...έλα δεν είναι τίποτα, περνάει.
Στα μούτρα σου που περνάει. Δεν περνάει. Και δε θα περάσει. Εμπέδωσέ το.
Σήμερα, λοιπόν, θα μιλήσουμε για λουλούδια.
Ωραία τα λουλούδια (τα περισσότερα), αρμονικά (τα περισσότερα), μυρίζουν ωραία (τα περισσότερα). Τα περισσότερα. Να μη ξεχνάμε και τα ηλίθια, σαν τη μιμόζα στην οποία είμαι αλλεργική. Και τα κόκκινα τριαντάφυλλα. Πόσο τα μισώ. Τέλος πάντων.
Τα λουλούδια συμβολίζουν διαφορετικά πράγματα το καθένα. Αλλά ποιος θέλει μια συνηθισμένη ανάρτηση για λουλούδια; Όποιος και να θέλει και να το διαβάζει αυτό, ας φύγει. Δεν πρόκειται να συμβεί εδώ.
*Βαθιά ανάσα*
Πρώτο λουλούδι : Το γιασεμί . Περίεργο πραγματάκι αυτό, να το κοιτάξετε. Μυρίζει όμορφα, μαγεύει. Μικρό, λιτό, χαριτωμένο. Μπορεί και σκαρφαλώνει παντού, φτάνει στα πιο απίθανα μέρη. Κερδίζει εύκολα έδαφος, όπου κι αν φυτευτεί. Κι άντε μετά να το ξεχάσεις.
Δεύτερο λουλούδι : Το τριαντάφυλλο. Όχι το οποιοδήποτε όμως. Το μπλε τριαντάφυλλο. Ασυνήθιστο θέαμα. Υπέροχο χρώμα, γαλήνιο. Μυρωδιά μεθυστική. Καταραμένη νοσταλγία.
Τρίτο λουλούδι : Το ηλιοτρόπιο. Ω υπέροχο τεράστιο φυτό που μας δίνεις τα υπέροχα σποράκια! Νομίζω πως ήταν το πρώτο λουλούδι που μου έκανε πραγματική εντύπωση. Είχαμε τόσα στην αυλή μας, ηλιοτρόπιο ποτέ! Όταν λοιπόν το είδα στον αγρό (μικρό παιδάκι, 3-4 χρονών), ένα τεράστιο, επιβλητικό, μα συνάμα χαμογελαστό και πανέμορφο, λουλούδι, δεν μπόρεσα παρά να το αγαπήσω. Είναι χαρά, διάθεση για ζωή. Ένα μεγάλο χαμόγελο που ακτινοβολεί για όλους. Και δεν μπορείς παρά να το κοιτάς.
Τέταρτο λουλούδι : Η ελιά. Αιωνιότητα, σιγουριά. Υπόσχεση πως όλα θα είναι εντάξει, όλα θα παραμείνουν σταθερά. Μια σταθερότητα που δε μοιάζει με έλος. Όχι, όχι, κάθε άλλο. Είναι ο ήρεμος άνεμος. Ξέρεις ότι άλλο θα πάνε καλά.
Πέμπτο και τελευταίο λουλούδι για σήμερα : Η μιμόζα. Που να μαραθεί και να μην ξανανθίσει πουθενά κοντά μου.
Είχατε την επιλογή να μη διαβάσετε τίποτα απ' αυτά. ^__^
