σου; Εδώ να σε δω...
Π (προς Ρ) : Σιγά... Το πολύ πολύ να του ρθει το ps3 στο κεφάλι.
Ε : Ώχουυυ! Σταματήστε! Σ., δεν ξέρω αν θα κάνουμε παιδιά αν κοιμηθούμε μαζί γιατί μερικές φορές όσοι κοιμούνται μαζί δεν κάνουν παιδιά... Επίσης δεν μπορούμε να το δοκιμάσουμε γιατί εσύ θα πας σπίτι σου κι εγώ θα κοιμηθώ στο δικό μου. :(
Π (προς Ρ) : Τι μλκίες ακούω...
Ρ (προς Π) : Εσύ τις ακούς το τελευταίο 5λεπτο... Εγώ όλη μέρα. Μη μιλάς.


Συζήτηση #4 :

Λ : Ε., τι κάνατε τόση ώρα με τον Σ. πίσω από το σπίτι;
Ε : Παίζαμε οικογένεια!
Ρ (προς Λ) : Ακούς νονά; Ακούω να λες. Χαχαχα
Λ (προς Ρ) : Κάτσε να γελάσουμε τώρα.... - Και δε μου λες Ε., τι ρόλους είχατε;
Ε : Ε, να μωρέ, παίζαμε άντρα και γυναίκα.
Ρ : Wow... Και για πες λίγο την υπόθεση...
Ε : Εγώ προφανώς ήμουν η γυναίκα, ο Σ. ο άνδρας μου και είχαμε και παιδάκι! Και ήταν μία που ήθελε να κλέψει το παιδί μας και να με σκοτώσει εμένα και να μου πάρει τον άνδρα.
Λ : Και τι άνδρας...-.-
Ε : Σταμάτα ρε μαμά, μιλάω!
Λ : Ναι παιδί μου, πες.
Ε : Ε, μετά νευρίασε αυτή που δεν κατάφερε να με σκοτώσει κι ήθελε να σκοτώσει και το παιδί μου,
Ρ : Α, την σκύλα...
Ε : Ναι!
Ρ : Και μετά;
Ε : Μετά τον φώναξε τον Σ. η μαμά του να πάνε θάλασσα. -.-





Σ. Ένα παιδάκι στα 8-9.

Ε. Η μικρή ξαδέρφη μου που είναι 8.

Π. Ο αδερφός της που είναι 11.

Λ. Η νονά μου και μητέρα τους.

Ρ. moi!


Δεν μπορείτε να πείτε, αυτές οι διακοπές είναι αξιοζήλευτες! xD

Ζώδια κι αστρολογία #2 ( Μη φοβάστε! Δε θα έχει 3ο μέρος!)

Η ανάρτηση αυτή είναι ειδικά αφιερωμένη στο λιονταράκι με τη ψωνέ φωνή. ^__^


Μετά την , ας πούμε , επιτυχία της προηγούμενης ανάρτησης για τα ζώδια, υποσχέθηκα στο λιονταράκι να κάνω άλλη μια για τις σχέσεις των ζωδίων or something like that. :P

Μην περιμένετε να δείτε κάτι σοβαρό πάλι , την άποψή μου θα διαβάσετε.

And... let the show begin! =) ( post για να λέμε την αλήθεια, αλλά δεν πειράζει)

Κριοί

Τέρμα εργασιομανείς (πράγμα που πραγματικά μου τη δίνει, αλλά δε βαριέσαι) , ώρες ώρες περισσότερο σοβαροί από όσο μπορώ να αντέξω , αλλά μια ευχάριστη νότα στην καθημερινότητα , με χιούμορ , ιδέες και πάντα όρεξη για καμμενιές! (Υ) Μπορεί να μας τη σπάνε ώρες ώρες οι Κριοί , αλλά πραγματικά είναι επειδή εγώ είμαι παράξενος άνθρωπος.

