Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

(^.^)

Κααααλησπέρες!

Σήμερα είναι μια αρκετά παράξενη μέρα. Αρκετή μελαγχολία και νοσταλγία, αλλά και κέφι!

Είναι ωραίο να βλέπεις παλιούς φίλους. Να βλέπεις πόσο μεγάλωσαν, πόσο άλλαξαν εξωτερικά, αλλά ο χαρακτήρας να είναι ίδιος! Να είναι ο ίδιος αγαπημένος φίλος που είχες κάποτε. Να έχει το ίδιο χαμόγελο και την ίδια ζεστή αγκαλιά που είχε και πριν 3 χρόνια!
Και ξαφνικά θυμάσαι πως τελικά δεν ήθελες να χάσεις κάποια άτομα επειδή απλά άλλαξες σχολείο... Πως τελικά κατάφερες να αγαπήσεις ένα παιδί εκεί. Να γίνεται κάτι παραπάνω από απλοί φίλοι! Αδέρφια! Και όχι να λέτε πως είστε αδέρφια για πλάκα ή επειδή μοιάζετε , αλλά γιατί έτσι νιώθετε! Ενωμένοι , πάντα μαζί!

Είναι άδικο να μεγαλώνεις κάποιες φορές. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο για να ξαναζήσω αυτές τις στιγμές. Τώρα το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ευχαριστήσω αυτό το άτομο για τις υπέροχες αναμνήσεις που μου χάρισε

Σ' ευχαριστώ λοιπόν. Δεν παύεις να είσαι πολύτιμος για μένα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το ξέρεις. :)

Το κομμάτι αυτό για σένα. Αν και δε σ' έχω βάλει να δεις το anime ακόμα, παίζεις μαζί μου αυτό το κομμάτι και ακούγεται η πιο όμορφη μελωδία του κόσμου.
Σ' ευχαριστώ. :)

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

:( ..... :D

Κάνει κρύο .. Ή απλά εγώ κρυώνω; Δεν ξέρω. Μάλλον εγώ κρυώνω. Αναμμένο καλοριφέρ και να κάνει τόσο κρύο; Με τίποτα. Και κανείς άλλος δεν κρυώνει. Μπράβο μου. Και γιατί κρυώνω;
Θα μου πεις , μαζί με το κενό, έρχεται και το κρύο , έτσι δεν είναι; Δεν πειράζει. Σε λίγο θα το συνηθίσω σε λίγο καιρό.

Λοιπόν, σήμερα είμαι υπερβολικά μπερδεμένη ακόμα και για να καταλάβω εγώ τι θέλω να πω, πόσο μάλλον για να με καταλάβουν οι άλλοι. Είμαι ικανή να στείλω άνθρωπο στο Δαφνί σε χρόνο DT, ανάλογα με τα κέφια μου. Εδώ με ρώτησε μια γνωστή μου τι έχω , η οποία έχει πτυχίο ψυχολογίας και μετά από 10 λεπτά ήθελε να σκίσει το πτυχίο της. :Ρ Πείτε μου μπράβο! Μπορώ να τρελάνω άνετα τον κόσμο! Wiii!! :D

Κάπου εδώ να πω πως κάποιες φορές μπορώ να γίνω πολύ χαζή. Ναι, ακόμα πιο πολύ από το κανονικό. Για παράδειγμα τώρα. Είμαι 95% σίγουρη πως λέω μπούρδες και πως όλα είναι στο μυαλό μου αλλά ασχολούμαι περισσότερο με το 5%.. Σκίζω! :D

Αξίζει να ασχολούμαστε με αυτό το 5% ; Αξίζει να δίνουμε τόση σημασία στις μικρές πιθανότητες;

Πότε αξίζει και πότε όχι;

Κάπου εδώ να πω πως ακόμα κρυώνω ενώ η αδερφή μου λέει πως κάνει ζέστη και θέλει να ανοίξει το παράθυρο ... -.-'

Και μετά από αυτό το ευχάριστο διάλειμμα για να πω το άκυρό μου συνεχίζουμε με μερικά αγαπημένα κομμάτια μου... Όπως αυτό , αυτό και αυτό . Ναι, ξέρω πως το τελευταίο είναι παααρα πολύ άκυρο. Όποιος έχει παράπονο να το πει στο σατανικό άτομο που βασανίζω τώρα. >:] Εκείνος φταίει που το ακούω. :Ρ

Και κάπου εδώ αφού έφτιαξε το κέφι μου ( ευχαριστώ φουφούλη μου! <3 ) πάω για νάνι! Αρκετά σας ζάλισα. :)

Νινύτες, καληνύστες (που λέει και ο sensei) καληνύχτες και ό,τι άλλο θέλετε! :D