Ταύροι

Εδώ δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να γράψω για να πω την αλήθεια. Ο Ταύρο υποτίθεται πως είναι το καρμικό μου ταίρι και γι' αυτό έχουμε συνεννόηση μπουζούκι και μαλώνουμε συνέχεια, αλλά αφού μαλώνουμε τις 8 στις 10 συζητήσεις, στην 9η το αφήνουμε το θέμα για να μην πλακωθούμε και μόνο στην 10η καταλήγουμε σε συμπέρασμα πως στο Zehel γίνεται να είναι το καρμικό μου ταίρι ένα άτομο με το οποίο δεν μπορώ να μιλήσω; Είναι πεισματάρηδες, ώρες ώρες το χιούμορ τους μου τη δίνει απίστευτα πολύ και θέλω να τους φωνάξω , με εκνευρίζει που νομίζουν πως έχουν πάντα δίκιο , αλλά ok... έχουν και την αξιαγάπητη πλευρά τους...*_*

Δίδυμοι

Πόσο πολύ παίζει να τους λατρεύω; Τα πάμε πραγματικά τέλεια και είναι τα άτομα που σίγουρα θέλω για παρέα. Γελάνε, φωνάζουν, κάνουν βλακείες στο δρόμο! Μόνο μην τους πιάσει το δολοφονικό τους γιατί τότε την κάτσαμε. Σοβαρά. Δε θέλετε να δείτε εκνευρισμένο Δίδυμο. Αν δεν τους εκνευρίσετε όμως είναι τόσο γλυκούλιδες κι αξιολάτρευτοι που δεν μπορώ παρά να τους λατρεύω. <3

Καρκίνοι

Τι να σας πω... Εδώ δεν έχω και πολλά παραδείγματα ... Μόνο τα δίδυμα ξαδέλφια μου που δεν μετράνε γιατί δε μιλάνε καν ( μόνο κάτι αμπλαούμπλικα δικά τους λένε... Μωρά, τι να πει κανείς...) και τον θείο μου. Άρα καρκίνους δεν γνωρίζω. Η Dreamcatcher λέει πως είναι drama queens, αλλά διαφωνώ. Εγώ τους λατρεύω γιατί είναι ήρεμοι και γουτσουγουτσουλίνια.

Λέοντες

Μουαχαχαχαχαααα! Φτάσαμε στα λιονταράκια μας. Είναι τόσο μα τόσο ψώνια, τόσο ξερόλες, τόσο εκνευριστικά πολύ bitches, παίρνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ πάνω τους και δεν ξεκαβαλάνε το καλάμι με τίποτα. Και το πιο παράξενο... ΟΛΟΙ ΜΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΓΑΤΕΣ! Ο_Ο Αν είναι δυνατόν! Είναι σαν να έχουν υπογράψει ένα συμβόλαιο μεταξύ τους ή είναι σε κάποια "I hate cats, too" Αδελφότητα ή club! Επίσης τα ξεσπάσματά τους μου προκαλούν ημικρανίες. Και μην τολμήσει κανείς να πει όχι, έχω αδελφή λιοντάρι. Ναι, μαλώνουμε, αλλά ήρεμα (λέμε τώρα!) . Φωνάζουν, τσιρίζουν κι αν βρουν το σημείο που πονάς πάει, είσαι τελειωμένος. R.I.P. my friend. Πάντα θα βρουν κάτι αρνητικό σε όλα και είναι πάντα ανάλογα με τη διάθεσή τους. Εγωιστές, θέλουν να είναι πάντα αρχηγοί και είναι πολύ φιλόδοξοι. Αλλά ντάξει μωρέ, επειδή έχουν ένα Α IQ τους συμπαθώ. :Ρ

Παρθένοι

Αμφιλεγόμενο θέμα. Ή θα τους αγαπώ ή θα τους μισώ. Σαν τον Φρόιντ ένα πράγμα. Αλλά ακόμα κι αν συμφωνούμε σε κάτι θα καταλήξουμε να πλακωνόμαστε, έτσι επειδή το έχουμε συνηθίσει! Τέλειο; Τέλειο! Αν και αρκετά παράξενο, η μόνη κοπέλα που δεν έχω μαλώσει ποτέ (και γενικά ο μόνος άνθρωπος που δεν έχω μαλώσει ποτέ) είναι Παρθένος! Ενώ μια άλλη που στο σχολείο ήμασταν τάπα στην τάπα είναι κι αυτή Παρθένος. Τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτά. :P Έχουν περίεργα ξεσπάσματα κι αυτοί . Κλείνονται πολύ στον εαυτό τους κι αρνούνται να μιλήσουν με άλλους. Αλλά ok, στο τέλος φαίνεται τι έχουν κι ευτυχώς το ξεπερνάνε σύντομα!

Ζυγοί

Έχω κάνει ανάλυση για εμένα ήδη. Δε χρειάζεται να το ξαναπώ.
Όσο για τους άλλους ζυγούς, better stay away from me. Το εννοώ. Δεν αντέχω με τίποτα τα άτομα που είναι ίδια με εμένα. Πραγματικά με εκνευρίζουν.

Σκορπιοί

Λατρείες <3 Λένε ό,τι έχουν να πουν, τα χώνουν, κάνουν φασαρία και το διασκεδάζουν κιόλας. Ψαγμένα άτομα με άποψη. Μην βάλετε ποτέ ποτέ ποτέ δύο σκορπιούς μαζί.

Τοξότες

Άλλες αγάπες από εκεί. <3 Τα πιο παιχνιδιάρικα άτομα! Μπορεί αρχικά να φαίνονται απόμακροι αλλά μόλις γνωρίσουν κάποιον καλύτερα, τον συμπαθήσουν και τους συμπαθήσει κι ο άλλος, πάει! Αρχίζουν τα παιχνίδια τους και έτσι σε αναγκάζουν να τους συμπαθήσεις! Ο_Ο Σα δε ντρέπονται...:Ρ

Αιγόκεροι

Ούτε εδώ έχω να πω πολλά... Μόνο δύο ξέρω. Το αγγελάκι κι ένα άλλο άτομο. Καλά παιδάκια, αλλά αγύριστα κεφάλια... Πφ... Δεν τους αλλάζεις γνώμη καθόλου εύκολα. Ξέρουν πως να φέρονται (αντίθετα με τους λέοντες - που btw είναι και το καρμικό τους ταίρι!) , αλλά στέλνουν ωραία PMs για κράξιμο. :P Κράζουν... ευγενικά! :Ρ Σπάνια θα κάνουν παράπονα ή θα γκρινιάξουν για κάτι κι έχω την εντύπωση πως είναι τόσο εγωιστές αν κάτι τους κάνει να λυπηθούν , που δε θέλουν να το δείξουν με τίποτα.

Υδροχόοι

Όχι, όχι και ΟΧΙ! Αλαζονικά, εκνευριστικά άτομα! Ενοχλούν χωρίς να τους ενδιαφέρει , αλλά ίσως να το κάνουν και χωρίς να το καταλαβαίνουν . Δε με ενδιαφέρει ούτε κι εμένα όμως! Τους αντιπαθώ και τέλος!


Και τέλος...

* εκνευριστική μουσική που βάζουν στα τηλεπαιχνίδια για να αγχώσουν τον κόσμο *

Ιχθύες

Τσαάκιααααα!!!! Πολύ γούτσου γούτσου κι αυτοί! Αν και αθεράπευτα ρομαντικοί. C'mon, λίγη αναισθησία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Απίστευτο χιούμορ, ειλικρίνια και φαντασία. Το καλό με τους Ιχθύες είναι πως ανοίγονται σχετικά εύκολα και ό,τι και να έχουν μπορούν ακόμα να γελάσουν. Επίσης δε μπλέκονται σε καυγάδες. Ε, γίνεται να μην τους συμπαθήσεις; Αν και όπως και να 'ναι, όλο και κάτι αρνητικό θα 'χουν! Είναι πολύ συναισθηματικοί. Πολύ. Mais, c'est la vie που λένε και οι Γάλλοι.


Αλήθεια, ο Σαρκοζί τι ζώδιο είναι; ( Ζντόινγκκκ...)












Στίχους δε βάζω αυτή τη φορά. Είναι Ιαπωνικό το κομμάτι.

Επίσης, σοβαρά, δεν κρίνω τους ανθρώπους από το ζώδιό τους. Για πλάκα την έκανα την ανάρτηση. ^__^

Castle In The Sky

Και πάλι, όπως πάντα, διαβάζετε με δική σας ευθύνη.

Σήμερα είναι από τις πολύ όμορφες μέρες . Για να μην πω καλύτερα πως όλη η βδομάδα είναι έτσι. Αλλά τι με νοιάζει εμένα; Από που ξεκίνησα πάλι; Μηδέν. Που κατέληξα; Πάλι μηδέν. (Μη σου πω πως έχω φτάσει μείον αλλά δε θέλω να το σκέφτομαι...)



Σήμερα... Και τι είναι το σήμερα; Ποιος μου λέει εμένα πως ΟΝΤΩΣ ζω; Πώς δεν είμαι σε κάνα εργαστήριο και απλά όλο αυτό είναι μια εικονική πραγματικότητα; ( Μεταξύ μας πάντα, αν είναι, μην τη δοκιμάσετε. It sucks. Really.) Ή από την άλλη, ποιος μου λέει πως δεν είναι κάποιος από τους εφιάλτες μου...; Μέχρι και μαύρους κύκλους έκανα σήμερα. ο_Ο Σιγά με τις ντομάτες... Είπα να γράψω καμιά μπούρδα να γελάσω λίγο...



Ναι, είμαι από τα άτομα που γελάνε με τον εαυτό τους. Που θυμώνουν, κλαίνε και μετά από λίγο καταλήγουν να γελάνε μπροστά από τον καθρέφτη με το θέαμα. Που γελάνε με την κάθε αστεία ή παράλλογη σκέψη τους. Που κάνουν λάθη, τα σκέφτονται και πάλι γελάνε με το λάθος τους!

Όχι, δεν είμαι της άποψης πως το γέλιο είναι ζωή. :Ρ Της ακριβώς αντίθετης είμαι. Δηλαδή πως το πολύ γέλιο μπορεί να σε στείλει... Πρέπει να το κοιτάξω αυτό. ο_Ο

Αφού λοιπόν κατέστρεψα τη μέρα μου και σήμερα ( oops... Pardon me I guess I forgot that I never ever make mistakes... ) , είπα 2-3 πράγματα από τα οποία ούτε καν εγώ δε βγάζω νόημα και προσπάθησα χωρίς επιτυχία να φτιάξω το Nippah μου , κατάλαβα πως όλα στραβώνουν τελευταία στιγμή. =]

Πάω στο Castle In The Sky (aka κρεβάτι αδελφής που λείπει - καλύτερα γιατί το δικό της έχει πιο ωραία θέα στο δωμάτιο - κουκέτα βλέπετε!). Το έσκασα από τη Dreamland (aka κρεβάτι μου)...

Καλό βράδυ.

There's a place in my mind
No one knows where it hides
And my fantasy is flying
It's a castle in the sky

It's a world of our past
Where the legend still lasts
And the king wears the crown
But the magic spell is law

Take your sword and your shield
There's a battle on the field
You're a knight and you're right
So with dragons now you'll fight

And my fancy is flying
It's a castle in the sky
Or there's nothing out there
These are castles in the air

Fairytales live in me
Fables coming from my memory
Fantasy is not a crime
Find your castle in the sky

You've got the key
Of the kingdom of the clouds
Open the door
Leaving back your doubts

You've got the power
To live another childhood
So ride the wind
That leads you to the moon 'cause...

Fairytales live in me
Fables coming from my memory
Fantasy is not a crime
Find your castle in the sky

Η διαδρομή είναι : Στροφή - Πόρτα - Αγύριστος. Για πάμε να το δω! (ή μήπως όχι...; )

Πρώτα από όλα , ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ανδρέα/Δία/Ζαχαρία Σμιθ για τον τίτλο. :)

So... Στροφή, πόρτα, αγύριστος ... Μεταβολή και δρόμο, δηλαδή.

Geez, σήμερα σίγουρα δεν είναι η μέρα μου... Χρειάζομαι ΜΕΓΑΛΕΣ διακοπές ...

Δεν είναι πολύ παράξενο από τη μια να θες να χαστουκίσεις ένα άτομο αλλά από την άλλη να το θέλεις ; Σοβαρά ... Εννοώ, πώς γίνεται αυτό ; Από τη μια να το σιχαίνεσαι τόσο πολύ που να θες να το κάνεις να πονέσει έστω και για λίγο ( γνωρίζοντας πως όχι μόνο δεν είναι σωστό και πως θα το μετανιώσεις ) , αλλά από την άλλη να θες τόσο πολύ να είναι καλά .


Ακυροκατάσταση.


Και φυσικά , φτάνεις πάντα στο ίδιο συμπέρασμα.



Get the hell out of my mind. Get the hell out of my life.



Αλλά γιατί κολλάς και δεν μπορείς να το πεις; Μαζοχισμός. Να θέλεις να σε πονάει αυτό το άτομο ... Να περιμένεις να αλλάξει, ενώ γνωρίζεις πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ...
Και στην πραγματικότητα δε θέλεις με τίποτα να διώξεις αυτό το άτομο ... Θέλεις να μείνει εκεί περισσότερο από όλους. Ενώ ξέρεις πως το αληθινό χαμόγελο θα εξαφανίζεται πολύ πιο συχνά από το πρόσωπό σου και πως πραγματικά θα κάνει πολύ καιρό να επιστρέψει . Και πως θα επιστρέφει μόνο όταν αυτό το άτομο είναι καλά. Και θα πονάς όταν θα πονάει , θα ζηλεύεις για χαζομάρες , θα θυμώνεις όταν δεν καταλαβαίνει ... Αλλά και πάλι σ' αρέσει ...
Μα τι στο καλό σου αρέσει...; Ειλικρινά...

Κι εύχεσαι να ήταν για μια φορά μαζί σου. Απλά να κοιτάζεις αυτό το άτομο. Να ξέρεις πως είναι δίπλα σου κι ας μην το αγγίζεις . Να σκέφτεσαι πόσο όμορφο είναι ... Τα μαλλιά του, τα μάτια του, τα χείλη του , το χαμόγελό του ... Να μην μπορείς να κουνηθείς ούτε λίγο γιατί φοβάσαι μη χαλάσεις τη στιγμή ...




Και μόλις πας να πεις κάτι, όλα χάνονται. Πραγματικά εξαφανίζονται. Εκεί που όλα είναι τόσο όμορφα και τόσο υπέροχα ... κενό.
Perfect. Είσαι πίσω στην αρχή... Αλλά και πάλι θέλεις τα πράγματα να γίνουν όπως πριν...


One night , yeah , one more time...

Κι η ώρα περνά ... Ή μάλλον , οι μέρες περνούν. Οι βδομάδες το ίδιο. Και οι μήνες. Και ακόμα θέλεις αυτό το άτομο. Είναι η πρώτη κι η τελευταία σκέψη στο μυαλό σου. Ό,τι και να γίνει. Κι ας συμβαίνουν χίλια δυο πράγματα γύρω σου, εσύ εκεί. Όχι μόνο δεν ξεκολλάς, αλλά σιγά σιγά συμβιβάζεσαι ... Φυσικά και συμβιβάζεσαι ... Υπόσχεσαι στον εαυτό σου να συμβιβαστείς . Γιατί την προηγούμενη φορά που ήθελες κάτι παραπάνω, όλα καταστράφηκαν . Γιατί να το ρισκάρεις και πάλι; Με τίποτα. Συμβιβάσου. Μόνο που ο συμβιβασμός δεν είναι τόσο εύκολος ... Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν αρκεί, αλλά τον σιχαίνεσαι κιόλας. Έτσι λοιπόν αθετείς την υπόσχεσή σου και θέλεις πάλι περισσότερα. Θέλεις περισσότερο από αυτό το άτομο. Τη φωνή του, το γέλιο του, την αγκαλιά του ...


Congrats. Μόλις κατέστρεψες πάλι τα πάντα. Walking Disaster.

Και ποιος φταίει; Για τις τέσσερις περίπου πρώτες μέρες εσύ δε φταις με τίποτα. Και γιατί να φταις; Επειδή το άλλο άτομο δεν μπορεί να είναι πάντα εκεί; Ή επειδή εσύ δεν ήξερες , ή μάλλον δεν ήθελες να παραδεχθείς, πως μπορεί να είναι εκεί; Αλλά για στάσου, πώς δεν το ήξερες; Εσύ που ήσουν; Τι έκανες; Δεν έβλεπες; Άρα μετά την τέταρτη μέρα φταις εσύ που άφησες τον εαυτό σου να ξεγελαστεί πάλι.

Thanks for the memories, even though they weren't so great....

Και ξαφνικά βλέπεις αυτό το άτομο να χαμογελάει. Να είναι κεφάτο... Τι στο καλό; Χάρηκε τόσο πολύ που με ξεφορτώθηκε; Κρίση πανικού. Και ζήλιας. Γιατί εσύ δεν κατάφερες ποτέ να κάνεις αυτό το άτομο να χαμογελάσει , να έχει κέφια , ή έστω να νιώσει λίγη χαρά ακόμα κι αν δεν το δείξει ... Αλλά περισσότερο χαίρεσαι που χαίρεται. Κι ας μην είναι μαζί σου. Άρα όλα είναι σχεδόν όμορφα. Όμορφα ... Αν εξαιρέσεις πως αυτό το άτομο δεν είναι εκεί . Δεν το νιώθεις κοντά σου ...

Και φυσικά δεν αντέχεις και του μιλάς . Ανόητο πλάσμα . Γιατί καταστρέφεις τα πάντα ; Μια χαρά δεν ήταν όλα έτσι ; Άσε τον άνθρωπο να χαρεί λίγο ... Nah, με τίποτα . Συνεχίζεις να μιλάς ...

Λες να γίνουν πάλι όλα όπως πριν; Who knows...? Δεν σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Κοιτάς να απολαύσεις το τώρα . Και φυσικά δεν ξεκολλάς με τίποτα .


________________________________________________

Για δες, το ξαναγύρισα σε τέτοιες αναρτήσεις... !
Όχι, όχι, μην τρομάζετε! Δεν σκοπεύω να το επαναλάβω! Σύντομα τουλάχιστον. :P Είμαι ακόμα ο γνωστός αλλοπρόσαλλος εαυτός μου που λατρεύει τον Zehel (εννοείται με τη μορφή του Frau και το δρεπάνι με το Zaiphon!) , την τρέλα μου για τα pocky και όοολες τις άλλες χαζομάρες που πετάω. Άρα χαλαρά!

Ok, ίσως και να μην είμαι τόσο καλά (φανταστείτε, σκέφτομαι να περάσω ΑΠΘ, χθες έφαγα κρέπες με σοκολάτα και μπισκότο και σήμερα είπα στην αδερφή μου πως την αγαπώ ο_Ο Επίσης δεν σκότωσα τον Λάζαρο για το παπούσι!) , αλλά ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Θα μου περάσει.

Και πρέπει να σταματήσω να κάνω αναρτήσεις μια μέρα πριν φύγω ...

Ok, ίσως το κάνω για το υπόλοιπο καλοκαίρι, αλλά ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Θα ρθει ο Σεπτέμβρης και θα ηρεμήσετε!

Geez... Όντως χρειάζομαι διακοπές.

Si tu veux me dire

Ce qu'on dit tout bas
J'ai les yeux
Fermés
Et des silences
Pour s'approcher

Si tu veux m'offrir
Un peu de tes bras
J'ai un coeur
Leger
Là sous ma peau
Tu l'as touché

refrain:
~Je vis deux fois/Une vie pour toi
Le temps qui reste à faire/Je vis deux fois~

Si tu veux dormir
Le dos sous mes doigts
J'ai un lit
Défait
Et comme hier
Une nuit entière
Pour mieux se reposer

(refrain)

Je vis deux fois
Une vie sans toi
Et celle où je te serre
Je vis deux fois

refrain2:
Je vis deux fois/une vie pour toi
Si jamais je me perd/promis, dis moi
J'ai une vie pour te plaire/une vie pour toi.